نحوه کاشت باقلا سبز

معرفی و نحوه کشت باقلا سبز

مشخصات گیاه شناسی

نام علمی گیاه باقلا Vicia faba L. می باشد عده ای آن را Faba vulgaris می نامند. در انگلیسی نام های مختلفی برآن گذاشته شده است. آن را «براد بینز» (Broad Beans)، «فابا بینز»، «ویندسور» (Windsor)، «هورس بینز» و «فیلد بینز» می نامند. باقلا گیاهی یک ساله است. ساقه ی آن راست، ایستاده و توخالی می باشد. طول بوته ی آن شاید از 1.5 متر نیز تجاوز کند. برگ های باقلا به صورت متناوب روی ساقه قرار دارند. گل آن خودگشن است و به رنگ های سفید و یا ارغوانی دیده می شود. گلهای باقلا از جوانه های جانبی برگ ها به وجود می آیند. آنها به صورت منفرد یا مجتمع می باشند. بعد از تلقیح گل، میوه ی آن که به صورت غلاف یا نیام است، به وجود می آید. غلاف آن گوشتی، متورم و طول آن بین 15 تا 20 سانتی متر متغیر است. هر غلاف باقلا دارای 2 تا 6 عدد بذر می باشد. هر بذر آن ممکن است تا 2.5 سانتیمتر طول داشته باشد.

آب و هوا

باقلا جزو گیاهان فصل خنک می باشد. در طول دوره ی رشد آن، زمین باید از رطوبت بالایی برخوردار باشد. دمای مناسب در طول فصل رشد آن بین 15 تا 18 درجه ی سانتی گراد است.

خاک و آماده کردن زمین

باقلا را می توان در انواع مختلف خاک از خاک های رسی تا خاک های شنی کشت نمود. برای این گیاه خاک های سنگین و لومی زهکشی شده، قوی، حاصلخیز و آفتاب رو مناسبتر است. در خاک های سبک، چنانچه با کودهای حیوانی اصلاح شده باشند، بخوبی رشد می کند. خاک باید از میزان کلسیم بالایی برخوردار باشد. کودهای شیمیایی کامل، که دارای مقدار مساوی ازت، فسفر و پتاسیم هستند، برای آن ترجیح دارد. کودهای شیمیایی قبل از کشت به زمین اضافه می شوند.

کشت

باقلا به صورت ردیفی کاشته می شود. آن را در روی ردیف هایی که 50 تا 70 سانتی متر از یکدیگر فاصله دارند، می کارند. فاصله ی دو بوته ی باقلا 10 تا 15 سانتیمتر می باشد. بذور آن در عمق 5 تا 8 سانتیمتری خاک کاشته می شود. در مناطق سردسیریی در بهار کشت می شود ولی در نقاط گرمسیری مانند خوزستان در پاییز و زمستان به کشت آن اقدام می گردد. مدت زمان لازم از کاشت تا برداشت آن حدود 120 تا 150 روز می باشد.

برداشت غلاف

غلاف سبز و نارس باقلا را به عنوان سبزی برداشت می کنند. سپس دانه های نارس آن را از غلاف خارج کرده به مصرف می رسانند. همچنین آن را به صورت تازه مصرف می کنند. ممکن است آنها به صورت کنسرو شده و یخ زده نگهداری و در زمان مناسب مصرف شوند. همچنین ممکن است فرصت بیشتری به غلاف باقلا داده شود تا دانه های آن خشک گردد و سپس برداشت کنند. بعضی از مردم بر اثر خوردن باقلای سبز به بیماری کشنده و مهلکی به نام «فاویسم» (Favism) مبتلا می گردند، بنابراین باید در مصرف آن دقت کافی مبذول داشت. ممکن است این بیماری بر اثر استنشاق دانه گرده باقلا هم حادث گردد.

اهمیت غذایی

ارزش غذایی باقلای سبز کم وبیش مانند نخودفرنگی و لوبیا سبز می باشد. از دانه های خشک شده ی آن در جیره ی غذایی دام و طیور استفاده می شود.

آفات و بیماری ها

از آفات مهم باقلا شته سیاه می باشد که با سموم حشره کش به راحتی قابل کنترل است. سوسک باقلا با نام علمی Bruchus fabae به دانه های باقلا حمله می کند. بیشتر قارچ ها و ویروس هایی که به حبوبات حمله می کنند، باقلا را نیز مورد حمله قرار می دهند.