تاریخچه استفاده از پروفیل درب و پنجره

در خصوص تاریخچه ی پروفیل در و پنجره می توان ابتدا به تکامل پنجره ها از گذشته تا کنون اشاره نمود. پنجره هایی از شکل ها و فرم های ساده ی مربع و مستطیل گرفته تا پنجره های دوجداره و شکل های دایره ای و غیره. اندازه ی پنجره ها نیز در گذر زمان تغییرات فراوانی نموده اند. شکل و اندازه ی پنجره عامل تأثیر گذاری برای نصب شیشه در پنجره در نظر گرفته می شد.

در گذر زمان خصوصا از دوران معماری اسلامی به بعد پنجره ها تغییرات زیادی به لحاظ شکل، اندازه و محل قرار گیری داشته اند. در دوران معماری اسلامی پنجره هایی با نام کُوِه وجود داشت که برای رعایت حریم خصوصی بیشتر در بالا ترین نقطه ی دیوار و در نزدیک سقف ساخته می شد. در آن زمان استفاده از شیشه مفهومی نداشته از این رو عموما این پنجره ها به صورت یک دریچه ی باز ساخته می شده است.

اما با ورود به دوران قاجار و استفاده بیشتر از شیشه برای در و پنجره ها، خصوصا شیشه های رنگی، نیاز به قاب یا فریمی برای نگه داشتن شیشه احساس شد. به این پنجره ها اُرسی (Orosi) اطلاق می شد. در این مقطع استفاده از چوب و گچ به طور همزمان برای نصب شیشه به کار می رفت. پس از دوران قاجار، معماری به طور مستقیم تحت تأثیر معماری اروپایی قرار گرفت.

استفاده از انواع پنجره های جدید از جمله پالادین، پنجره های طاق مسطح و نیز پنجره بیرون آمده رواج یافت. در این مقاطع تاریخی فریم در و پنجره بیشتر چوب بود و از میخ برای محکم کردن این فریم استفاده می نمودند. در این زمان عملا چهارچوب در و پنجره چوبی به کار گرفته می شد.

در تصویر شماره 3 اختلاف شگرف حاصل از تکامل تاریخی پنجره ها و به تبع آن تکامل پروفیل درب و پنجره قابل مشاهده است. از آن پس با ورود فن آوری های نوین، و نیز تولید روز افزون محصولات فولادی خصوصا محصولاتی که از ورق سیاه، ورق روغنی و... تولید می شدند، استفاده از پروفیل درب و پنجره آهنی آغاز و بیش از پیش رواج پیدا نمود.