سنگ کریستال یا عامیانه آن سنگ چینی از خانوادهسنگهای مرمریت می باشند که بر حسب درجه متامرفیسم و رشد کریستال ها، ممکن است سنگ های تزیینی مختلفی را با نام ها و بافت های متفاوت ریز و درشت تشکیل دهنده مرمریت درشت بلور، سفید یا خاکستری روشن تا کرم را اصطلاحاً کریستال می گویند. مرمریت کریستال سفید را اصطلاحاً «سنگ چینی» می نامند.
سنگ چینی همان سنگ آهکی دگرگون یا مرمریت می باشد که دانه ها یا بلورهای تشکیل دهنده آن قابل رویت با چشم می باشد و به عبارت دیگر سنگ چینی به انواع مرمریت ها دانه ریزی اطلاق می شود که بافتی تمام بلور داشته و عمدتاً از کلسیت و به مقدار کمی ولاستونیت تشکیل شده است. این نام در دو دهه اخیر در ایران مصطلح شده و ظاهراً به آن جهت چینی گفته اند که در ضخامت های کم (حدود دو سانتیمتر) در مقابل ضربه صدای چینی می دهد.
روش استخراج آنها از معدن به صورت سیم برش و اکثراً نرم بر و بعضاً نیز سخت بر می باشند. سنگ های چینی دارای تنوع رنگ پایینی می باشند و معمولاً به رنگ سفید و یا به رنگ سفید یا هاله یا رگه های زرد می باشد. سنگ های چینی سنگ های محکم و بهداشتی بوده و تقریباً در همه مکان های یک ساختمان حتی جاهایی که آبریزش زیاد دارند و مخصوصاً مراکز بهداشتی درمانی قابل استفاده می باشند و به صورت تیشه ای آن نیز یافت می شود.
کلمه کریستال بعد از کلمه چینی در بین عامه مردم مصطلح شده و به سنگ آهکی دگرگون که بلورهای تشکیل دهنده اش درشت باشد اطلاق می شود رنگ سنگ های کریستال عمدتا خاکستری تیره تا روشن می باشد. همانطور که در نمودار قابل مشاهده است به دلیل درخواست کمتر بازار از این سنگ نسبت به سال های گذشته میزان استفاده و در نتیجه استخراج معادن این سنگ کمتر شده است.
در سال های دور میزان استفاده از سنگ چینی در ساختمان سازی خصوصاً در نما بسیار گسترده بود ولیکن به دلیل ناکارآمدی این سنگ در نما و نداشتن تنوع رنگ مناسب، توسط تراورتن و سایر کالاهای مشابه جایگزین شد و به همین دلیل تولید آن طی سا ل های گذشته به شدت دچار افت شده است.
از سال 1386 به دلیل قیمت پایین این سنگ در بازار داخلی، این سنگ مورد توجه انبوه سازان مسکن خصوصاً متولیان بخش مسکن مهر قرار گرفت، همچنین شهرداری ها از این سنگ جهت ایجاد مبلمان شهری و کف سازی معابر استفاده نمودند. با این وجود میزان استخراج طی سال های اخیر دارای سیر نزولی می باشد.