خودروهای افسانه ای مسابقات اتومبیلرانی

رقابت های اتومبیلرانی در کلاس های مختلف در طول بیش از یک قرن فعالیت، خودروهای متفاوت و عجیبی را به خود دیده است که هر کدامشان نتیجه سال ها برنامه ریزی و تحقیق بوده اند. برخی از آنها توانستند در عین داشتن طرح های جسورانه در عمل هم موفق باشند، اما برخی دیگر در مسابقه آنگونه که انتظار می رفت ندرخشیدند. با این همه تمامی آنها اکنون بخشی از تاریخ اتومبیلرانی جهان به حساب می آیند. انتخاب 10 خودرو و افسانه ای خواندن آنها کاری بسیار دشوار است، چرا که سرعت تغییر بنیادی فناوری در خودروهای مسابقه ای بسیار بیشتر از خودروهای تجاری است. با این همه کارشناسان مجله معتبر اتوگاید اقدام به معرفی این خودروها تحت عنوان « 10 خودرو مسابقه ای افسانه ای همه دوران ها» کرده اند. نگاهی به این فهرست نشان می دهد که آنها در انتخاب خود بیراه هم نرفته اند، چرا که هر یک از این خودروها در زمان خودشان یا در بین قهرمانان بودند یا سرآغاز یک تحول بزرگ در خودروهای مسابقه ای را فراهم کردند.

آئودی اسپورت کواترو S1 E2

در دهه 80 میلادی نام آئودی نامی آشنا در بین خودروهای مسابقه ای بود و این شرکت با نسخه های متعددی از کواترو در میدان مسابقات حضور مقتدرانه ای داشت، اما در میان خودروهای مسابقه ای آئودی مدل اسپورت کواترو S1 E2 شهرت خاصی داشته است. این خودرو در بخش پیشرانه از قلبی تپنده با حجم 2/ 1 لیتر و 5 سیلندر مجهز به توربوشارژر استفاده می کرده است که در نهایت 450 اسب بخار قدرت تولید می شده است و البته نسخه 600 اسب بخاری هم در دسترس بوده است. استفاده از سیستم توربو شارژر تقویت شده باعث می شود جریان هوای موردنیاز موتور با فشار و شرایط مناسب تری به درون سیلندر وارد شود و ازاین جهت با داشتن انفجارها و احتراق بهتر سوخت قدرت موتور افزایش پیدا می کند. این مدل آئودی می توانست در ظرف تنها 1/ 3 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد. این خودرو ابعاد یک خودروی سواری را دارد و با وزن 1090 کیلوگرم در رده خودروهای سوپر اسپورت سبک قرار می گیرد و البته از نظر ظاهر چندان شبیه خودروهای سوپر اسپورت ساخته نشده است.

اتو یونین استریملاینر

در دهه 1930 شرکت خودروسازی اتو یونین که آئودی هم بخشی از آن بود برنامه های هیجان انگیزی برای مسابقات گرند پریکس یا همان جایزه بزرگ در سر می پروراند. برای این منظور 4 نوع خودرو با تیپ های A, B, C و D را در دستور کار خود قرار داده بود تا بتواند در پیست مسابقات حرف هایی برای زدن داشته باشد. برعکس آنچه مرسوم بود این خودروها ویژگی های خودروهای موتور وسط را در خود داشتند و مدل های A, B و C از پیشرانه 16 سیلندر استفاده می کردند و در مدل D این شرکت از موتور 12 سیلندر بهره برد. در مدل C خودرو از شکل خاصی استفاده می کرد که با مقاومت هوای بسیار کمی همراه بود و از اصول آیرودینامیک خاصی پیروی می کرد. این خودرو که استریملاینر نام داشت توانست به سرعت 400 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند که در زمان خود فوق العاده به حساب می آمد، هر چنداین ثبت سرعت در زمان آزمایش به دست آمد اما می تواند نشان دهد که تین خودرو چه قدرت بالایی داشته است.

چاپارال 2J

تیم اتومبیلرانی چاپارال یکی از معروف ترین ها در دهه 60 میلادی بوده است که از سال 1963 تا 1970 خودروی مسابقه ای با عملکرد بالا تولید می کرده است. خودروی چاپارال 2J برای شرکت در مسابقات مختلف اتومبیلرانی طراحی و ساخته شد که از نظر ظاهر کاملا نامتعارف و عجیب بوده است. چرخ های عقب کاملا در این خودرو توسط بدنه آن پوشانده شده است و بدنه خودرو هم از طریق پلاستیک هایی با سطح زمین در تماس بوده تا هیچ هوایی به زیر خودرو نفوذ نکند. خودرو به توربین هایی مجهز بوده است که با استفاده از پیشرانه اسنومبیل هوای زیر خودرو را به درون خود مکش می کند. ارتفاع خودرو تنها یک اینچ بالا تر از سطح جاده بود که باعث می شد نیروی رو به پایین زیادی تولید شود و خودرو بتواند نسبت به رقبا عملکرد بالایی داشته باشد. این خودرو به دلایل فنی با مشکلات زیادی همراه بود و تنها یک فصل در رقابت ها حضور پیدا کرد و مدل های دیگری از چاپارال اما با ظاهری مرسوم تر در رقابت ها حضور داشتند.

فورد GT40

فورد GT40 خودرویی است استثنایی که روح آمریکایی-انگلیسی دارد و در انگلستان برای رقابت در مسابقات استقامت طراحی و ساخته شده است. رالی 24 ساعته لمان یکی از موارد بسیار مهم در مسابقات اتومبیلرانی است که فورد GT40 چهار بار متوالی از آن پیروز بیرون آمد. این خودروی زیبا در سال 1964 ساخته شده است و موفقیت هایش از سال 1966 به صورت پی در پی تکرار شد و شگفتی بسیار زیاد کارشناسان این حوزه را به دنبال داشت. این خودرو در چهار نسخه متفاوت ساخته شد و قلب تپنده فورد با 7 لیتر گنجایش و با داشتن 8 سیلندر قدرت لازم برای رقابت های نفسگیر را تولید می کرده است و البته در نسخه های دیگری از این خودرو پیشرانه 7/ 4 لیتری هم استفاده شده است. فورد با این خودرو نمایش فوق العاده ای را برای سال ها در دنیای خودروهای مسابقه ای اجرا کرد که همواره فراموش نشدنی است. فورد در بخش آیرودینامیک بهبود های زیادی نسبت به مدل های گذشته ایجاد کرد و علاوه بر زیبایی عملکرد بهتری نیز
به دست آورد.

لانچیا استراتوس HF

این خودروی موفق توسط شرکت ایتالیایی لانچیا در سال 1973 ساخته شده است و به دلیل ویژگی های خاصی که در آن گنجانده شد، به موفقیت های پی در پی و ارزشمندی رسیده است که مهم ترین آنها عبارت است از پیروزی در WRC در سال های 1974، 1975 و 1976 که بسیار ارزشمند و قابل توجه است. این خودرو از موتور فراری دینو 6 سیلندر با حجم 4/ 2 لیتر استفاده می کرده است که خروجی موتور آن با توجه به تنظیماتی که دریافت می کرده 275 تا 320 اسب بخار بوده است. این خودروی موتور وسط و محور عقب در تعداد کاملا محدودی ساخته شده و شرکت سازنده با گرفتن 500 موتور از شرکت هموطن خود فراری به تولید این خودروی خاص و استثنایی اقدام کرد. این خودرو با داشتن وزنی در حدود 900 تا 950 کیلوگرم از قدرت مناسبی برخوردار بود و در مسابقات استقامت لمان هم حضور پیدا کرده است و به مدت 24 ساعت پی در پی با آخرین سرعت در حرکت بوده است.

مزدا 787B

شرکت مزدا با معرفی خودروی مسابقه ای 787B آن را برای شرکت در مسابقات مختلفی معرفی کرده است. خودروهای زیادی در مسابقه 24 ساعته لمان شرکت کرده اند؛ اما تنها تعداد محدودی توانسته اند چند بار از این نوع مسابقه که فشار زیادی به خودرو وارد می شود پیروز بیرون بیایند. مزدا 787B از این جهت اهمیت دارد که توانسته است تنها خودروی ژاپنی باشد که در لمان به پیروزی می رسد و پیش از این موفقیت جای خودروسازهای بزرگ ژاپنی مثل نیسان و تویوتا در این حوزه خالی بوده است. یکی از دلیل های دیگری که باعث شد این مدل از مزدا مورد توجه قرار بگیرد، استفاده از موتور دورانی بوده که در سرعت های بالا صدای فوق العاده پر هیجانی تولید می کرده است. البته صدای موتور 900 اسب بخاری قطعا شنیدنی خواهد بود و این موفقیتی بود که مزدا بعد از تجربه 767 به دست آورد و در مدل 787 انقلابی در ساخت خودروی مناسب برای مسابقه ایجاد کرد.

مک لارن MP4/ 4

در دنیای ماشین های فرمول یک نام مک لارن بیشتر از هر برند دیگر به واسطه خودروهای فوق العاده اش شناخته شده است. خودروی مک لارن MP4/ 4 در سال 1988 معرفی شد و توانست موفقیت های زیادی را برای تیمش به ارمغان بیاورد. این خودرو کارنامه اعجاب آوری دارد و از 16 مسابقه ای که در آن شرکت کرده در 15 مسابقه برنده از پیست بیرون آمده است. پیشرانه در این خودرو از نوع 5/ 1 لیتری و 6 سیلندر وی شکل است که به توربو شارژر مجهز است و توان رسیدن به 1200 اسب بخار به صورت خالص را در خود دارد که نام برند هوندا بر روی موتور حک شده است. پیش از معرفی این خودرو مک لارن فصل ناامید کننده ای را سپری می کرد و با داشتن این خودروی هیجان انگیز همه چیز به نفع مک لارن تغییر پیدا کرد. خصوصیات خاص این خودرو باعث شد تا این خودرو افتخاری تکرارنشدنی را برای تیمش به ارمغان بیاورد. تیم مک لارن برای خودروهایش از موتورهای مختلفی استفاده کرده است که موتور هوندا عملکرد مناسبی را برایش به جا گذاشت.

پورشه 917

پورشه 917 به طور عجیبی در دو نوع مسابقه اتومبیلرانی شرکت کرده است و اصولا برای رقابت های 24 ساعته و استقامت لمان طراحی شده است؛ اما با تغییر قوانین لمان سر از مسابقات دیگر درآورد. پورشه 917 از این جهت مطرح شده است که توانست برای اولین بار جایزه مسابقه 24 ساعته لمان را برای پورشه به ارمغان بیاورد و با کسب مقام قهرمانی اولین خودروی پورشه است که به این جایگاه دست یافت. موتور این پورشه از نوع 12 سیلندر و تخت بوده که در حجم های مختلفی به زیر کاپوت کشیده و خاص پورشه رفته است. پیشرانه در 917 5/ 4 لیتر، 9/ 4 لیتر و 5 لیتری بوده است و این موتورها باعث می شوند خودرو بتواند درمدت 3/ 5 ثانیه به سرعت 200 کیلومتر در ساعت برسد و حداکثر سرعت آن هم 390 کیلومتردر ساعت تخمین زده می شود و البته بالاترین سرعتی که در لمان این خودرو به آن دست پیدا کرده 362 کیلومتر در ساعت است. پورشه با داشتن این مدل در سال 1970 و 1971 خاطرات خوشی را در تاریخچه اش ثبت کرده است.

سوزوکی اسکودو درت ترایل

یکی از مسابقات سالانه اتومبیلرانی PPIHC است که به آن رالی به آسمان هم گفته می شود و سوزوکی در این رقابت نفسگیر و البته دشوار سابقه زیادی دارد. خودرویی که سوزوکی در این مسیر آفرود و مسابقه ای استفاده کرده است اسکودا درت ترایل است که باعث شد تا پیروزی های پی در پی در این مسیر خطرناک و چالش برانگیز برای 6 سال به دست بیاید. این خودرو به دو موتور 5/ 2 لیتری و 6 سیلندر و توربوشارژر مجهز است که یکی روی محور عقب قرار گرفته و دیگری روی محور جلو و در مجموع نیرویی برابر با 981 اسب بخار تولید می شود که از این طریق قدرت به تمام چرخ ها منتقل می شود. استفاده از دو موتور در یک خودرو آن هم دو موتور بنزینی و شبیه به هم موضوع عجیبی است که سوزوکی از آن بهره برده است. وجود باله عقب و بزرگ در انتهای خودرو و شکل آیرودینامیک بدنه باعث شده است که نیروی رو به پایین کافی در اختیار خودرو قرار بگیرد.