تاریخچه استفاده از پارچه پلی استر

پلی استر یک پارچه مصنوعی است که معمولا از طریق نفت به دست می آید. این پارچه یکی از محبوب ترین منسوجات جهان به شمار می آید و در هزاران کاربرد مصرفی و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. پلی استر از نظر شیمیایی نوعی پلیمر است که در درجه اول از ترکیبات درون گروه عملکردی استر تشکیل شده است.

بیشتر الیاف پلی استر مصنوعی و مبتنی بر گیاه از طریق اتیلن ساخته می شوند. هر چند که بعضی از شکل های پلی استر زیست تجزیه پذیر هستند، اما بیشتر آنها در طبیعت تجزیه نمی شوند، بنابراین تولید پلی استر و استفاده از آن موجب آلودگی در سراسر جهان می شود.

پلی استر در بعضی از کاربردها ممکن است تنها جزء سازنده محصولات پوشاک باشد، اما مخلوط کردن پلی استر با پنبه و دیگر الیاف طبیعی بسیار متداول است. استفاده از پلی استر در پوشاک سبب کاهش هزینه ها می شود، اما راحتی پوشاک را نیز کاهش می دهد.

وقتی پلی استر با پنبه مخلوط می گردد، خاصیت چروک شدن، دوام پذیری و چین خوردگی این الیاف طبیعی تولید شده به صورت گسترده بهبود پیدا می کند. پارچه پلی استر در برابر شرایط محیطی دارای مقاومت زیادی است که باعث می گردد تا برای استفاده طولانی مدت در کاربردهای فضای باز ایده آل باشد.

پارچه ای که امروزه آن را به عنوان پلی استر می شناسیم، نقش مهم فعلی خود را در اقتصاد معاصر در سال 1926 به عنوان تریلین  آغاز کرد که اولین بار توسط والاس کاروترز (Wallace Carothers) در بریتانیا تولید گردد. دانشمندان بریتانیایی در طول سال های 1930 تا 1940 میلادی به توسعه شکل های بهتر پارچه اتیلن ادامه دادند و این تلاش ها سرانجام توجه سرمایه گذاران و نوآوران آمریکایی را به خود جلب کرد.

پارچه پلی استر در اصل توسط شرکت دوپونت که دیگر الیاف مصنوعی مانند نایلون را نیز تولید کرده است، برای مصرف انبوه توسعه داده شده است. متفقین در طول جنگ جهانی دوم، به الیاف زیادی برای تولید چتر نجات و دیگر مواد جنگی نیاز داشتند و بعد از جنگ، شرکت دوپونت و دیگر شرکت های آمریکایی در زمینه رونق اقتصادی پس از جنگ برای مواد مصنوعی خودشان یک بازار مصرفی جدید پیدا نمودند.

در ابتدا مصرف کنندگان به خصوصیات دوام پذیری بهبود یافته پلی استر نسبت به الیاف طبیعی علاقمند شدند. این خصوصیات امروزه نیز معتبر است. با این حال در سال های اخیر، تأثیر مخرب زیست محیطی این الیاف مصنوعی با جزئیات بیشتری مشخص شده است و طرز فکر مصرف کنندگان در مورد پلی استر به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

با این وجود، پلی استر هنوز یکی از گسترده ترین پارچه های تولید شده در جهان باقی مانده است و پیدا کردن پوشاک مصرفی که در آن حداقل درصد مشخصی از الیاف پلی استر وجود نداشته باشد، سخت است. با این حال پوشاکی که حاوی پلی استر است، در گرمای بالایی ذوب خواهد گردید، هر چند که بیشتر کاراکترهای آن الیاف طبیعی باشند. الیاف ذوب شده می توانند صدمات جسمی جبران ناپذیری ایجاد نمایند.