همه چیز درباره شرکت خودرو سازی فیات

فیات (Fiat)‏ که نام کامل آن فابریکا ایتالیانو اتومبیلی تورینو است، (Fabbrica Italiana Automobili Torino)‏ یک شرکت خودروسازی ایتالیایی است

شرکت فیات در زمینه تولید انواع خودرو، موتورهای خودرو و وسایل نقلیه تجاری فعالیت می کند. ارائه دهنده خدمات مالی و صنعتی است و دفتر مرکزی آن، در شهر تورین، در شمال ایتالیا قرار دارد.

فیات در سال 1899 به وجود آمد. در آن زمان جووانی آنیلی به همراه چند سرمایه گذار دیگر، شرکتی را تأسیس کردند و آن را فابریکا ایتالیانو اتومبیلی تورینو نام نهادند. در سال 1906 نام شرکت به فیات(حروف ابتدایی نام اصلی) تغییر پیدا کرد، که مختصر شده نام نخست کمپانی بود. شرکت فیات با مدیریت آنیلی کار خود را شروع کرد و پس از تأسیس اولین کارخانه خود در ایتالیا، شروع به تولید کرد و هشت نمونه از اولین خودروهای خود که از یک مدل اتومبیل بنز، الهام گرفته شده بود را ساخت.

اولین کامیون فیات در سال 1903 عرضه شد. در سال 1908 اولین خودروی فیات به ایالات متحده آمریکا صادر شد، که آغازی برای گسترش فعالیت های شرکت بود. همچنین در همان زمان، اولین موتور هواپیمای این شرکت نیز ساخته شد، در طول سال های بعد، تاکسی های فیات در اروپا به راه افتادند.

در سال 1910 کارخانه فیات در نیویورک تأسیس شد، که تولید آن با آغاز جنگ جهانی اول در سال 1917 متوقف شد.

در اواخر دهه 1910 جووانی آنیلی، با هنری فورد ملاقات نمود و در پی آن، از کارخانه فورد در ایالات متحده آمریکا بازدید کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. او تصمیم گرفت تولید انبوه به سبک آمریکایی را در شرکت خود استفاده کند، سپس کارخانه لینگوتو را راه اندازی کرد، که در آن زمان بزرگ ترین کارخانه در اروپا بود. این کارخانه سریعاً به نماد صنعت ایتالیا تبدیل شد. تولید به سرعت افزایش یافت و به ساخت دومین کارخانه در تورین منجر شد. قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، فیات 50٫000 کارمند را در استخدام داشت و به عنوان انگیزه ای در اقتصاد کشور ایتالیا محسوب می شد.

در سال 1928 مدل فیات 509 تولید گردید. در 1930 فیات دو خودرو کم مصرف را عرضه کرد، که با استقبال خوبی مواجه شدند. با شروع جنگ جهانی دوم، شرکت فیات دچار رکود شد و جووانی آنیلی نیز در سال 1945 درگذشت. در همین زمان، شرکت مجبور به تولید خودروهای نظامی برای ارتش ایتالیا شد و حتی هواپیمای نظامی سی آر.42 را نیز عرضه کرد.

پس از آنیلی، ریاست فیات به ویتوریو والتا رسید. نخستین خودروی تولید شده پس از ریاست وی، فیات 4 اچ پی بود. این مدل نیز از خودروهای طراحی شده توسط کارل بنز، ساخته شد. پس از پایان جنگ، فیات با مدیریت ویتوریو والتا کار خود را ادامه داد و همچنین شروع به تحقیق برای استراتژی های جدید نمود. در سال های بعد نیز با تولیدات جدید خود بسیار مشهور گردید و به قطب صنعتی و اقتصادی در ایتالیا تبدیل شد.

شرکت فیات در دهه 1960 به دنبال موفقیت های مکرر، مدل های فیات 1300، فیات 1500 و فیات 1800 را نیز عرضه کرد و با صادرات محصولاتش، به بازارهای جهانی راه یافت.

از آنجا که شرکت فیات از ابتدا به صورت خانوادگی اداره می شد، در سال 1966 جیانی آنیلی نوه جووانی به ریاست شرکت برگزیده شد و راه پدربزرگش را ادامه داد. این شرکت طی چند سال یک مجموعه از اتومبیل های اقتصادی موفق مانند نوا 500 و 600 عرضه کرد.

در طول یک دهه موفق، بین سال های 1959 تا 1969، تولید این کمپانی از 425٫000 دستگاه، به 1٫751٫400 اتومبیل افزایش یافت. در سال 1972 نیز با تولید خودرو مدل فیات 127 به شهرت زیادی رسید.

در دهه 70 فیات به دلیل اعتصاب و چند طراحی ناموفق ضربه خورد. بحران نفتی سال 1973 می توانست به این شرکت که دارای تخصص در تولید خودروهای کم مصرف بود، کمک کند، اما پیش از آن فیات مجموعه محصولات خود را در جهت اتومبیل های بزرگ همچون فیات 130 و فیات دینو، با موتور فراری توسعه داده بود. علاوه بر این اعتبار شرکت به دلیل استفاده از استیل زنگ زده روسیه و مسائل مربوط به کنترل کیفیت، خدشه دار شد. نه تنها فروش شرکت آسیب دید، بلکه مجبور شد از بازار آمریکای شمالی نیز عقب نشینی کند.

این شرکت در سال های 1978 تا 1990 پروژه های گوناگونی را اجرا و خودروهای متنوعی را عرضه کرد. فیات، لانچیا را در سال 1978 جذب کرد و کنترل کامل آلفا رومئو را در سال 1986 در دست گرفت. زودتر از این در سال 1969 با انزو فراری بر سر خرید 50٪ از سهامش در فراری به توافق رسید تا این امکان برای انزو فراهم شود تا بدون نگرانی در خصوص موضوع مالی، بر مسابقات اتومبیلرانی متمرکز شود. در سال 1993 دی توماسو 50٪ از سهام مازراتی را به فیات فروخت. سهام باقی مانده در سال 1997 هنگامی که فیات از فراری درخواست کرد تا مازراتی را از طرف خودش بخرد و کنترل کند، حفظ شد.

در دهه 1980 مدیرعامل جدید سزار رومیتی با معرفی خط های تولید اتوماتیک و استاندارد کردن اجزا(موتورهای گرمایی و جایگاه های نوع چهار)، باعث رونق فیات شد. این رونق در مقام مؤثرترین تولیدکننده اتومبیل، باعث اعتبار این شرکت شد. فیات با کمک مدل های پاندا و یونو (که هر دو توسط جورجتو جیجیارو طراحی شدند) خیلی زود به دوران شکوفایی خود بازگشت.

خودرو فیات پاندا که در فیات طراحی شده بود، توانست جایزه خودرو سال 2004 اروپا را از آن خود کند. پس از آن فیات به تولید خودروهای تمام الکتریکی پرداخت. این شرکت در جریان بحران مالی جهانی سال 2008 با مشکلات زیادی مواجه و آسیب زیادی به عملکرد اقتصادی آن وارد شد. رییس شرکت فیات از دولت این کشور خواست تا طرحی مشابه طرح حمایت ایالات متحده آمریکا از صنعت خودروسازی در نظر بگیرد، تا از این طریق شرکت فیات نیز همچون دیگر شرکت های خودروسازی جهان تحت پوشش حمایت های مالی دولت قرار گیرد. در پی این بحران، جان الکان نوه دختری جیانی آنیلی که هم اکنون رییس هیئت مدیره و مالک انتخابی فیات می باشد، در آن روزها، در منصب رییس شرکت خودروسازی فیات ایتالیا گفت: شرکت های خودروسازی در جهان برای غلبه بر پیامدهای بحران اقتصادی جهانی مجبور به ادغام شدن در یکدیگر خواهند شد. به طوری که همه این شرکت ها تحت پوشش شش شرکت بزرگ خودروسازی قرار خواهند گرفت. سرجیو مارکیونه، مدیر عامل اجرایی شرکت نیز معتقد است؛ فقط شرکت هایی در بخش خودروسازی قادر به ادامه حیات خواهند بود که بتوانند هر سال بیش از 5٫5 میلیون دستگاه خودرو تولید کنند.

سرجیو مارکیونه، مدیرعامل شرکت فیات در سال 2009 اعلام کرد این شرکت تمایل دارد بخش اروپایی جنرال موتورز، سومین غول خودروسازی جهان را خریداری کند. فیات که چندی قبل هم شرکت ورشکسته کرایسلر را تصاحب کرده بود، با این خرید قصد داشت یکی از بزرگ ترین شرکت های خودروسازی را ایجاد کند. در صورت تشکیل چنین شرکتی، میزان فروش آن به بیش از 6 میلیون خودرو و درآمد آن نیز به بیش از 100 میلیارد دلار در سال می رسید. در اوایل سال 2011 میلادی شرکت خودروسازی فیات اعلام کرد بیش از 500 هزار دستگاه از خودروهای این شرکت را به علت نقص فنی از بازار اروپا جمع آوری خواهد کرد. این 500 هزار دستگاه خودرو معیوب شامل مدل های فیات گراند پونتو و گراند پونتو آبراس بود که قرار شد از بازار ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی جمع آوری شود.

دارایی های گروه خودروسازی فیات غالباً در بیرون از خاک ایتالیا قرار دارند، که بخش اعظم آن، در کشور برزیل مستقر می باشد. کمپانی فیات همچنین در کشورهای آرژانتین و لهستان نیز دارای کارخانجات تولیدی است. شرکت فیات سابقه طولانی در واگذاری حق امتیاز به دولت ها و سایر کمپانی ها، بدون در نظر گرفتن سیاست محلی در کشور آنها، دارد. این شرکت ایتالیایی همچنین، در شرکت های خودروسازی مستقر در فرانسه، ترکیه، مصر٫ آفریقای جنوبی٫ هند، صربستان، پاکستان و چین، سرمایه گذاری های مشترک دارد.

گروه صنعتی فیات در طول بیش از یک قرن فعالیت، موفق به خریداری شرکت های زیادی شده است. فیات در سال 1968 لانچیا را به دست آورد، در 1969 فراری و در 1986 شرکت آلفا رومئو را از دولت ایتالیا خریداری کرد، در 1993 خودروسازی مازراتی را تصاحب کرد، در سال 2011 نیز به ترتیب کرایسلر، دوج و جیپ را به دست آورد. این شرکت، از طریق شرکت تابعه صنایع فیات نیز مالک 89٫9٪ درصد از سهام شرکت صنایع سنگین اویکو می باشد. از تاریخ 27 ژانویه 2014 در پی تأسیس گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، شرکت فیات و کرایسلر، به همراه کلیه شرکت های تابعه، زیرمجموعه و فرعی آنها، زیر چتر این گروه خودروسازی، که توسط فیات مدیریت می شود، قرار گرفتند.

این شرکت که در گذشته تانک، لوکوموتیو، تراکتور، هواپیما و بالگرد نیز تولید کرده، در سال 2009 به عنوان بزرگ ترین خودروساز ایتالیا و ششمین خودروساز بزرگ جهان، معرفی شده است.