بتن یکی از مقاوم ترین و بادوام ترین متریال در صنعت ساخت و ساز است که به دلیل طول عمر بالا و مقاومت در برابر عوامل مختلف از گذشته تا امروز در ساخت سازه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله مواد اصلی در تولید بتن می توان به سیمان اشاره کرد. گاهی اوقات در سطوح بتنی ترک هایی دیده می شود که وجود آن ها ناشی از رخداد فرآیند هیداتاسیون سیمان است. این فرآیند منجر به تولید حرارت می شود که این امر دمای بتن را بالا می برد. وقتی این افزایش حرارت در قطعه بتنی به صورت یکنواخت اتفاق بیفتد، بتن تا زمانی که به بالاترین دما برسد منبسط می شود،
از این رو به دلیل حرارت یکنواخت، هیچ تنش حرارتی صورت نمی گیرد. اما وقتی سطح خارجی آن بتواند حرارت خود را به محیط انتقال دهد، این حرارت قدرت اینکه به سرعت به بیرون رود را نداشته، در نتیجه انبساط حرارتی آزاد شده در بتن در قسمت های مختلف نابرابر می گردد و تنش های کششی و فشاری رخ می دهد. اگر تنش کششی سطح بتن نسبت به مقاومت کششی بتن بیشتر باشد، تغییر شکل در بتن اتفاق می افتد و ترک خوردگی در سطح بتن اتفاق می افتد.
بتن در انواع مختلف خود چه نرم و چه سخت ممکن است دچار ترک خوردگی شود. ترک هایی که در سطح بتن رخ می دهند هم می توانند ظاهری باشند و هم عمقی و نشانه ای از عدم دوام و استحکام سازه که هر کدام از ان ها به دلایل متعددی رخ می دهند. اهمیت ترک های بتن به نوع آن ها و نوع سازه مورد نظر بستگی دارد. قبل از اقدام به تعمیر و پر کردن ترک ها ابتدا باید علت ترک خوردگی مشخص شود، سپس با توجه به عت آن مراحل تعمیر انجام شود. ترک ها با یکدیگر متفاوت هستند، برای مثال ترک های مورد قبول برای سازه های ساختمانی برای دیوار سد غیر قابل قبول هستند.
نه تنها ریشه یابی و بررسی میزان ترک فاکتورهای بسیار مهم در تعمیر ترک محسوب می شوند بلکه توجه به وضعیت فعلی ترک نیز حائز اهمیت است. وجود عواملی نظیر آب، رطوبت و مواد آلاینده در ترک باید بررسی شود و مناسب ترین روش برای تعمیر ترک ها انتخاب شود زیرا در صورت به کارگیری روشی نامطلوب، نتیجه کار موثر نخواهد بود. تنش ناشی از بارهای وارده و آب رفتگی در حین تغییر دما و یا خشک شدن نیز از دیگر عواملی هستند که بر ایجاد ترک خوردگی در بتن موثر می باشند. در واقع ریشه اصلی ترک خوردگی بتن این دو عامل می باشند که منجر به تخریب سازه بتنی خواهند شد.