پارچه چیست؟

پارچه چیست ؟

نساجی عبارتست از ریسندگی یا بافندگی، هنر بافتی است که در آن برای تولید پارچه، دو مجموعهٔ مجزا از نخ ها و رشته ها که تار و پود نامیده می شوند، در هم بافته شوند. رشته های تار در قطعهٔ پارچه به صورت طولی، و رشته های پود در عرض از این سو به آن سو می روند.

در کل می توان گفت پارچه لایه ای نرمش پذیر است که از شبکه ای از نخ ها یا الیاف طبیعی یا مصنوعی تشکیل شده است؛ که نوع نخ ها یا الیاف و ساختار و نحوه قرارگیری آن ها در کنار یکدیگر ساختمان پارچه و خصوصیات فیزیکی آن را به وجود می آورد.

پارچه را از روش های بافت تاری-پودی، بافت حلقوی (کش بافی یا قلاب بافی)، روشهای بی بافت و گره زدن تولید می شود.پارچه ها از نظر مواد بکار رفته انواع گوناگون دارند: از جمله پنبه ای (نخی)، پشمی، ابریشمی و … برای نخستین بار پارچه پنبه ای در حدود1900 ٬پیش از میلاد توسط تمدن دره سند در آسیای جنوبی بافته شد.

پیشینهٔ مراحل تولید و عرضه پارچه در ایران

پژوهش های دانشمندان در صد سال اخیر نشان دهنده این است که ایرانیان از پیشتازانی بوده اند که به کار بافندگی پارچه پرداخته اند. حتی ساکنین ایران باستان در دورهٔ دوم سنگ (یا به اصطلاح عصر حجر میانین) با فن پارچه بافی آشنایی داشته اند.

برای اثبات این واقعیت، بهترین گواه؛ سفال ها، نگین ها و مهره هایی است که بیش از هشت هزار سال قبل از میلاد در ژرفای خاک های این مرز و بوم جا گرفته اند. پروفسور کارلتون کن که برای ادارهٔ کل باستان شناسی کار می کرد، ضمن کاوش هایی در سال های 1328 تا 1329 (1949 تا 1950) در غاری موسوم به غار کمربند در نزدیکی دریای کاسپین، پارچه هایی به دست آورد که ثابت می کند اقوام ایرانی از همان آغاز غارنشینی، پشم گوسفند و بز را به صورت پارچه می بافتند.

آزمایش هایی که با کربن 14 بر روی پارچه ها انجام گرفت، نشان داد که قدمتشان به 6500 سال قبل از میلاد می رسد.لنگرها و دوک هایی که طی سی سال اخیر در حفاری های مختلف به دست آمده گواه وجود کارگاه های بافندگی در ایران کهن است.

باستان شناسانی چون پروفسور گیرشمن و دکتر فیلیس اکرمن تأیید می کنند که عمر این دوک ها و لنگرها، با نخستین آثار سکونت انسان در فلات ایران تطابق کامل دارد.