بتن چیست؟
بتن ماده ای ترکیبی است که در حالت عادی به صورت روان می باشد اما با گذشت زمان سخت شده و به جسمی مقاوم و محکم تبدیل می گردد. بتن از نظر نوع موادی که در ساخت آن به کار رفته دارای انواع گوناکون است و با توجه به مکان و استحکام مورد نظر مورد استفاده قرار می گیرد. انتخاب نوع بتن بر اساس ویژگی هایی نظیر دوام، مقاومت گرمایی و شیمیایی، چگالی و کاربرد انجام می شود و برای هر سازه متفاوت، نوع خاصی از بتن به کار می رود.
در حال حاضر بتن نه تنها در مرحله سفت کاری ساختمان به صورت انواع بلوک بتنی و دال بتنی کاربرد دارد بلکه به عنوان متریالی مقاوم برای پوشش کف، دیوار و نمای خارجی ساختمان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. بتنی که برای نمای ساختمان انتخاب می شود بتن اکسپوز نامیده می شود. لازم به ذکر است که بتن به عنوان ماده ای قابل بازیافت مجدداً قابل استفاده برای مصارف گوناگون است.
بتن بازیافتی در صنعت ساخت و ساز برای اجرای فونداسیون، در حوزه شهرسازی برای پوشش پیاده روها و در حوزه طراحی داخلی و محوطه سازی برای ساخت المان های دکوراتیو استفاده می شود.
مواد تشکیل دهنده بتن
سیمان پرتلند از جمله پرکاربردترین نوع سیمان برای تولید بتن است؛ در واقع این متریال برای تهیه انواع ملات مورد استفاده قرار می گیرد. سیمان در مقایسه با سایر اجزای تشکیل دهنده بتن به انرژی بیشتری برای ترکیب نیاز دارد. ترکیب سیمان با آب، ماده ای چسبنده به وجود می آورد که سنگدانه ها و ماسه را به یکدیگر می چسباند. برای آشنایی با ویژگی تیپ های مختلف سیمان پرتلند می توانید به نوشته کاربرد سیمان پرتلند در سایت مراجعه نمائید.
سنگدانه ها بیشترین سهم را در مخلوط بتن به خود اختصاص می دهند. آن ها شامل ماسه، شن درشت و سنگ های خرد شده نظیر خرده سنگ های گرانیت و یا آهک می باشند. حدود 70 درصد مخلوط بتن را سنگدانه ها تشکیل می دهند، به همین دلیل نقش آن ها در بتن بسیار پر رنگ است.
میزان آب و سیمانی که برای تولید بتن نیاز است بر اساس اندازه سنگدانه ها تعیین می شود. اگر در تهیه بتن از سنگدانه های بزرگ استفاده شود، برای پر کردن فضای بین آن ها سنگدانه های ریزتر به کار می رود؛ سپس برای چسباندن سنگدانه ها به یکدیگر ملات ریخته می شود.
با انتخاب سنگدانه های که سایز متفاوت دارند می توان میزان استفاده از ملات را کاهش داد که این امر از نظر اقتصادی مقرون بصرفه بوده و منجر به کاهش قیمت بتن می گردد. در حال حاضر سنگدانه های بازیافتی که از تخریب، ساخت و ساز و یا حفاری حاصل می شوند در تولید بتن کاربرد دارند و به جایگزین مناسبی برای سنگدانه های طبیعی تبدیل شده اند.
هنگامی که آب با سیمان ترکیب می شود فرآیندی به نام هیدراتاسیون رخ می دهد. این فرآیند شیمیایی باعث سفت و سخت شدن مخلوط بتن می گردد. مخلوط آب و سیمان حفره های بین سنگدانه ها را پر می کند و آن ها را به یکدیگر می چسباند. اگر میزان آب مصرفی نسبت به سیمان کمتر باشد، بتن پایدارتر می شود اما اگر این میزان بیشتر باشد، اسلامپ بتن افزایش می یابد.