تفاوت بین پیرکس و شیشه چیست؟
پیرکس نام تجاری نوع مشخصی از شیشه است که در واقع به نام صنعتی شیشه ی بوروسیلیکات شناخته می شود. مواد تشکیل دهنده شیشه ی بوروسیلیکات شن یا همان سیلیکا به همراه اکسید بارون می باشد.
اکسید بارون یا به طور مختصر "بورو" دارای ضریب انبساط حرارتی بسیار کمی می باشد و همین امر باعث می شود این نوع شیشه بر خلاف انتظارات ما از سایر شیشه ها در مقابل شوک های حرارتی مقاومت خوبی از خود نشان دهد.
با این تعاریف می توان انتظار داشت هر چقدر ضریب انبساط حرارتی کمتر باشد، شیشه ی بوروسیلیکات دارای مقاومت حرارتی بیش تری بوده و در نتیجه از کیفیت مطلوب تری برخوردار است. از سال 1980 میلادی شرکت پیرکس ترکیبی از جوش شیرین و آهک را به فرمول شیشه ی بوروسیلیکات اضافه کردد که باعث افزایش ضریب انبساط حرارتی شد.
اما با وجود افزایش COE باز هم شیشه ی تولید شده توسط شرکت پیرکس در برابر حرارات مقاوم بود و به همین دلیل امروزه طیف گسترده ای از شیشه های مقاوم در برابر حرارت با نام تجاری پیرکس شناخته می شوند.
ترکیب شیشه
با وجود هزاران فرمول جدید شیشه که طی 30 سال گذشته به وجود آمده، درخور توجه است که هنوز مانند 2000 سال پیش، 90 درصد تمام شیشه های جهان از آهک، سیلیس و کربنات سدیم تشکیل یافته اند. اجزای اصلی عبارتند از: ماسه، آهک و کربنات سدیم.
فرق بین پیرکس و شیشه چیست؟
پیرکس در مقابل شوک های حرارتی مقاوم است اما شیشه دچار ترک و شکستگی می شود.
از پیرکس در مصارف و وسایل آزمایشگاهی، پختن غذا در فر و مایکروویو، ظروف نگهداری مواد غذایی و استفاده می شود.
پیرکس 4 تا 6 برابر محکم تر و سخت تر از شیشه های معمولی می باشد.در حالی که شیشه ی معمولی برای تغییرات ناگهانی دما مناسب نیست، اما پیرکس می تواند این نوع تغییرات ناگهانی را تحمل نماید.