آرسنیک، عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی با علامت As مشخص است و دارای عدد اتمی 33 می باشد. آرسنیک، شبه فلز سمی معروفی است که به سه شکل زرد ِ سیاه و خاکستری یافت می شود. آرسنیک و ترکیبات آن، به عنوان آفت کش مورد استفاده قرار می گیرند: علف کش، حشره کش و آلیاﮊهای مختلف.
تاریخچه
آرسنیک در دوران بسیار کهن شناخته شده است. از این عنصر به کرات برای قتل استفاده شده است. علائم مسمومیت با این عنصر تا قبل از آزمایش مارش تا حدی نا مشخص بود. "آلبرتوس مگنوس" را اولین کسی می دانند که در سال 1250 این عنصر را جدا کرد. "جوان شرودر" در سال 1649 دو روش برای تهیه آرسنیک منتشر کرد.
پیدایش
آرسوپیزیت که میس پیکل Mispickel هم نامیده می شود، سولفوری است که بر اثر حرارت، بیشترِن مقدار آرسنیک از سولفید آهن آن جدا می شود. مهم ترین ترکیبات آرسنیک عبارت است از: آرسنیک سفید، سولفید آن، گرد حشره کش، آرسنیت کلسیم و آرسنیت سرب.
از گرد حشره کش، آرسنیت کلسیم و آرسنیت سرب به عنوان سموم و حشره کشها در کشاورزی استفاده می شود.این عنصر گاها به صورت خالص یافت می شود، ولی معمولا به صورت ترکیب با نقره، کبالت، نیکل، آهن، آنتیموان یا سولفور وجود دارد.
خصوصیات قابل توجه
آرسنیک از نظر شیمیایی شبیه فسفر است، تا حدی که در واکنشهای بیوشیمیایی می تواند جایگزین آن شود. لذا سمی می باشد. وقتی به آن حرارت داده شود، به صورت اکسید آرسنیک در می آید که بوی آن مانند سیر است. آرسنیک و ترکیبات آن همچنین می توانند بر اثر حرارت به گاز تبدیل شوند. این عنصر به دو صورت جامد وجود دارد: زرد و خاکستری فلز مانند.