عنصر آرگون در جدول تناوبی با نشان Ar و عدد اتمی 18 قرار گرفته است. آرگون که سومین گاز بی اثر در گروه 8 است تقریبا 1% اتمسفر زمین را تشکیل می دهد.
تاریخچه
آرگون از واژه یونانی به معنی تنبل گرفته شده است. "هنری کاوندیش" در سال 1785 تصور می کرد که آرگون در هوا وجود دارد؛ اما سال 1894، "لرد ریلی" و "ویلیام رامسی" این حقیقت را کشف کردند.
پیدایش
این گاز از طرِیق تجزیه هوای مایع جدا می شود، چون اتمسفر، حاوی تنها 94% آرگون است.
ویژگیهای قابل توجه
آرگون 2,5 مرتبه حل شدنی تر از نیتروژن در آب است و تقریبا قابلیت حل شدن آن شبیه اکسیژن است. این عنصر شیمیایی ساکن، در هر دو حالت گاز و مایع خود بی اثر است. هیچگونه ترکیب واقعی که شامل آرگون باشد، شناخته نشده است.
ایزوتوپها
اصلی ترین ایزوتوپهای آرگون که در زمین یافت می شوند، Ar-40، Ar-36، Ar-38 هستند. k -40 با نیمه عمر 10*250/1 سال به وسیله جذب الکترون و ارسال الکترون مثبت به طور طبیعی به شکل Ar-40 پایدار و با ارسال الکترون منفی به حالت Ca-40 پایدار متلاشی می گردد. این ویژگی ها و نسبتها برای تعیین عمر سنگها مورد استفاده قرار می گیرند.
در جو زمین Ar-39 به وسیله فعالیت اشعه کیهانی و اصولا با Ar-40 ساخته می شود. ولی در محیطهای زیر زمین به وسیله جذب نوترون ساخته می شود که این مساله از طریق K-39 یا ارسال آلفا توسط کلسیم انجام می پذیرد. آرگون37 از متلاشی شدن کلسیم 40 به وجود می آید و دارای نیمه عمر 35 روز است.