دی اکسید گوگرد
گاز دی اکسید گوگرد، بی رنگ، غیرآتش زا و بی بو است که در سطح کره زمین در تراکم های پایین وجود دارد. هنگامی که غلظت آن بین ppm 1-3/0 در اتمسفر باشد، بر حس چشایی اثر خواهد گذاشت و در مقادیر بالاتر از ppm 3 بوی بدی به همراه خواهد داشت. وقتی SO2 در اتمسفر منتشر شود، در جریان واکنش های پیچیده به صورت ذرات معلق سولفات در می آید.
برخی از سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ و مواد نفتی سنگین حاوی مقادیر زیادی گوگرد می باشند که این گوگرد در اثر احتراق به شکل گاز دی اکسید گوگرد در فضا پخش می شود. خودروهای دیزلی با وجود سهم اندک در ترافیک عامل انتشار تقریبا تمامی دی اکسید گوگرد از منابع متحرک می باشند.
طبق برآورد سازمان بهداشت جهانی به طور تقریبی 294 میلیون تن از این گاز در سطح جهان تولید می شود که حدود نیمی از این مقدار از منابع طبیعی تولید می شود و نیم دیگر آن توسط فعالیت های انسانی به وجود می آید که اساسا در اثر احتراق سوخت های فسیلی است.
دی اکسید گوگرد معمولا در اتمسفر تبدیل به تری اکسید گوگرد و تری اکسید گوگرد تبدیل به اسید سولفوریک می شود. اکسیدهای گوگرد در صورتی که در هوایی قرار نگیرند که ذرات معلق در آن وجود داشته باشند و رطوبت نسبی نیز نسبتا بالا باشد، شدیدترین اثر نامطلوب را بر آلوده نمودن محیط زیست خواهند داشت.
تهیه دی اکسید گوگرد از گوگرد
به این منظور هوا را با گوگرد مخلوط می کنند که این کار در کوره های دوار صورت می گیرد. که پوشش خارجی آن از ورقه های فولادی و داخل آن از مواد نسوز تشکیل شده است. این کوره ها بر حسب نوع عملکردشان ممکن است مختلف باشند یک نوع از آن ممکن است با تزریق گوگرد سوخته یا با مخلوط کردن گوگرد و هوا کار می کند. کوره های کلاهک دار همچنین ممکن است برای این هدف بکار روند که کار این کوره ها پیوسته است.
کاربردها