این ماده به شکل عنصری خود سمی نیست. زمانی که گوگرد در معرض هوا شروع به سوختن کند، SO2 تولید خواهد شد. همچنین در حضور آب، سولفوروس اسید و سولفیت تولید می کند.
در غلظت های بالا، این اسیدها به ریه ها، چشم ها و سایر بافت های بدن آسیب می رسانند. در موجودات زنده ای همچون گیاهان و حشرات که فاقد ریه هستند، غلظت بالای این اسیدها، دریافت اکسیژن توسط این جانداران را با مشکل مواجه خواهد کرد.
SO3 و سولفوریک اسید نیز در حضور آب، اسیدهایی بسیار خورنده محسوب می شوند. سولفوریک اسید، عامل آب گیری بسیار قدرتمندی است که در فرآیندهای حذف آب از بافت های آلی و شکر، کاربرد دارد.
سوزاندن نفت خام و زغال سنگ توسط صنایع مختلف، موجب تولید SO2خواهد شد که با آب و اکسیژن موجود در اتمسفر واکنش می دهد و سولفوریک اسید و سولفوروس اسید تولید می کند.
این اسیدها، از جمله اجزای باران های اسیدی هستند که با کاهش pH خاک، سبب تخریب محیط زیست و فرسایش خاک می شوند. به همین دلیل، استانداردهایی که برای تولید سوخت وجود دارند، به شدت به حذف گوگرد از سوخت توصیه می کنند.
هیدرژون سولفید با فرمول H2S، ماده ای کشنده و بسیار سمی است. البته به دلیل بوی بسیار نامطبوعی که این ماده دارد، به طور معمول تنفس آن در مقادیر بسیار زیاد، کمتر اتفاق می افتد.
گرچه لازم به ذکر است که تنفس هیدروژن سولفید به سرعت موجب از بین رفتن حس بویایی می شود به طوریکه قربانی با تنفس مقادیر بیشتر آن، متوجه دریافت این ماده نخواهد شد. سولفیدهای محلول و هیدروسولفید نیز با مکانیسمی مشابه به عنوان موادی سمی در نظر گرفته می شوند.
ترکیبات آلی
برخی از مهم ترین دسته بندی های ترکیبات آلی شامل گوگرد در زیر آورده شده اند: