اگر چه تاریخ استفاده از بلوک های بتنی به زمان رومیان، یونانیان و حتی مصری ها بر می گردد، اما بلوک های امروزی اولین بار در مقادیر متوسط در اواسط قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفتند. در اوایل قرن بیستم، ساخت بلوک به نوعی صنعت تبدیل شد. در این نوشته در ابتدا تاریخچه ای از ساخت و استفاده از بلوک های بتنی ارائه شده و در ادامه به معرفی انواع آن ها و کاربرد هریک می پردازیم. با ما همراه باشید.
تاریخچه
در اولین بلوک های ساخته شده درایالات متحده، از مخلوط سیمان با ترکیباتی شامل مواد باطله و هدر رفته فرایندهای صنعتی مانند ذغال نیم سوز باقی مانده از دستگاه های گازسوز، کوره های ذغال سنگ و تفاله شیشه در کوره های انفجار استفاده می شد. این بلوک های سبک وزن اولیه مانند پارتیشن های داخلی به خاطر نحوه استفاده آسان و قیمت ارزان در میان اکثریت از محبوبیت بسیاری برخوردار بودند.
از سال 1950 به بعد، زمانی که استفاده از مصالح ارزان تر و مقرون به صرفه به میان آمد، استفاده از بلوک های بتنی به طور گسترده و چشمگیری جایگزین آجرهای مورد استفاده در لایه های داخلی شد. امروزه تنوع بسیار زیادی در میان بلوک های بتنی دیده می شود که این تنوع در استفاده از آن ها در پی ریزی دیوارها، دیوارهای حفره دار، دیوار های یکدست و دیوارهای جدا کننده دیده می شود و به عنوان مولفه اصلی در ساخت کفپوش بتنی مورد توجه قرار می گیرد. مزیت بلوک های بتنی در تنوع استقامت آنها، عایق بندی و کم کردن صدا می باشد.
انواع بلوک های بتنی
بلوک متراکم
بلوک های متراکم بتنی از سیمان، شن، ماسه و سنگ تشکیل شده اند. خواص متمایز آن ها در نوع استقامت و سختی، استفاده از آن ها را به راه حلی مناسب و مقرون به صرفه برای ساخت دیوارهای اصلی ساختمان که متحمل بار اصلی ساختمان می باشند، تبدیل کرده است.
از مزایای بلوک های متراکم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
از معایب بلوک های متراکم می توان به موارد زیر اشاره نمود:
بلوک متراکم سبک
تولید این نوع بلوک در حجم بیشتر اما با مقاومت کمتر نسبت به بلوک های متراکم صورت می گیرد. بلوک های سبک وزن در هر دو دیوار داخلی و خارجی که فشار روی آن ها تقریبا بیشتر است و به عنوان بلوک های پر کننده در کفپوش های بتنی مورد استفاده قرار می گیرند. مزیت این نوع بلوک ها نسبت به بلوک های متراکم به نوع ترکیبات استفاده شده با درجه عایق بندی بالا و وزن سبک آن ها بر می گردد.
استفاده آسان و وجود ابعاد بزرگ تر از این نوع بلوک ها باعث صرفه جویی در زمان و هزینه می شود. بلوک های سبک وزن از ترکیب سیمان با یکی از ترکیبات طبیعی یا ترکیبات ساخته شده به دست بشر از جمله گرانول، سنگ رس خرد شده، خاکستر کوره و به میزان کمتر پمیس (مواد آتشفشانی) به وجود می آیند. غلظت ترکیبات اصولاً با استقامت و سختی بلوک ها متناسب است. بنابراین، برای مثال تراکم هایی با وزن بسیار کم مانند شن ریزه و پمیس به خاطر عملکرد حرارتی عالی مورد استفاده قرار می گیرند.
از ویژگی های مثبت این نوع بلوک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
از معایب این نوع بلوک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بلوک اسفنجی
این نوع بتن اولین بار در کشور سوئد در سال 1923 تولید شد و تا سال 1960 در ایالات متحده ( در آن زمان به نام بلوک های حفره دار یا بلوک های گازی بتنی نامیده می شد) مورد استفاده قرار می گرفت. بلوک بتنی اسفنجی سبک ترین نوع بلوک در میان خانواده بلوک های بتنی است.
این بلوک ها به واسطه مصالح خود در اجرای ساختارهای دوگانه و عملکرد عایق بندی نسبت به سایر بلوک ها برتری دارند. با وجود محدودیت در کاربرد ساختاری در سازه های کم ارتفاع، بلوک های بتنی اسفنجی می توانند عملکرد ساختاری مشابه با بلوک های متراکم و سبک وزن داشته باشند. بلوک ها از سیمان، آهک، شن و ماسه، خاکستر حاصل از سوخت و آب تشکیل شده اند. خاکستر حاصل از سوخت با شن، ماسه و آب ترکیب شده و دوغاب را تشکیل می دهد.
سپس قبل از مخلوط شدن با سیمان، آهک و مقدار کمی پودر آلومینیوم سولفات گرما داده می شود. آلومینیوم سولفات با آهک واکنش نشان داده و حباب های هیدروژنی ایجاد می کند. با ریختن این مخلوط درون قالب، هیدروژن پخش شده و جایگزین هوا می شود. وقتی ترکیب یکدست شد، به سایز استاندارد بلوک ها برش داده می شود و به اتوکلاو، جایی که فشار حرارتی برای ایجاد استقامت وجود دارد، منتقل می شود.
از ویژگی های بارز این بلوک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
از معایب این نوع بلوک ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
