کانه های اسیدی فلز نیکل

کانه های اکسیدی

کانه های اکسیدی نیکل در نتیجه فرآیند های تغلیظ شیمیایی تشکیل می شوند و این فرآیند ها در نتیجه هوازدگی لاترتیبی سنگ های پریدوتیتی حاصل می شود.پریدوتیت عمدتا شامل الیوین هستند و الیوین تا 3/0 درصد نیکل دارد.

در بسیاری از سنگها، پریدوتیت ها پیش از قرارگرفتن در معرض هوا، به سرپانتین که یک سیلیکات منیزیم آبدار است، آلتره می شوند.الیوین و سرپانتین به وسیله آب های زیرزمینی دی اکسید کربن دار تجزیه شده، منیزیم محلول، آهن، نیکل و سیلیس کلوئیدی می دهند.

آهن در مجاورت هوا به سرعت اکسید می شود و در نتیجه هیدرولیز رسوب گوتیت و هماتیت می دهد که در نزدیکی سطح رسوب کردن باقی می ماند.نیکل و منیزیم حل شده و سیلیس کلوئیدی، در نهشته های لاترتییی به سمت پایین حرکت می کنند و تا زمانی که محلول اسیدی است به حالت محلول در سیال باقی می مانند.

وقتی که محلول در نتیجه واکنش با سنگ و خاک از حالت اسیدی به حالت خنثی درآمد، نیکل، سیلیس و بخشی از منیزیم به صورت سیلیکات های آبدار رسوب می کند.جدایش کامل آهن و نیکل و جایگیری آنها در وزن های مشخص هرگز انجام نمی شود.

بخشی از نیکل یا بیشتر آن ممکن است که واقعا در لایه بالایی باقی بماند که بنابراین از آهن و نیکل غنی می‌شود اما از منیزیم و سیلیس فقیر می شود.چنین ماده ای که عمدتا از کانی های اکسید فریک تشکیل شده اند را به نام لیمونیت می شناسند.

این کانه نسبتا از کبالت و کروم غنی است. در عوض، در کانی های سیلیکاته، جدایش آهن و نیکل کاملتر است و نیکل با مقدار بیشتری منیزیم در کانی های سیلیکاته دیده می شود.هر دو نوع ماده را تقریبا همیشه می توان در نهشته های لاتریتی یافت، اما نسبت آنها بسیار متفاوت است.

تفاوت های میان کانی های سیلیکاته و لیمونیتی بر روش های استحصال نیکل تأثیر می گذارد.سیلیکات ها که هم از نظر ترکیب شیمیایی و هم کانی شناسی ناهمگن هستند و بر روش فرآوری بسیار انعطاف پذیرتری احتیاج دارند، بیشتر تحت فرآیند های پیرو متالورژی قرار می گیرند.از سوی دیگر لیمونیت ها به نسبت ترکیب شیمیایی و کانی شناسی همگن تری دارند و روش هیدرومتالورژی برای آنها مناسب تر است.

نوع هوازدگی که سیلیس و عناصر فلزی سنگ را در خود حل می کند تا کانه های سیلیکات نیکل و لیمونیتی ایجاد کند، بیشتر در شرایط آب و هوای استوایی با میزان بارش فراوان و پوشش گیاهی تجزیه شونده یافت می شود که دی اکسید کربن و اسیدهای آلی را به آب زیرزمینی می افزایند.

کانسارهای اکسید نیکل در حال حاضر در استرالیا، برزیل، کوبا، جمهوری دومینیکن، یونان، اندونزی، فیلیپین، نیوکالدونیا، یوگسلاوی، شوروی سابق و آمریکا بهره برداری می شوند.کانسارهای لاتریتی اورگون و کالیفرنیا هنگامی تشکیل شدند که آب و هوای نیمه استوایی در دوره های زمین شناسی قدیم بر منطقه حکم فرما بوده است.