تعداد بیت کوین های ماین شده، در اوایل آوریل به 17 میلیون رسید و تنها 4 میلیون بیت کوین دیگر برای ماین کردن باقی مانده است (البته در زمان ادیت مجدد این مقاله، تعداد بیت کوین های ماین شده به حدود 18 میلیون و 300 هزار رسیده است). در پروتکل بلاک چین بیت کوین، با اضافه شدن ماینرها به استخر ماینینگ، عملیات ماین سخت تر می شود. در ازای هر بلاک ماین شده، به ماینرهای ذینفع پاداشی تعلق می گیرد و این پاداش، بعد از ماین شدن هر 210 هزار بلاک نصف می شود، که به آن هاوینگ می گویند. اکنون پاداش استخراج 6.25 بیت کوین است. حال باید دید که پس از استخراج آخرین بیت کوین، چه اتفاقی در پیش رو داریم؟
با فرض این که این پروتکل هیچ تغییری نداشته باشد، 120 سال دیگر یعنی سال 2140 همه بیت کوین ها ماین خواهند شد. در حال حاضر 80 درصد بیت کوین های موجود ماین شده است و این اتفاق در طی 9 سال و در 520 هزار بلاک رخ داده است.
سرنوشت ماینرها پس از ماین آخرین بیت کوین
ماینرها انگیزه زیادی برای به دست آوردن بیت کوین به عنوان پاداش دارند. بالاخره روزی که دیگر 21 میلیون بیت کوین ماین شده، فرا خواهد رسید و دیگر پاداشی برای ماینرها در کار نخواهد بود. اگرچه تراکنش ها برای ذخیره سازی در بلاک های بلاک چین نیاز به تایید دارند و ماینرها از طریق دریافت کارمزد این تراکنش ها نیز کسب درآمد می کنند.
تراکنش های بیت کوین به ترتیب کارمزد در نظر گرفته شده برای آن ها، در شبکه پردازش می شوند. هرچه کارمزد تراکنش بالاتر باشد، انگیزه بیشتری برای ماینرها ایجاد می کند و باعث می شود در اولویت کاری آن ها قرار بگیرد. همین عامل می تواند حضور ماینرها را تضمین کند، که در وایت پیپر بیت کوین ذکر شده است. هنگامی که همه بیت کوین های از پیش تعیین شده وارد چرخه مالی شدند، این انگیزه می تواند به طور کامل به کارمزدهای تراکنش انتقال یابد و تورمی ایجاد نخواهد شد.
نکته مهم این است که بیش از 100 سال مانده تا آخرین بیت کوین ماین شود. امکان رخ دادن اتفاقات زیادی در این بازه زمانی وجود دارد. همانطور که ساتوشی ناکاموتو انتظار داشت، گره ها یا نودها مسئول نگهداری بلاک چین و تائید معاملات هستند.
حرکت از یک سیستم مبتنی بر اعتماد به یک سیستم مبتنی بر گواه اثبات کار (POW) که براساس اجماع نظر در طولانی ترین زنجیره عمل می کند:
جمله آخر به نشان می دهد در مواجهه با مشکلات، امکان اعمال قوانین جدید با استفاده از الگوریتم اجماع وجود دارد.
راه حل Segwit
در سال 2017، مشکلات مقیاس پذیری، ظرفیت بلاک و هزینه های معامله برجسته شد. در سال 2010، ناکاموتو به منظور جلوگیری از تولید بلا ک های بزرگ تر، سایز بلا ک ها را یک مگابایت در نظر گرفت؛ همین امر باعث جلوگیری از ایجاد بلاک های بزرگ توسط ماینرها که امکان رد شدن از آنها وجود دارد، شد. در آن موقع، این محدودیت با توجه به تعداد کم تراکنش ها بیش از اندازه بزرگ بود.
با وجود مطرح شدن این نگرانیها، محبوبیت بیت کوین افزایش پیدا کرد. توسعه دهندگان هسته بیت کوین، در نهایت راه حلی به نام Segregated Witness ارائه کردند که به SegWit معروف است. در اصل، Segwit داده های بدون امضا را از داده های دارای امضای هر تراکنش جدا می کند. این کار باعث می شود که سایز تراکنش های ذخیره شده در بلاک کاهش یابد. علاوه بر این، از بین بردن امضا از داده های تراکنش، اتعطاف پذیری تراکنش ها را لغو می کند. این اتفاق راه را برای شبکه لایتنینگ باز کرد.
به دنبال افزایش تراکنش های انباشته شده و ثبت نشده در بلاک چین که باعث افزایش کارمزد تراکنش ها شده بود، در ماه آگوست سال 2017، سرانجام پیاده سازی SegWit انجام شد. نکته اصلی این است که همانطور که ناکاموتو در پیپر ولت خود گفته بود، پیاده سازی Segwit به دلیل امکان اجماع در جامعه بیت کوین ممکن شد.
شبکه لایتنینگ
راه اندازی SegWit راه را برای راه اندازی شبکه لایتنینگ هموار کرد. این شبکه از یک پروتکل off-chain استفاده می کند و همچنان در حال توسعه است. این تکنولوژی اجازه خواهد داد که کاربران بین خودشان چندین کانال پرداخت را در خارج از بلاک چین بیت کوین باز کنند. کانال در بلاک چین باز خواهد بود، اما تراکنش ها تا زمانی که کانال پرداخت بسته شود، off-chain انجام می شود. این راه حل سرعت تراکنش ها و به دنبال آن سرعت کل شبکه را افزایش داد.
در شرایط فعلی، بعد از ماین شدن 21 میلیون بیت کوین، کارمزد تراکنش ها تنها انگیزه ماینرها خواهد بود؛ اگر شبکه لایتنینگ تا به امروز کامل شده بود، تعداد تراکنش های روزانه کمتر بود. این امر می تواند بر میزان پولی که ماینرها از تراکنش ها به دست می آورند تأثیر بگذارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
