جیوه قرمز چیست؟

جیوه قرمز یک ماده افسانه ای است که ظاهرا دارای قدرت مخرب گسترده ای است. جیوه قرمز گاهی اوقات به متون کیمیاگری گذشته ارجاع داده می شود اگرچه فرمول این ماده در متون مختلف متفاوت است.

در واقع هیچ مدرک معتبری در رابطه با وجود این ماده ارائه نشده است اما نظریه هایی وجود دارد که در آن از تولید این ماده به عنوان یک داستان ترسناک در جنگ سرد و یا بعد از آن صحبت می کنند.

با اینکه در حال حاضر هیچ نشانه ای از وجود این ماده وجود ندارد اما این ماده می تواند یکی از ترکیبات جیوه باشد. به عنوان مثال آلفا مرکوری یدید فرمی از جیوه قرمز است که بسیار سمی است اما منفجر شونده نیست.

شنگرف یا سینابر با فرمول شیمیایی HgS نیز نوعی جیوه قرمز طبیعی است که اگرچه سمی است ولی هیچ خاصیت انفجاری شناخته شده ای ندارد. فولیمنات جیوه یک ماده قرمز انفجاری حساس به شوک است که در برخی از انواع کارتریج های مهمات مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیبات انفجاری دیگری از جیوه به رنگ قرمز نیز وجود دارد که هیچ یک از آنها به عنوان جیوه قرمز شناخته نمی شوند.

از افسانه تا واقعیت

سام کوهن که به عنوان پدر بمب نوترونی شناخته می شود می گوید همانطور که در بالا گفته شد ترکیباتی از جیوه با خاصیت انفجاری وجود دارند که یکی از آنها تیوسانات جیوه است ولی این ترکیب به عنوان جیوه قرمز شناخته نمی شود.

سناریوی محتمل در رابطه با این ماده این است که این اسم احتمالا یک رمز برای یک ماده منفجره مخرب است که می تواند پلیمری از مواد منفجره بهم پیوسته باشد که برای تحریک اولیه کلاهک اتمی مورد استفاده قرار می گیرد.

به عبارت دیگر اگر این ماده واقعاً وجود داشته باشد، باید یک ماده واقعاً عجیب و غریب باشد که حتی سازندگان آن نیز آن را به خوبی درک نکنند که این مسئله برای وجود احتمالی یک ماده شیمیایی خبر خوبی نیست و استفاده از آن در تولید تسلیحات هسته ای بحث برانگیز است.

کاربردهای جیوه قرمز

در واقع مایع قرمز رنگی که محققان باستان شناسی آن را جیوه قرمز نامیدند اکنون در فرآیندهایی به نام شکافت هسته ای مورد استفاده قرار می گیرد و منشاء تولید و صادرات آن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که آن را میلیون ها دلار به کشورهای مختلف می فروخت.

گفته می شود جیوه قرمز ماده ای تقریبا مایع و قرمز رنگ است که چگالی آن بسیار بالا و حدود 20.2 g / cm3 است و قدرت انفجاری بالایی دارد.این ماده به عنوان حلال برای اورانیوم 235 استفاده می شود و فرآیند ذخیره سازی اورانیوم رادیواکتیو 235 را تسهیل می کند زیرا می توان با فرآیند تقطیر این دو ماده را به راحتی از هم جدا کرد.

این ماده یکی از ایزوتوپ های جیوه است که ماده ای خطرناک است ولی انفجاری نیست و به عنوان منبع نوترن هایی استفاده می شود که برای بمب اتمی استفاده می شوند. وقتی که ما این ماده را همراه با گاز تریتیوم در دست داشته باشیم، می توان برای تولید انرژی همجوشی که منجر به تولید حجم عظیمی از انرژی هسته ای می شود از آن استفاده کرد.