کاربرد استیل در صنایع غذایی

تولیدکنندگان صنایع غذایی برای جلوگیری از آلودگی محصول، الزامات بسیار سختی را باید رعایت کنند. برای اطمینان از رعایت کامل مقررات ایمنی مواد غذایی، هر گونه فلز مورد استفاده باید مطابق با کوچک ترین جزئیات ضرورات باشد.

از کاربرد استیل در صنایع غذایی می توان به استفاده از آن در فرآیند ساخت مواد غذایی به عنوان سینی، اشاره کرد. با این حال، برخی ممکن است متوجه آن نباشند که هرگونه فلز ضد زنگی مناسب این کار نیست. صدها نوع مختلف فولاد ضد زنگ در بازار وجود دارد که هر کدام خاصیت منحصر به فرد خود را دارند.

در اینجا نگاهی می اندازیم به دو آلیاژ که معمولاً برای اکثر کاربردهای مواد غذایی گزینه ای ایده آل محسوب می شوند. کاربرد فولاد ضد زنگ 316 و فولاد ضد زنگ 430 در نظر گرفته شده است.

کاربرد استیل 316 در صنایع غذایی

فولاد ضد زنگ 316 یک آلیاژ فولاد ضد زنگ آستنیتی است که از کروم و نیکل بالایی برخوردار است. مانند بسیاری از آلیاژهای فولادی، قادر به تحمل درجه حرارتی چندین برابر بیشتر از بسیاری از فرآیندهای ساخت مواد غذایی هستند.

آنچه آلیاژ 316 را به یک ورق فولادی ایده آل برای استفاده در فرآیندهای مواد غذایی تبدیل می کند، این واقعیت است که این نوع گرید در برابر اسیدها، قلیاها و کلریدها مقاومت بالایی دارد در حالی که سایر فولادهای ضد زنگ آستنیتی مانند گرید SS 304 هنگام قرار گیری در معرض نمک، خوردگی حفره ای شدیدی پدید می آورند که غالباً در محصولات غذایی وجود دارد.

کاربرد استیل 430 در صنایع غذایی

به عنوان یک آلیاژ، فولاد ضد زنگ 430 بسیار شبیه به گرید فولاد ضد زنگ 316 است. میزان کروم موجود در این آلیاژ به اندازه استیل 316 است اما تنها بخشی از مقدار نیکل در آن متفاوت است که همین عامل این آلیاژ را به گزینه ای مناسب و مقرون به صرفه برای تولیدکنندگان مواد غذایی تبدیل کرده است.

تفاوت عمده دیگر بین استیل 430 و 316 این است که گرید SS 430 یک آلیاژ فریتیک است، به این معنی که به طور پیش فرض آلیاژی مغناطیسی است. آلیاژهای فریتی مانند آلیاژ SS 430 مقاومت فوق العاده ای در برابر ترک خوردگی ناشی از تنش از خود نشان می دهند.

SS 430 از مقاومت بسیار خوبی در برابر اسید نیتریک و اسیدهای آلی برخوردار است و اغلب در مواردی که تماس طولانی مدت با ترکیبات ملایم اسیدی نگران کننده است، مورد استفاده قرار می گیرد. این آلیاژ همچنین در برابر گوگرد و اکسیداسیون مقاومت بالا دارد. با این حال، به دلیل مقدار کم نیکل موجود در آن، این آلیاژ به اندازه فولاد ضد زنگ 316 در برابر اسیدهای رقیق به جا مانده مقاوم نیست.

کدام استیل برای استفاده در صنایع غذایی بی خطر است؟

این سؤال مطرح می شود که: بهترین آلیاژ فولاد ضد زنگ در مواد غذایی کدام است؟ پاسخ این سوال بستگی به کاربرد استیل دارد که در صنایع غذایی خاص استفاده خواهد شد. به عنوان مثال، یک قنادی که شکلات تولید می کند در مقایسه با تولیدکننده ای که در تهیه سس گوجه فرنگی تخصص دارد، به استیل مختلف احتیاج دارند.

به طور کلی، استفاده از استیل 316 معمولاً در ساخت ظروف انتخاب بهتری است. SS 316 در هنگام برخورد با نمک و ترکیبات اسیدی قوی تر مانند آب لیمو یا گوجه فرنگی، از نظر شیمیایی مقاوم تر است. با این حال، استیل 430 یک جایگزین مناسب و ارزان قیمت برای تولید کنندگان مواد غذایی است که برای فرآیند تولید خود به ورق فولادی مقاوم به درجه حرارت بالا نیاز دارند.

می توان مقاومت هر دو آلیاژ را با استفاده از الکتروپولیش افزایش داد. این فرآیند نه تنها باعث بهبود لایه اکسید که محافظت از فولاد را بر عهده دارد می شود، بلکه برآمدگی و فرورفتگی های میکروسکوپی روی سطح آلیاژ را از بین می برد بنابراین میزان چسبندگی مواد غذایی به فولاد کمتر شده و تمیز کردن آن نیز آسان تر می شود.

توجه به این نکته مهم است که نگهداری یک سینی یا سبد فولاد ضد زنگ نقش بسیار زیادی در طولانی شدن عمر مفید آن دارد. به عنوان مثال، این ورق های فلزی هرگز نباید با استفاده از یک فولاد ساده یا برس آهنی خراشیده شود، زیرا در این حالت ذرات آهن بر روی سطح ضد زنگ منتقل شده و لایه اکسید محافظ آن را از بین می رود.