انواع کوره های آجرپزی

در روند تهیه آجر، پس از خشک شدن خشت ها, آنها را درکوره ای می چینند، به طوریکه که از همدیگر فاصله داشته و هوا، شعله و گا ز از لابلای آجرها بگذرند. به طور کلی کوره های آجرپزی سه نوع اند: - کوره با آتش ثابت و آجر ثابت - کوره با آتش رونده و آجر ثابت - کوره با آجر رونده و آتش ثابت

کوره با آتش ثابت و آجر ثابت یا کوره تنوره ایی
این کوره شامل تنوره کوتاه و گشادی است که خشت ها را در آن می چینند.

هوای داخل و دود از لابلای خشت های چیده شده درکوره بالا می روند و موجب پختن خشت ها می شوند.

کار کوره تنوره ایی مداوم نیست و انرژی زیادی در آن به هدر می رود، زیرا پس از آنکه خشت ها پخته شده و تبدیل به آجرشدند, سر کوره را باز می کنند و صبر می کنند تا آجرهای درون کوره سرد شوند.

با توجه به اینکه حرارت درون کوره تنوره ای از بالا به پایین زیاد می شود، جنس آجرهایی که در ترازهای مختلف کوره پخته می شوند با هم متفاوت است. از پایین کوره به بالا به ترتیب جوش, آجرجوش, آجر سبز, آجر بهی, آجر سفید, آجر ابلق, آجر قرمز و آجر نیم پخته به دست می آید. اگر قسمت بالای کوره به شکل قارچ ساخته شده و سر کوره پوشیده شود, به گونه ای که گاز کوره از بالای آن بیرون نرفته و از سوراخ های نزدیک کف کوره توسط دودکش یا هواکش مکیده شود، گاز داغ, گرمایش را به خشت های چیده شده در کوره پس می دهد و با این کار, گرمای گاز کوره هدر نمی رود و جنس آجرها هم یکجور می شود.

کوره با آتش رونده و آجر ثابت (کوره هوفمان)

کار این کوره پیوسته است و گرمای آن خیلی کم هدر می رود. این کوره توسط یک بنای اهل برلن به نام Friedrich Hoffmann ساخته شد و از این جهت به این نام خوانده می شود. چون این کوره به شکل حلقه ساخته می شد، آن را کوره حلقه ایی هوفمان نامیدند.

این کوره ها در ابتدا به شکل دایره ساخته می شدند. در حال حاضر، آنها را به شکل حلقه دراز یا اره ایی نیز می سازند. در این کوره تا حد زیادی از هدر رفتن گرما جلوگیری می شود.

کوره تونلی

کار این کوره مانند تونل خشت خشک کنی است. از ابتدای تونل، واگن با بار خشت به تونل وارد می شود و از انتهای تونل آجرسرد شده بیرون می آید. کانون آتش در دیواره درونی تونل قرار دارد. واگن بار خشت به درون تونل رانده شده و به تدریج به سوی کانون آتش پیش می رود. خشت ها کم کم گرم و نیم پز شده و هنگام عبور از برابر کانون آتش می پزند.

همزمان با نزدیک شدن واگن آجر پخته به انتهای تونل, هوای سرد به آن دمیده می شود تا گرمای آجر را گرفته و آن را سرد کند. هوای سرد با گذشتن از روی آجرها داغ می شود و هواکش پهلوی کانون آتش، آن را مکیده و به کانون آتش می دمد.

کار کوره تونلی پیوسته است و گرمای آن خیلی کم هدر می رود. اما هزینه ساخت تونل، ریل گذاری و ارزش واگن ها بالاست. در محل هایی که برق ارزان باشد, می توان گرمای این کوره را توسط انرژی الکتریکی تامین نمود.

برای جلوگیری از طولانی شدن کوره تونلی, آن را در دوتکه پهلوی هم می سازند. در تکه اول خشت ها را می سازند و توسط واگن به گرمخانه می برند تا خشک, گرم و داغ شوند. سپس واگن های حاوی خشت داغ را به درون بخش دوم می رانند تا خشت های داغ شده از برابر کانون آتش گذشته و بپزند.