ایندیوم یک عنصر شیمیایی با علامت In و عدد اتمی 49 است. ایندیوم فلزی است که در پوسته زمین تشکیل می شود. ایندیوم بسیار نرم است و نقطه ذوب بالاتری نسبت به سدیم و گالیم دارد، همچنین نقطه ذوب آن پایین تر از لیتیوم و قلع است. از لحاظ شیمیایی، ایندیوم شبیه گالیم و تالیم است و از لحاظ خواص عمدتاً میان این دو ماده است.
ایندیوم در سال 1863 توسط فردیناند ریش و هومورن تئودور ریشتر به وسیله روش های طیف سنجی کشف شد.ایندیوم به عنوان جزئی در سنگ معدن سولفید روی است و به عنوان یک محصول جانبی از پالایش روی تولید می شود.
کاربرد ایندیوم
اولین برنامه کاربردی در مقیاسی بزرگ از ایندیوم، در زمان جنگ جهانی دوم بود که کارایی موتورهای هواپیمایی را بالا می برد تا از آسیب و خوردگی محافظت کند. البته امروزه کاربرد ایندیوم به این شکل رایج نیست.
استفاده های نوین از ایندیوم عبارتند از:
ایندیم در روکش یاتاقان های موتورهای سرعت بالا مورد استفاده قرار می گیرد چرا که به توزیع روغن روانکار در این یاتاقان ها کمک می کند. آلیاژ ایندیم به همراه ژرمانیم در ساخت ترانزیستور کاربرد دارد. همچنین در ساخت سایر اجزای الکتریکی مانند رکتیفایر، مقاومت های گرمایی و رساناهای نوراستفاده می شود.
ایندیم در آیینه هایی که مانند آیینه های نقره اندود شفافیت دارد، استفاده می شود و بسیار دیرتر از آیینه های نقره کدر و تار می شود.این عنصر همچنین برای ساخت آلیاژهایی با نقطه ذوب پایین مورد استفاده قرار می گیرد. آلیاژ %76 گالیم و %24 ایندیم در دمای اتاق مایع است.
کاربردهای ایندیوم به سرعت در حال افزایش استمقداری اندک از ایندیوم در ساخت هر گونه نمایشگر کریستال مایع به کار می رود. این کاربرد، اصلی ترین کاربرد ایندیوم است که 50 درصد از مورد مصرف این فلز را به خود اختصاص می دهد. این ال سی دی ها اجزایی کلیدی در کامپیوترهای لپ تاپ، مانیتورها و تلویزیون های مسطح می باشند.
آنها همچنین در تلفن های همراه، دستیارهای شخصی دیجیتال، دوربین های دیجیتالی، ساعت های دیواری و مچی، گیرنده های جی پی اس، منشی های تلفن و دیگر وسایل الکترونیکی به کار می روند. برای برخی از این وسایل تقاضا بسیار بالا ست و ال سی دی ها نیز در حال پیوستن به این وسایل می باشند. در حدود 15 درصد از ایندیوم تولید شده، برای ساختن اجزای الکتریکی به کار می روند.
این اجزاء اساساً در آشکارسازهای مادون قرمز، ترانزیستورهای سرعت بالا و ابزارهای فتوولتائیک به کار گرفته می شوند.ایندیوم دمای ذوبی بسیار پائین دارد و توانایی هدایت الکتریسیته آن را جزئی مهم در بسیاری از لحیم ها و آلیاژهای دماپائین می گرداند. در حدود 12 درصد از مصرف ایندیوم به لحیم ها و آلیاژها اختصاص می یابد.
کاربرد مهم دیگر ایندیوم، به کارگیری آن در پوشش های شیشه هاست. این پوشش ها شفافند اما نور مادن قرمز را باز می تابانند. این ویژگی، انتقال گرمایش تابشی از طریق شیشه را محدود می گرداند. این نوع شیشه ها در پنجره هواپیماها، پنجره ساختمان های پراهمیت، درهای یخچال ها و فِرها به کار می روند.
همچنین مقداری اندک از ایندیوم برای ساختن عوامل ضدبخار برای ممانعت از میعان روی پنجره هواپیماها و لوکوکوتیوها استفاده می گردد. درچند سال اخیر به علت بالابودن قیمت ایندیوم، از بسیاری از این کاربردها کاسته شده است.
منشی های تلفنی و دیگر وسایل الکترونیکی به کار می روند. برای برخی از این وسایل تقاضا بسیار بالا ست و ال سی دی ها نیز در حال پیوستن به این وسایل می باشند. در حدود 15 درصد از ایندیوم تولید شده، برای ساختن اجزای الکتریکی به کار می روند. این اجزاء اساسا در آشکارسازهای مادون قرمز، ترانزیستورهای سرعت بالا و ابزارهای فتوولتائیک به کار گرفته می شوند.
ایندیوم دمای ذوبی بسیار پائین دارد و توانایی هدایت الکتریسیته آن را جزئی مهم در بسیاری از لحیم ها و آلیاژهای دماپائین می گرداند. در حدود 12 درصد از مصرف ایندیوم به لحیم ها و آلیاژها اختصاص می یابد.