پول مجازی چیست؟

پول مجازی اصطلاحی است که در طی چند سال اخیر بسیار رایج، و در رسانه های زیادی به آن اشاره شده است.احتمالا کلماتی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی و رمزارز به گوشتان خورده، در ابتدا باید بگویم تمام این کلمات برگردان انگلیسی یک کلمه است و یک مفهوم را می رساند که ان همان کریپتوکارنسی است.

به هر پولی که از طریق اینترنت قابل انتقال باشد ارز دیجیتال گفته می شود. ارز دیجیتال معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد و تنها در شکل دیجیتالی مورد استفاده قرار می گیرد ولی با این وجود، دارای تمامی ویژگی های پول فیزیکی است و مانند پول نقد فیزیکی، قابلیت دریافت، انتقال، و تبدیل به پولی دیگر را دارد. پی پال، بیت کوین، وبمانی، ریپل نمونه هایی از پول های مجازی هستند که به توضیح مختصری از هر یک می پردازیم.

پی پال

یک حساب بانکی یا کیف پول الکتریکی، که در وب امکان پرداخت و دریافت پول را تسهیل نموده، این کمپانی در امریکا قرار دارد و با توجه به امنیت و هماهنگی کیف پول پی پال با تمامی کارت های اعتباری و حساب های بانکی، این کیف پول در بین کاربران اینترنت محبوبیت زیادی دارد. با پی پال به راحتی می توان به حساب بانکی خود دسترسی داشت و نیازی به وارد کردن اعداد و ارقام کارتی نمی باشد.

بیت کوین

یک نظام پرداخت جهانی و رمز ارز با کارکرد مشابه پول بی پشتوانه است و از نظر حقوقی هیچ کشوری را به عنوان پول قانونی به رسمیت نشناخته است.بیت کوین اولین پول دیجیتال غیرمتمرکز به لحاظ فنی ا ست چرا که بدون بانک مرکزی یا مسئول مرکزی عمل می کند. این شبکه همتا به همتا است و تراکنش ها بدون واسطه بین کاربران و مستقیما انجام می پذیرد.

وبمانی

سیستم پرداخت الکتریکی سریع است و در کوتاه ترین زمان امکان انجام تراکنش های مالی را بدون نیاز به کارت اعتباری و حساب بانکی فراهم می کند.این ارزمجازی دارای تراکنش های امن، غیرقابل برگشت و غیرقابل شناسایی می باشد.

موارد استفاده از پول دیجیتال

از پول های دیجیتال می توان جهت پرداخت برای دریافت خدمات و کالا استفاده کرد، مانند خرید ازفروشگاه های انلاین و پرداخت قبوض.یکی از مزیت های ارزمجازی نداشتن محدودیت سیاسی و جغرافیایی است، بدین صورت که تراکنش می تواند از هر مکانی و در هر نقطه ای از جهان انجام گیرد.

خطرات احتمالی استفاده از این نوع پول ها

ارزهای مجازی جزو ان دسته از مقولاتی هستند که همگام با داشتن ویژگی های منحصر به فرد تسهیلاتی، ممکن است حامل خطراتی برای سیستم امنیتی و پولی کشور باشند.از طرفی استفاده گسترده از پول مجازی می تواند خطراتی به همراه داشته باشد و امکان سرقت توسط تیم های هکر و حمله ی سایبری را فراهم کند.

دسته بندی پول های مجازی

پول های مجازی در یکی از دو دسته ی متمرکز و غیرمتمرکز قرار می گیرند بدین طریق که پول های مجازی متمرکز فعالیتشان زیر نظر یک موسسه یا شرکت خاص انجام می گیرد.به عنوان مثال پی پال یک نوع پول مجازی متمرکز است.پول های مجازی غیرمتمرکز که به اصطلاح ارز دیجیتال یا ارز رمزپایه نیزنامیده می شوند.بیت کوین یکی از انواع پول های مجازی غیرمتمرکز است.

اما تفاوت اصلی پول های مجازی متمرکز و غیرمتمرکز

ما شاهد ارائه ی ارز متمرکز توسط یک شرکت خاص هستیم یا به زبان دیگر کیف پول این نوع ارز فقط روی یک یا چند سایت مخصوص قابل دسترسی ست و برای استفاده از آن ثبت نام ضروری می باشد.در این دسته از پول های مجازی، یک ارز سنتی پشتیبان خواهد بود، به عنوان مثال: دلار پشتیبان پی پال است.

به عنوان مثال: زمانی که شما 2000 دلار شارژ می کنید، 2000 واحد پی پال دریافت خواهید کرد و در زمان فروش ان نیز، به اندازه ی همان 2000 دلار پول دریافت خواهید کرد.

اما در ارزهای غیرمتمرکز تراکنش ها به وسیله ی پایگاه داده توزیع شده به اسم بلاک چین، صورت می گیرد و مالک ان شرکت خاصی نمی باشد و کاربران می توانند بدون ثبت نام کیف پول ارز مورد نظر را، نصب کنند و در کامپیتر یا موبایل خود، بدون واسطه و به صورت همتا به همتا تراکنش های خود را انجام دهند.این ارزها کاملا یکتا عمل می کنند و پشتوانه ی ارزهای دیگر را ندارند.

نقاط ضعف و قوت ارزهای دیجیتال متمرکز و غیرمتمرکز

در نظر داشته باشید که در یک سیستم مرکزی، گروهی از افراد وجود دارند که در برابر تمامی تراکنش ها مسئول اند. اگرشما درانجام یک تراکنش اشتباه کنید، می توانید با دادن درخواست به ان شرکت تراکنش خود را اصلاح نمایید ولی در یک سیستم غیر متمرکز شما قادر به انجام چنین کاری نخواهید بود.

در شبکه ی متمرکز اطلاعات شخصی نگه داری می شود که این اطلاعات ممکن است هک شوند، ازبین بروند، یا با درخواست ارگان های دولتی در اختیارشان قرار گیرد.شبکه ی غیرمتمرکز این مشکلات را ندارد اما این امر، راه را برای فعالیت های جعلی باز می کند.