بازارهای خلوت برای صادرات کالا

بازارهای خلوت برای صادرات کالا:
در کسب وکارهای امروز اکثرا تنها دیدگاهی که درباره صادرات مطرح می شود عنوان هایی مانند کار زعفران، پسته، زرشک و عناب و نهایتا کالاهای پتروشیمی ازجمله سنگ آهن، نفت، قیر و امثال این ها است و این ها را کالاهای صادراتی اساسی ایرانی می دانیم و درباره ظرفیت های دیگری که در کشور وجود دارد و توان صادراتی آن کالاها فکر نمی کنیم.

نکته جالب این است که کالاهای بسیاری داخل کشور تولید می شود و اگر نگاه دقیقی به آن ها بیندازید متوجه خواهید شد که ظرفیت صادراتی ما بسیار بیشتر از تمام کالاهای ذکر شده است؛ مخصوصا برای کسی که کار خود را به عنوان یک استارتاپ آغاز می کند. او باید به عنوان یک شروع کننده که در ابتدای کار خود است، کالایی را انتخاب کند که رقابت سنگینی در حوزه صادراتی نداشته باشد و رقبای صادراتی آن افراد بسیار حرفه ای نباشند.

هر چقدر افرادی که در آن حوزه مشغول به فعالیت هستند حرفه ای تر باشند، رقابت شما با آن ها سخت تر خواهد شد. شرکت های پتروشیمی یا شرکت های صادرکننده پسته و زعفران دفاتری در کشورهای مختلف دنیا دارند، در مجموعه های مختلف دنیا حساب های خارجی دارند، خودشان در کشورهای مختلف شعبه دارند، بار، دپو و کردیت دارند و خیلی چیزهای دیگر که شما این ها را ندارید و درنتیجه رقابت با افرادی که تجربه سال ها کار حرفه ای دارند برای شما بسیار سخت می شود.

با توجه به اینکه در حوزه تجارت تجربه خاص بین الملل دارند، با سرمایه ای که در اختیار دارند برای شما رقابت سنگینی ایجاد می کنند. از طرفی این کالاها کالاهایی هستند که قیمت هایشان در عرصه های جهانی کاملا مشخص است.

پس چه کالایی اولویت صادراتی دارد؟
اما سوال این است که خب اگر این کالاها کالاهای اولویت دار صادراتی برای انتخاب من نیست، پس چه کالایی می تواند جایگزین آن باشد؟ ما می گوییم اگر در بازاری رقابت خیلی زیاد است، بهتر است به بازارهای خلوت تر برویم. معمولا اینطور هستیم که اگر کالایی مشهور شود همه به سمت آن می رویم.

امسال در زمینی سیب زمینی کاشته می شود و کشاورزهای دیگر پیاز می کارند و در آن سال قیمت سیب‌زمینی بالا می رود، زیرا تعداد کمی سیب زمینی کاشته اند و پیاز بسیار ارزان می شود و روی دستشان می‌ماند و خراب می شود.

سال بعد همه این کشاورزها سیب زمینی می کارند و پیاز گران می شود و سیب زمینی هایشان روی دستشان خراب می شود. اشتباه ما همین است. خیلی وقت ها برای صادرات یک کالا خودزنی می کنیم. یعنی می گوییم این پسته زیر قیمت، این زعفران بدون سود و با کمترین هزینه عرضه می شود و درنتیجه کمترین سود و سخت ترین مشکلات را داریم و بعضی مواقع با دغل و کلاه برداری تلاش می کنیم بازار و مشتری های خود را به دست آوریم. اما این مسیر اشتباه است و متاسفانه باعث می شود کالاهایمان را اشتباه انتخاب کنیم.

بعضی از دوستان توان آن را دارند و ما به آن ها پیشنهاد کرده ایم که در این حوزه ها وارد شوند، اما من این‌ها را اولویت نمی دانم. اولویت من در حوزه تجارت بین الملل کالاهای دیگری است. چه کالاهایی؟ برای اینکه بدانید چه کالاهایی مد نظر ماست باید این را بدانید که مشتریان شما در سراسر دنیا هستند، پس جمعیت دنیا را فرض کنید.

دسته بندی مشتریان صادراتی:
می توانیم مشتری ها را به سه گروه طبقه بندی کنیم: افرادی که بسیار پولدار هستند و نزدیک به یک میلیارد از مردم دنیا را تشکیل می دهند.

یعنی نسبت به سایر مردم دنیا (هفت میلیارد دیگر) پولدارتر هستند و معمولا در اروپاهای غربی، آمریکا و استرالیا زندگی می کنند. این ها ازنظر مالی و امکانات بسیار مرفه هستند و معمولا از نظر کمی و کیفی کالاهای سطح بالایی مد نظرشان است. اگرچه باید توجه داشته باشید که کشوری مثل آلمان که با توجه به مساحت و امکانات یکی از پولدارترین کشورهای دنیا است، بزرگ ترین واردکننده ی مواداولیه به شمار می‌رود.

پس همیشه ظرفیت واردکردن مواداولیه را دارد. اما ما می گوییم این ها را کنار بگذاریم. یک میلیارد از هشت میلیارد انسان دنیا را کنار می گذارید و هفت میلیارد دیگر باقی می ماند. این هفت میلیارد دیگر دو قسمت می شوند: کشورهای درحال توسعه یا اصطلاحا کشورهای جهان سوم و عقب افتاده ای که متاسفانه هیچ امکانات تولیدی ندارند.

7 میلیارد جمعیت دنیا چه کالاهایی می خواهند؟
این کشورها بر اساس آنچه در صندوق بین المللی پول آمده است برای توسعه خود تلاش می کنند و بیشترین تلاشی که انجام می دهند راه اندازی کارگاه های کوچک برای تولید بیشتر است. شما این مسئله را درک می کنید. این فرد می خواهند لوازم اولیه کارخود را خریداری کند.

او می خواهد یک میز چرخ خیاطی، یک دستگاه بستنی ساز کوچک، یک دستگاه پانچ کوچک، چرخ گوشت یا هر نوع ماشین کوچک خانگی بخرد و کار تولید را انجام دهد که حالا چند ده میلیون تومان است. اساسا این افراد دستگاه های هایتک و خیلی لوکس و گران قیمت نمی خواهند. دستگاه هایی می خواهند که قیمتشان پایین و کاراییشان محدود باشد.

خب در این بازار رقبایی مانند چینی ها هم حضور دارند. اما کالاهایشان عیب هایی دارد. در این بازار و این شرایط، ماشین آلات و ادوات و تجهیزات کشاورزی، ادوات صنایع غذایی و هر نوع ماشین آلاتی در حوزه تولید، بسته بندی، نگهداری و غیره استفاده می شود. همه این ادوات و تجهیزات ظرفیت بسیار بزرگی در دنیا دارند و سودهای کلان بیشتری هم ایجاد می کنند، زیرا رقبای کمتری در این حوزه فعالیت کرده اند و خیلی سریع‌تر می توانید مشتری های خود را در بازار پیدا کنید.

بین هفت میلیارد انسان شما چند سفارش هم بگیرید بیشتر از آن چیزی که بخواهید مشتری و بازار کار را پیدا کرده اید. پس می توانید در این زمینه تلاش کنید. حوزه های دیگری نیز وجود دارد. اما از نظر من این حوزه از همه قوی تر است و ظرفیت های بالاتری دارد.

در آینده درباره حوزه های بیشتری صحبت خواهیم کرد ازجمله اینکه حوزه ماشین آلات، صنایع غذایی و بسته‌بندی چطور هستند و فناوری و ماشین آلات و ادوات در حوزه پارچه و پوشاک چه چیزهایی هستند و اینکه بسیاری از این ها در ایران تولید می شود.