انواع تجارت پرسود

انواع تجارت پر سود و روش های آن:
تجارت چند نوع است. ساده ترین آن تجارت داخلی است. منظور از تجارت داخلی چیست؟ معامله کردن و خرید و فروش کردن را تجارت می گوییم. برای خرید و فروش ما به کالا یا خدماتی نیاز داریم. یقینا این کالا را یک نفر باید تولید کند.

مثلا باید یک کارخانه ای باشد تا دستمال کاغذی را تولید کند. اگر این کالا در داخل ایران تولید شود. مشتری هم در ایران باشد و ما به عنوان تاجر این خرید و فروش را بر عهده داشته باشیم. پول به ریال جا به جا شود، یک تجارت داخلی انجام داده ایم. بسیار آسان است زیرا زبان هم دیگر را می فهمیم.

در یک شبانه روز چه تعداد کالا می توانیم بفروشیم؟
نکته مهمی که وجود دارد این است که وقتی صحبت از تجارت می شود صحبت از خرده فروشی نیست بلکه عمده فروشی است. هدف راه اندازی فروشگاه اینترنتی نیست که روزانه مثلا پنج عدد دستمال کاغذی بفروشیم. بلکه در تجارت باید کانتینری فروخته شود.

مثلا اگر سود یک بسته دستمال کاغذی 100 تک تومانی است. حساب کنید که در یک جعبه چند بسته دستمال کاغذی است و در یک کانتینر چند جعبه قرار می گیرند و در نهایت سود به دست آمده را محاسبه کنید.

ثبت سفارش چه مدت زمانی طول می کشد؟
در جد یک تماس تلفنی است. وقتی مشتری تماس می گیرد. بعد از دریافت اطلاعات و ثبت سفارش، شاید ده دقیقه طول می کشد تا پول سفارشات به حساب شما واریز شود.

صادرات:
دومین نوع تجارت، صادرات است. یعنی چه؟ در صادرات محصول دستمال کاغذی که در ایران تولید شده است، به مشتری ایرانی فروخته نمی شود، بلکه به مشتری های خارجی فروخته می شود و پول را به صورت دلار، یورو، درهم، دینار و … دریافت می کنیم.

واردات:
نوع سوم تجارت، واردات است. اگر محصول در ایران تولید نشود و از خارج خریداری شود و به مشتری های ایرانی فروخته شود در واقع عمل واردات انجام گرفته است. اما این روش پسندیده ای نیست. زیرا در این روش پول ایرانی به دلار خارج می شود. هر چه واردات بیشتر شود به ضرر ایران تمام می شود.

تجارت بین الملل:
این روش کاملا متفاوت است. محصول و مشتری برای کشور دیگری هستند و شما به عنوان یک تاجر ایرانی، این محصول را به مشتریان خارجی می فروشید. اگر تحقیق کنید متوجه می شوید که بسیاری از مدیران تجارت بین الملل مانند گوگل، ایرانی هستند.

کدام نوع از تجارت بهتر است؟ پول در کدام روش است؟
صادرات و تجارت بین الملل عالی هستند. مسئله ای که پیش می آید این است که آیا در تجارت بین الملل، ایرانی ها سود می کنند یا فقط تاجر که پول به دست می آورد؟ اولا که خود تاجر ایرانی است اما اگر به فکر مردم و ایرانی هستید باید صادرات را انتخاب کنید.

مردم ایران می خواهند که یک حقوق نسبی داشته باشند. مردم عادی که به دنبال ثروتمند شدن نیستند، پول را فقط به اندازه ای که زندگیشان بگذرد نیاز دارند.

در صادرات چه اتفاقی می افتد؟
ما به عنوان تاجر باید کاری کنیم تا حجم تولید در کارخانه زیاد شود. اگر بخواهیم محصولی که در ایران تولید می شود را به ایرانی بفروشیم، باید راهکارهایی را در نظر بگیریم. اول، کاری کنیم تا مصرف مثلا دستمال کاغذی مردم در شبانه روز زباد شود. دوم، باید از کشورهای دیگر دستمال کاغذی وارد کنیم تا دستمال کاغذی بیشتری به فروش برسد.

راهکار بعدی این است که بازاری غیر از ایران برای فروش دستمال کاعذی پیدا کنیم. مانند عراق، ترکیه و … این راهکار بهترین گزینه در این مورد است.

به چند روش می توان تجارت کرد؟
روش اول این است که تاجر محصول را به اندازه مثلا 5 کانتینر از کارخانه خریداری می کند. بعد از خرید چه می کند؟ در انباری دپو می کند. در گام دوم بازاریابی می کند. یعنی ویزیتوری می کند. مشتری پیدا کند. و در گام بعدی محصول را بفروشد. در ذهن اکثر افراد این روش به عنوان تجارت حک شده است که در واقعیت نیز همین طور است.

روش دوم؛ محصول خریداری نمی شود بلکه به صورت امانی دریافت می شود و بعد از بازاریابی فروخته می‌شود.

کدام روش برای تاجر به صرفه تر است؟
روش دوم. زیرا در روش اول تاجر باید سرمایه اولیه داشته باشد. 500 میلیون، 1 میلیارد. اگر بخواهیم به روش اول پیش برویم شاید در جمع 300 نفر، 5 نفر توان مالی خوبی داشته باشند.

وقتی تأکید می شود که همه می توانند صادرات کنند، منظور به روش دوم است. در این روش کارمندی که ماهیانه دو میلیون تومان حقوق می گیرد نیز می تواند تجارت کند. چون با امانی گرفتن محصول، به سرمایه اولیه کلان احتیاجی نیست.

بعضی از قسمت های این دو روش مشابه هستند. بازاریابی و پیدا کردن مشتری از قسمت های مشابه هستند. مثلا کسی دوست دارد که تولید کند. اعتقاد دارد که دستمال کاغذی فروش خوبی دارد و تقاضا دارد که این حرفه را یاد بگیرد و پولدار شود اما بدون داشتن مشتری نمی شود به پولداری رسید.

پس نمی توانیم بازاریابی را حذف کنیم و مشتری نداشته باشیم. گاهی کسانی می گویند که ما از بازاریابی متنفر هستیم. اما باید توجه داشته باشیم که بازاریابی در دو روش گفته شده متفاوت است.

در روش اول، محصول را دریافت می کنیم و به صورت حضوری بازاریابی می کنیم. یعنی چند نمونه از محصول را به کشورهای قطر، عمان و … می فرستد.

نکته قابل ذکر این است که هر گاه مشتری به سمت شما بیاید، شرط را کسی می گذارد که می خواهد بخرد. یعنی فروشنده می آید و به شما پیشنهاد می دهد که این محصول را بخر. شرط را شما می گذاری. مثلا تمام پول را الان نمی دهم. شش ماه بعد تسویه می کنم و …

اما اگر داستان برعکس شود. یعنی شما داخل مغازه می روید و می خواهید دستمال کاغذی بخرید. در اینجا فروشنده می گوید که پول را بیاور و جنس را ببر.

اگر دوران کودکی خود را به یاد آورید. وارد مغازه که می شدید می گفتید که بستنی می خواهم و پول آن را پدرم حساب می کند یعنی امانی می گرفتید که بعدا کسی حساب می کند.