یوآن به عنوان ارز جهانی چه نتایجی را دربر دارد؟

چگونه یوآن می تواند به عنوان یک ارز ذخیره ی جهانی تبدیل شود؟

آیا یوآن می تواند به جای دلار آمریکا به یک ارز جهانی تبدیل شود؟

چین قصد دارد که یوآن را به عنوان ارز جهانی جایگزین دلار آمریکا کند، وآن را به عنوان ارز جهانی مطرح کند.

دلیل انجام این کار کنترل بیشتر بر اقتصاد جهان است. همان طور که برای همه روشن است اقتصاد چین در حال رشد است. این اقدامات چین برای پیشبرد این هدف یعنی رشد اقتصادی است.

اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان اقتصادی عقیده دارند که این موضوع یک امر اجتناب ناپذیر است. اما زمانی را برای آن تخمین نزده اند.

آیا می شود تصور کرد روزی دنیای ارز از سبز به قرمز تغییر رنگ دهد؟ (منظور رنگ اسکناس های دلار به یوآن است)

اگر چنین چیزی امکان پذیر است، می توان تخمین زد که چه زمانی اتفاق خواهد افتاد؟

اگر چنین اتفاقی بیافتد عواقب آن چگونه خواهد بود؟

قبل از اینکه یوآن بتواند به یک ارز جهانی تبدیل بشود، ابتدا باید بحث ذخیره آن را مطرح کنیم. این موضوع 5 مزیت به چین می دهد.

1. یوآن به عنوان یک ارز در بیشتر قرار دادهای بین المللی استفاده وارزیابی خواهد شد. چین کالاهای زیادی را عرضه می کند، که طبیعتا در دلار آمریکا این کالاها دارای ارزش هستند. اگر این اتفاق بیافتد که یوآن به عنوان ارز جهانی باشد، قیمت ها با یوآن سنجیده می شود و چین دیگر نگران تغییر قیمت دلار نخواهد بود.
2. اگر این امر اتفاق بیافتد، طبعا بانک های مرکزی باید قسمتی از ذخایر ارز خارجی را به یوآن اختصاص بدهند.در این صورت تقاضا برای یوآن بیشتر خواهد شد. دور از انتظار نیست که باعث کاهش نرخ بهره برای یوآن خواهد شد.
3. به این ترتیب صادر کنندگان چینی هزینه قرضه ی کمتری را متحمل خواهند شد.
4.  اینگونه چین نسبت به ایالات متحده دارای نفوذ بیشتری خواهد بود.
5.  اصلاحات رییس جمهور جین پینگ از این امر پشتیبانی می کند. 

-چگونه یوآن به عنوان یک ارز ذخیره مطرح بشود؟
در 30 نوامبر 2015 صندوق بین ا لمللی پول یوآن را به عنوان یک ارز ذخیره انتخاب کرد. صندوق بین ا لمللی پول در یک اکتبر 2016 به سبد حقوق ویژه نقدی خود اضافه کرد، در حال حاضر این سبد شامل ین ژاپن، یورو، پوند انگلیس و دلار آمریکا است.

حال این سوال پیش می آید که چرا صندوق بین ا لمللی این تصمیم را گرفته است؟
رهبران چین برای جلو گیری از یک انقلاب جدید تصمیم گرفتند که ارز خود را به یک ارز جهانی ارتقا بدهند، حال این سوال مطرح است، چرا این صندوق بین ا لمللی پول این تصمیم را به نفع چین تصویب کرده است؟

بانک جهانی به مدت یکسال یوآن چین را با نرخ ارز ثابت نسبت یه دلار آمریکا حفظ کرد. این امر باعث شد رشد اقتصادی چین به علت هزینه کم صادرات به آمریکا از لحاظ اقتصادی افزایش یاید.

این دور از انتظار نبود که با افزایش تجارت محبوبیت یوآن هم نسبت به قبل بیشتر شود. در ماه اوت 2015 یوآن به عنوان چهارمین ارز که بیشترین استفاده را در جهان داشته ثبت شد. این موفقیت در طول سه سال اتفاق افتاد. معنای این موفقیت پیشی گرفتن یوآن از ین ژاپن، لونیای کانادا و دلار استرالیا بود.  

بانک های مرکزی باید ذخایر ارز خارجی یوآن خود را برای تامین بودجه برای استفاده در تجارت بین ا لملل افزایش دهند.

معنای این تصمیم یعنی بانک های مرکزی باید 700 میلیارد یوآن را خریداری کنند. اما این تصمیم عملی نشد، بانک ها هرگز این مقدار یوآن را خریدار نکردند. حتی زمانی که اتحادیه اروپا بزرگ ترین اقتصاد جهان بود این اتفاق برای یورو هم نیافتد.

دلیل این امر این است که هنوز هم بیشتر معاملات بین ا لمللی در ایالات متحده انجام می شد. حتی اگر تجارت آن کاهش یافته باشد.

صندوق بین ا لمللی پول احتیاج دارد که چین بازار سرمایه خود را آزاد کند. این بدان معنا است که اجازه خواهد داد که یوان آزادانه در بازارهای ارز خارجی فروخته شود. این اجازه می دهد که تا بانک های مرکزی یوآن را به عنوان ارز ذخیره ای نگه داری کنند. برای افتادن این اتفاق بانک مرکزی چین بایستی پیوستن یوآن به دلار را آرام کند.

چین باید تصمیمات واضح تری در مورد اقدامات آینده خود نسبت به یوآن اتخاذ کند، این همان خواست فدرال رزرواست، که در هشت جلسه ی فدراسیون بازاریابی از چین انتظار داشته است.

در تاریخ 15 اگوست 2015 PBOL نرخ یوآن را تثبیت کرد. اکنون چین این حق را دارد که یوآن را به عنوان یک ابزار قوی درسیاست پولی به کار گیرد. این افت همچنین منتقدان اصلاحات چین را خاموش کرد. بسیاری از این منتقدان عضو کنگره ی آمریکا بودند.

آنها هشدار داده اند که ارزش یوآن تا 30 درصد افزایش خواهد یافت. این مزیت رقابتی چین را به عنوان یک صادر کننده نابود خواهد کرد. (منبع:”یک گام کوتاه در پیشرفت بلند مدت چین” نیویورک تایمز 23 اوت 2015)

در 30 نوامبر 2015، PBOC به طور غیر رسمی اعلام کرده است، که این اجازه را خواهد داد که یوآن در سال های بین 2012تا 2015 بین 3تا 5 درصد کاهش یابد.

در تاریخ دسامبر2015 این بانک اعلام کرد که شروع به تغییر ارزش دلار در سبد ارزها خواهد کرد. این سبد شامل دلار، یورو، ین و ده ارز دیگر است.

-یوآن به آرامی وارد بازارهای تجارت بین الملل می شود
رهبران چین در حال تبدیل کردن یوآن در بازار ارز خارجی هستند. برای انجام این کار ریسک بیشتر سیستم های مالی و سیاسی لازم است. در تاریخ 23 مارس 2015، چین از مرکز تجاری Renminbi  (نامی برای موسسه حمایت یوآن)در مقابل آمریکا حمایت کرد.

این امر شرکت های آمریکایی را برای انجام معاملات یوآن در بانک های کانادا را آسان تر کرد. چین برای پیشبرد مقاصد خود بنگاههای مشابه ای را در سنگاپور ولندن هم ایجاد کرد.

مایکل بلومبرگ، شهردار سابق نیویورک، رئیس گروه کاری بازرگانی واعتباری، U.S.RMB است.

Renminbi  یک مرکز تجاری در ایالات متحده است. این گروه شامل دبیران سابق وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا هانک پلسون و تیم گایتنر است. چنین مرکزی هزینه های شرکت امریکایی در تجارت با چین را کاهش می دهند.این شرکت های مالی برای ارائه یوآن، به شرکت های مالی ایالات متحده اجازه می دهد جرثقیل یوآن را به نفع خود نتظیم کنند.

در 9 ژوئن 2016 چین تحت سهمیه ای 250 میلیلرد یوآن (38 میلیارد دلار) را در اختیار برنامه سرمایه گذاران موسسات مالی خارجی چین قرار داد، تا طی این برنامه یک بانک چینی به همراه یک بانک از ایالات متحده عملیات پاکسازی RMB را در ایالات متحده انجام دهند.

آیا یوآن می تواند جایگزین دلار به عنوان ذخیره در جهان باشد؟
سطح تجارت آمریکا به این دلیل نیست که دلار آمریکا به عنوان قدرتمند ترین ارز جهانی است. این قدرت در اقتصاد ایالات متحده است که این اعتبار و اعتماد را افزایش می دهد. مهم ترین ویژگی بازارهای ایالات متحده ثبات سیاسی پولی این کشوراست.

از سوی دیگر استوارت اوکلی مدیر عامل Nomuraدر سال 2013 در مقاله ای اشاره کرد که چین دارای 5 تریلیون دلار ارز ذخیره است. که این ذخیره از بانک مرکزی چین غیر قانونی است. این می تواند در ارزش یوآن موثر باشد. همان طور که می دانیم بیشترین خطوط معادله به صورت دوجانبه ایجاد شده است و چین به سمت آزاد سازی بازار سرمایه حرکت می کند.

آیا جاه طلبی چین برای ایجاد یوآن به ارز جهانی منجر به سقوط دلار خواهد شد؟

احتمالا این اتفاق نخواهد افتاد. ممکن است این مسئله یک روند طولانی را طی کند که منجر به افت دلار خواهد شد، نه سقوط آن!