برای یک فعال اقتصادی تفاوتی نمی کند اعتبار مالی که توانسته به دست آورد و با آن کارش را ادامه دهد، به راستی سرمایه مالی است یا اعتباری است که به طور مستقیم از خلق پول زاده شده است. اما برای اقتصاد کلان کاملا متفاوت است که بنگاه تولیدی کار خود را با کدام یک از این دو به پیش می برد. اما جالب است بدانیم که تمایز بین سرمایه و پول برای بسیاری از اقتصادخوانده ها نیز دشوار است.
نکته کلیدی آن است که سرمایه از پس انداز زاده می شود. به عبارت دیگر باید فردی وجود داشته باشد که مصرف امروز خود را به آینده موکول کند و پس اندازی به دست آورد و این پس انداز با نرخی که جبران کننده به تعویق انداختن مصرف امروز باشد به سرمایه گذار داده شود تا وی از آن برای انجام پروژه سرمایه گذاری خود و تولید بیشتر استفاده کند. اگر پس اندازی وجود نداشته باشد، سرمایه ای نیز وجود نخواهد داشت.
در یک دنیای بدون پول، پس انداز می تواند ایجاد و تبدیل به سرمایه شود و موجب تولید بیشتر شود. به این مثال کلاسیک توجه کنید. رابینسون کروزوئه در جزیره ای گرفتار است و هر روز می تواند با دستانش تنها یک ماهی بگیرد و تناول کند. او تصمیم می گیرد یک روز را ماهی نگیرد و به جای آن با چوب نیزه ای بسازد تا در روز های بعد ماهی بیشتری بگیرد. عدم مصرف امروز یعنی پس انداز برای کروزوئه که تبدیل به سرمایه (نیزه) می شود و با وجود یک روز گرسنگی او می تواند روز های بعد به جای یک ماهی مثلا سه ماهی صید کند. در این دنیای بدون پول، مصرف، پس انداز و تبدیل شدن آن به سرمایه آشکارا تبیین شده است.
اما اگر اعتبار مالی به دست آمده حاصل پس انداز نباشد، نمی توان آن را سرمایه قلمداد کرد و به طور کلی اثری بر انباشت سرمایه ملی نخواهد داشت. وقتی انباشت سرمایه ای رخ ندهد، تولید کل یا همان تولید ناخالص داخلی دست نخورده باقی خواهد ماند و رونق و اشتغالی نیز از آن ایجاد نمی شود. بنابراین اعتبار مالی تخصیص یافته تنها منجر به تورم می شود. پس اگر این طور است، سر پا ماندن بنگاه دریافت کننده اعتبار و کسانی که در آن کار می کنند، چیست؟ ساده است، اعتبار تخصیص یافته باعث می شود تا بنگاه مشمول تخصیص به راحتی سرمایه مورد نیاز خود را به دست آورد؛ اما به هزینه افزایش قیمت برای سایر فعالان. فعالانی که اگر تخصیص انجام نمی شد می توانستند تجهیزات و تولید و اشتغال خود را داشته باشند اما حالا برایشان مقدور نخواهد بود، چون هزینه تولید برایشان بیشتر شده است. به عبارت دیگر اعتبار مالی اولیه، بنگاه مشمول را زنده نگه می دارد به هزینه از رونق انداختن سایرین.
آنچه رونق تولید نیاز دارد، سرمایه است، سرمایه ای که زاده پس انداز باشد. چه پس انداز ایرانیان و چه پس انداز خارجیان. اما آنچه در نهایت نمی تواند ایجاد رونق کند، پول و اعتباراتی است که موجب افزایش پایه پولی می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
