آیین نامه چگونگی ایجاد مناطق ویژه اقتصادی

وزیران عضو شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی در جلسه 20/12/1392 به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایت تصویب نامه شماره 113200/ت49516ه مورخ 5/6/1392 آیین نامه چگونگی ایجاد مناطق ویژه اقتصادی را به شرح زیر تصویب کردند:

ماده 1: در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح به کار می روند:
الف- شورا: شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی
ب- منطقه: هر یک از مناطق ویژه اقتصادی که به موجب قانون تأسیس شده و یا می شود.
ج- دبیرخانه: دبیرخانه شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری صنعتی و ویژه اقتصادی
د- متقاضی: شخص حقوقی دولتی یا غیردولتی که ایجاد منطقه را درخواست می نماید.
ه- طرح توجیهی (مطالعات اولیه): شامل مطالعات پایه مبتنی بر مزیت های اقتصادی، تاریخی و فرهنگی به همراه برآورد هزینه های راه اندازی و نحوه تأمین منابع مالی مورد نیاز به همراه برنامه زمان بندی و تأثیر عملکرد منطقه بر اقتصاد محلی و ملی با توجه به بازار کشورهای هدف برای تهیه مواد اولیه و صادرات کالاهای ساخته شده و تأثیر آن بر شاخص ها و استانداردهای فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی.
و- طرح جامع: طرح بلند مدتی که در آن ضوابط و مقررات مربوط به نحوه استفاده از اراضی و منطقه بندی مربوط به حوزه های مسکونی، فرهنگی، آموزشی، صنعتی، بازرگانی، اداری و کشاورزی و تأسیسات و تجهیزات و تسهیلات شهری و نیازمندی های عمومی منطقه، خطوط کلی ارتباطی و فرودگاه ها و بنادر و سطح لازم برای ایجاد تأسیسات و تجهیزات و تسهیلات عمومی مناطق، نوسازی، بهسازی و اولویت های مربوط به آنها و حفظ بنا و نماهای تاریخی و مناظر طبیعی، تبیین می شود. این طرح در تطبیق با طرح های ناحیه ای و منطقه ای مصوب شورای عالی شهرسازی و معماری تهیه می شود.
ز- زیرساخت ها: مجموع امکانات و پیش نیازهای ضروری و لازم جهت ایجاد و تأسیس منطقه متناسب با موقعیت جغرافیایی محدوده مورد نظر در بخش های حمل و نقل (هوایی، زمینی و دریایی)، انرژی و ارتباطات و- فناوری اطلاعات
ح- محدوده منطقه: محدوده جغرافیایی که تحت حاکمیت قوانین و مقررات منطقه قرار می گیرد.

ماده 2: فرایند بررسی هر منطقه شامل مراحل و تشریفات زیر می باشد:
الف- ارائه طرح توجیهی به همراه نقشه جانمایی و سایر اسناد و مدارک مربوط توسط متقاضی به دبیرخانه.
ب- ارائه موافقت بدون قید و شرط دستگاه های اجرایی تأمین کننده خدمات زیرساختی و سایر مراجع ذی ربط قانونی.
ج- بررسی مدارک و طرح توجیهی ارائه شده توسط دبیرخانه
د- ارائه گزارش نهایی ارزیابی ایجاد منطقه به دبیرشورا
ه- طرح ایجاد منطقه در شورا بر حسب تصمیم دبیر شورا

ماده 3: همزمان با ارائه پیشنهاد برای بررسی امکان ایجاد یک منطقه جدید، لازم است سازمان مسؤول پیشنهادی، معرفی و در اجرای ماده (19) آیین نامه اجرایی قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران موضوع تصویب نامه شماره 34186/ت35361ک مورخ 6/3/1386 به صورت رسمی متعهد به موارد زیر شود:
الف- ارائه گزارش توجیهی
ب- تهیه طرح جامع منطقه ظرف یک سال پس از ابلاغ مصوبه شورا.
ج- ارائه اسناد مالی معتبر دال بر توانمندی مالی متقاضی (توانایی لازم برای تأمین اعتبار حداقل یک سوم هزینه های ایجاد زیر ساخت) و ارائه سوابق کاری دال بر توانمندی اجرایی و مدیریتی
د- آماده سازی و ایجاد کامل زیرساخت ها در بیست درصد از کل محدوده مصوب در دو سال اول فعالیت
ه- گزارش عملکرد منطقه در محدوده مصوب پس از یک سال توسط سازمان مسؤول و بررسی آن توسط دبیرخانه با هدف چگونگی تداوم کار
و -ارائه گزارش ماهانه پیشرفت کار آماده سازی از آغاز مرحله حصار (فنس) کشی محدوده تا مرحله نهایی آماده سازی
ز- ایجاد مراکز خدمات پشتیبانی پس از تصویب منطقه
ح- نظر مساعد استانداری و تعهد برای حمایت از منطقه

ماده 4: جانمایی اراضی محدوده منطقه باید به نحوی باشد تا با توجه به اسناد بالادستی و اهداف تأسیس منطقه، شرایط طبیعی و امکانات بالقوه و بالفعل مورد نیاز را دارا باشد.
تبصره 1 -ارائه اسناد و مستندات از سوی سازمان مسؤول غیردولتی مبتنی بر اثبات مالکیت یا تصرف اراضی محدوده پیشنهادی، طبق تبصره (2) ماده (3) قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1384 ضروری است.
تبصره 2- حداقل میزان مساحت مورد نیاز با توجه به طرح توجیهی و کاربری اراضی تعیین خواهد شد.

ماده 5: مدارک و مستندات مورد نیاز به شرح زیر است:
1- نام منطقه و نقشه جانمایی (کاداستر) محدوده پیشنهادی و موقعیت جغرافیایی (جهات چهارگانه و موقعیت نسبت به شهرهای اطراف و غیره) و نوع و حدود فعالیت مجاز (طبق مفاد تبصره (1) ماده (1) قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی)
2- پذیرش رسمی سازمان مسؤول توسط شخص حقوقی متقاضی و ارائه اساسنامه (ترجیحاً بخش خصوصی توانمند به لحاظ مالی، فنی و تخصصی با ارائه سوابق کاری، ارائه گردش مالی و مستندات قابل قبول مبنی بر دارا بودن سرمایه ای دست کم معادل یک سوم هزینه های لازم برای ایجاد زیرساخت ها در محدوده مورد نظر)
3- شبکه های زیربنایی (موافقت رسمی نهادها و سازمان های محلی با تأمین خدمات مورد نیاز منطقه به شرح زیر):
الف- موافقت صریح و غیرمشروط شرکت آب و فاضلاب استان یا منطقه ذی ربط با تأمین آب
ب -موافقت صریح و غیرمشروط شرکت توزیع برق استان یا منطقه ذی ربط با تأمین برق
ج- موافقت صریح و غیرمشروط شرکت مخابرات استان ذی ربط با تأمین زیرساخت های مورد نیاز ارتباطات و فناوری اطلاعات
د- موافقت صریح و غیرمشروط اداره کل راه و شهرسازی استان ذی ربط با تأمین زیرساخت های مواصلاتی (زمینی، دریایی و هوایی) حسب مورد.
ه- موافقت صریح و غیرمشروط وزارت نفت (واحدهای تابع) با تأمین انرژی.
4- ارائه اسناد و مدارک مثبته مبنی بر تملک (یا واگذاری رسمی دستگاه های دولتی ذی ربط) و تصرف اراضی واقع در محدوده منطقه ویژه مورد نظر برای سازمان مسؤول غیردولتی و موافقت رسمی دستگاه های ذی ربط مبنی بر واگذاری اراضی به سازمان مسؤول دولتی
5- نظر مساعد ستاد کل نیروهای مسلح
6- موافقت گمرک با استقرار واحد گمرک در منطقه
تبصره 1- چنانچه مدارک و مستندات درخواستی ناقص، مبهم و فاقد اطلاعات ضروری باشد، مهلتی جهت رفع نقص به متقاضی داده خواهد شد. چنانچه متقاضی ظرف مهلت مقرر جهت رفع نقص اقدام ننماید، بررسی درخواست ایشان از دستور کار دبیرخانه خارج خواهد شد.
تبصره 2- پس از اخذ مجوز قانونی برای ایجاد منطقه¹ و ابلاغ مصوبه مربوط به تعیین محدوده، سازمان مسؤول و گرایش اقتصادی، متناسب با ایجاد زیرساخت، پروانه بهره برداری از سوی دبیرخانه صادر خواهد شد.
این تصویب نامه در تاریخ 10/3/1393 به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.