بحران ارزی

عوامل و راه حل های مقابله با بحران ارزی
اکثر سرمایه گذران بین المللی، بحران ارزی را در طول عمر خود تجربه کرده اند. مکزیک، آرژانتین، چین و بسیاری از کشورهای دیگر نوسانات غیرمنتظره ای در ارز خود که به دلایل مختلف رخ داده، مشاهده کرده اند و هر بار بر بازار وسیعی تأثیر می گذارند.

بحران ارزی یک نوسان ناگهانی در یک ارز است که نهایتا منجر به احتکار بازار بورس خارجی می شود. این بحران ها می تواند ناشی از تعدادی از عناصر از جمله پول نقد یا سیاست های تصمیم گیری پولی باشد و می تواند با اجرای نرخ ارز شناور یا اجتناب از سیاست های پولی حل شود که نوعی مبارزه با بازار به جای پذیرفتن آن است.

عوامل و دلایل بحران ارزی
بحران های ارزی ناشی از دامنه ای از عوامل اساسی از جانب سیاست های بانک مرکزی برای درمان احتکار است و اغلب پیش بینی آن ها دشوار است. دلیل اصلی بحران ارزی در گذشته، ناتوانی بانک مرکزی در تبدیل نرخ ثابت ارز به نرخ ارز شناور خارجی بود. به عنوان مثال، جورج سوروس معروف، شرط بست که دولت بریتانیا قادر به دفاع از سایه پوند بریتانیا در زمانی که نرخ تورم بریتانیا سه برابر نرخ تورم آلمان بود با مارک دویچه آلمان نیست. در نهایت، حرف سوروس درست بود و پوند به شدت سقوط کرد و او میلیاردها دلار سود از این شرط بندی به دست آورد.

حتی زمانی که یک پیوست وجود نداشته باشد، بحران ارزی ممکن است با تمایل بانک مرکزی به تکیه بر ارزش پول خود به منظور حفظ سرمایه گذاری در مرزهای خود، تکامل یابد. به عنوان مثال، بازارهای نوظهور در اوائل سال 2014، خروجی های سرمایه ای را تجربه کردند که منجر به کاهش ارزش پول آنها در سراسر بازار شد. بانک های مرکزی با افزایش نرخ بهره برای جذب سرمایه گذاران، واکنش نشان دادند، اما این افزایش نرخ بهره منجر به کاهش رشد اقتصادی و ارزش واقعی پول شد.

در سایر موارد، کشورها ممکن است بخواهند ارز خود را به صورت مصنوعی پایین نگه دارند تا تقاضا برای صادرات آن را برانگیزند. معروف ترین نمونه از این روش در چین بوده است، که طی دهه های گذشته با دلار ایالات متحده هماهنگ شده است.

بسیاری از راه حل های ممکن برای بحران ارز وجود دارد، از جمله بسیاری از اقدامات پیشگیرانه ای که می تواند برای جلوگیری از وقوع بحران صورت گیرد. بهترین راه حل برای بحران ارزی، اجتناب از آن ها در وهله اول با اقدامات پیشگیرانه است. نرخ ارز شناور با وجود اطمینان از این که بازار همیشه قیمت را تنظیم می کند، از بحران ارزی جلوگیری می کند، برخلاف نرخ های ارز ثابت که بانک های مرکزی باید با بازار مبارزه کنند.

بانک های مرکزی نیز باید از سیاست های پولی که شامل تجارت در برابر بازار هستند جلوگیری کنند مگر آن که برای پیشگیری از بحران وسیع تر ضروری باشد. به عنوان مثال، اقتصادهای در حال ظهور بازار می توانند به جای تلاش برای افزایش نرخ بهره که میلیون ها دلار برای حفظ آن هزینه می کنند، خروج ارز اجتناب ناپذیر و اصلاح سیاست های سرمایه گذاری برای جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی را بپذیرند. این حتی می تواند به صادرات و تقویت اقتصاد داخلی کمک کند.

نمونه هایی از بحران ارزی
بحران ارزی از زمان بحران بدهی آمریکای لاتین در سال 1980 و نمونه های قبلی موجود در طول تاریخ با فرکانس بیشتر رخ داده است. بحران ارزی آمریکای لاتین در سال 1994 شاید یکی از معروف ترین بحران های ارزی است. پس از آن که اقتصاد مکزیک شدیدا رو به افول رفت، سرمایه گذاران بخاطر این که کشور به دلیل بدهی های خود در وضع نابسامانی به سر می برد، ترسیدند. این نگرانی ها زمانی که کشور مجبور شد ارزش ارز خود را در سال 1994 کاهش دهد و نرخ بهره را تقریبا به 80 درصد افزایش دهد و به تولید ناخالص داخلی (GDP) کمک کند، به نوعی به پیشگویی خودخواهانه تبدیل شد.

بحران مالی آسیا در سال 1997 نمونه دیگری از بحران ارزی است. پس از رشد سریع در طول دهه 1990، اقتصادهای "ببر" به شدت بر بدهی خارجی برای تامین رشد اقتصادی خود تأکید کرده و اعتماد داشتند اما نهایتا نتیجه آن این بود که آن ها برای پرداخت بدهی تلاش کردند. ثابت نگه داشتن نرخ ارز ثابت سخت شد و در نهایت ارزش پول به شدت کاهش یافت.

درس هایی برای سرمایه گذاران
هنگام تصمیم گیری سرمایه گذاری، سرمایه گذاران همیشه باید از پویایی ارز آگاه باشند. اغلب اوقات ممکن است قبل از اینکه به برخی از مشکلات برسند، مشکلات عمده پیش بینی شود، هرچند زمان بندی بازار می تواند به شدت دشوار باشد.