تجارت جهانی بنگلادش

کشور بنگلادش یکی از بازارهای جذاب تجارت جهانی است، چرا که دارای اقتصاد مبتنی بر بازار بوده و چهل و چهارمین اقتصاد جهان و سی و دومین کشور از نظر قدرت خرید است و در میان یازده اقتصاد نوظهور آتی دنیا شناخته می شود.

اقتصاد بنگلادش:
به گزارش صندوق بین المللی پول، با 7.1% رشد اقتصادی در سال 2016 دومین کشور دارای رشد اقتصادی سریع در میان سایر کشورهای جهان و یکی از بزرگ ترین بازارهای بورس در جنوب آسیا است. 56.3 درصد بازار بورس این کشور در بخش خدمات و 28.1 درصد درصنعت کشور و 15.5 درصد مابقی در بخش کشاورزی خلاصه شده است. با این وجود، 40درصد از جمعیت فعال 82میلیونی بنگلادش در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند.

تورم بنگلادش %6.7 است و سرانه درآمد مردم 1466 دلار می باشد. مبنای سیاست گذاری اقتصادی و بازرگانی خارجی در بنگلادش، صادرات است. مهم ترین مزیت رقابتی تولیدات این کشور خصوصا در حوزه صنعت، نیروی کار با دستمزد کم است. تولید تقریبا انحصاری کنف و سایر محصولات کنفی نیز مزیت دیگری در اقتصاد این کشور است.

مهم ترین مشکلات بنگلادش که از بزرگ ترین چالش های پیش رو در رشد اقتصاد و توسعه صادرات این کشور که می توان از آن نام برد، کمبود زمین، کمبود منابع و انرژی برق و گاز است.

مهم ترین صنایع:
صنایع بنگلادش به ترتیب حجم تجاری عبارت اند از کنف، ریسندگی، پوشاک، کاغذ و چرم. در ادامه، صنایع آهن و فولاد، سیمان، فرآورده های نفتی و تنباکو بیشترین درآمد را برای صنعت بنگلادش به همراه دارند. دارو، سرامیک چای، نمک، شکر، روغن خوراکی، مواد شوینده، پارچه و صنعت برق نیز از سایر صنایع مهم کشور بنگلادش می‌باشند.

بازرگانی خارجی:
یکی از مهم ترین نمودهای تجارت جهانی بنگلادش، از بررسی سطح صادرات و واردات این کشور به دست می‌آید.

صادرات بنگلادش:
مبنای صادرات محور تجارت جهانی بنگلادش، منجر به توسعه و رونق بازرگانی این کشور از سال 2010 بوده است که این امر با اصلاح سیاست ها و تسهیل موانع صادرات و حمایت های سرمایه گذاری این کشور بوده است. 

یکی از مهم ترین رویکردهای بنگلادش در زمینه تجارت جهانی، صادرات محصولات غیر سنتی علاوه بر محصولات سنتی بنگلادش می باشد تا جایی که در سال 2015، 96 درصد از محصولات صادراتی بنگلادش، اقلام صادراتی غیرسنتی بودند.

مقایسه تجارت جهانی بنگلادش، در حال حاضر با 40 سال گذشته نشان می دهد که بنگلادش نیز همزمان با سایر بازارهای جهانی، در حال توسعه تعاملات خود و ایجاد فرصت های جدید از طریق تنوع بخشیدن به تولیدات و صادرات خود می باشد.

در سال 1972 بنگلادش تنها 25 نوع محصول صادر می نمود در حالی که این رقم در سال 2015 به 744 نوع کالا افزایش یافته است. که در میان آنها، 6 گروه عمده محصولات مشاهده می شود. این 6 گروه محصول به ترتیب حجم صادرات عبارت اند از: پوشاک، کالاهای چرمی، کنف و محصولات کنفی، ریسندگی، غذذاهای یخ زده و محصولات کشاورزی.

همچنین آمارها نشان می دهند که بیش از 54 درصد صادرات بنگلادش به کشورهای اتحادیه اروپا می باشد و آمریکا، با وارد کردن 22 درصد محصولات بنگلادش، در رتبه دوم قرار دارد. آسیا، اروپای شرقی و خاورمیانه، مقاصد بعدی صادراتی بنگلادش می باشند.

یکی از جالب توجه ترین نکات در زمینه پوشاک بنگلادش این است که امارات متحده عربی و عربستان سعودی به ترتیب اولین و دومین واردکننده پوشاک از بنگلادش می باشند.

واردات بنگلادش:
 عمده واردات بنگلادش از کشورهای آسیایی که در راس آنها کشور چین با عرضه 22 درصد از محصولات مورد نیاز بنگلادش می باشد، است. تمرکز صادرات بنگلادش بر روی 6 گروه محصولی مهم آن، باعث شده است که بنگلادش در بخش های دیگر، متکی به واردات باشد.

مهم ترین اقلام وارداتی بنگلادش کالاهای مرتبط با صنعت پوشاک و ریسندگی می باشند. روغن موتور، گریس، آهن و فولاد و ماشین آلات سرمایه ای در صدر این لیست قرار دارند.