چرخ های هواپیما

شاید آخرین آیتمی که افراد در فکر کردن به هواپیما به آن برسند، چرخ های هواپیما باشد و اولین مواردی که افرادی که با آن سفر می کنند به آن دقت می کنند، دقیقا همین چرخ ها باشند.

برخی می گویند علت این عدم توجه این است که افراد به صورت عمده به هواپیما به چشم یک وسیله ی هوایی نگاه می کنند و به صورت کلی انتظار آن ها از هواپیما تنها پرواز است و چرخ را مختص اتومبیل و موتور سیکلت می دانند و عموما به نقش آن در هواپیما اهمیت نمی دهند.

تمامی هواپیماهایی که در جهان از ابتدای اختراع تا به الان ساخته شده اند، برای فرود آمدن به 2 نوع ارابه و یا چرخ فرود اتکا می کنند و از آن چرخ ها برای فرود خود استفاده می کنند. در این حالت یکی ارابه های اصلی که در زیر بال و یا بدنه ی اصلی قرار گرفته است و ارابه ای دیگر که در زیر دماغه ی هواپیما است، از آن برای حفظ تعادل استفاده می شود.

به صورت کلی هر کدام از چرخ های هواپیما برای تحمل نهایتا 38 تن وزن مهندسی شده و مورد طراحی قرار گرفته اند. چرخ های هواپیماهایی همچون بوئینگ 777 از ماده ی مشابه تایر خودروها ساخته می شود.

دلیل آن هم این است که در واقعیت و در پشت فلسفه ی ساخت اینگونه ی این چرخ ها این راز نهفته است که جنس ساخت آن ها به صورت مستقیم در میزان باد درون این چرخ ها و همچنین مواد سازنده ی آن ها و در نهایت بر روی اثری که بر ان ها می گذارد، موثر است.

این چرخ ها تا حدود 200 پوند بر اینچ مربع باد می شوند که شاید باورتان نشود اما دقیقا برابر است با 6 برابر میزان بادی که در درون تایر خودرو است. درواقع بر اساس اصل علم فیزیک، این فشار هوای بالای در درون تایر چرخ است که قدرت چرخ های هواپیماها را تامین می کند.

البته این مورد نیز گفتنی است که مراحل ساخت تایر هواپیما شامل استفاده از مواد محکم تری است نسبت به لاستیک یک اتومبیل معمولی اما در نهایت قدرت ترکیبات لاستیکی در درجه ی اول به جای این که در برابر ضربه در زمان فرود مقاومت کند، باعث تورم پرفشار در چرخ های هواپیما می شود.

چرخ های هواپیماهای مسافربری با توجه به جثه ی آن ها معمولا بزرگ نیستند، برای مثال چرخ های بوئینگ 737 دارای 69 سانتی متر قطر و عرض 20 سانتی متری است و بر روی یک رینگ 38 سانتی متری قرار دارند. این اندازه بسیار بسیار کوچک تر از لاستیک یک تریلی می باشد که قطر آن بیش از 1 متر و عرض آن 50 سانتی متر است.

به هر حال چرخ های هواپیما به دلیل کابل های نایلونی یا 1 پلیمر مصنوعی به نام آرامید که در زیر آج جاسازی شده اند، بسیار قدرتمند تر است. الگوی آج ساده که عمدتا برای جلوگیری از سر خوردن هواپیما طراحی شده و کابل های تقویت کننده که در زیر آن ها تعبیه شده اند، به تایرهای هواپیماهای مسافربری اجازه می دهند تا بتوانند با سرعت بالا روی سطح فرود آمده و روی باند کشیده شوند.

این کشیده شدن، عامل دودی است که معمولا در زمان فرود برخی هواپیماها دیده می شود. بیشتر حوادث پارگی لاستیک ها در زمان همین فرآیند فرود اولیه رخ می دهند که طی آن، چرخ ها کشیده شده و نمی چرخند.

چرخ های هواپیما در کل تا 500 فرود قابل استفاده هستند و پس از آن تحت ترمیم و اصلاح قرار می گیرند که با این شیوه، تایر هواپیما تا 7 برابر عمر اولیه اش قابل استفاده خواهد بود. البته باید بدانید که ترکیدن چرخ های هواپیماها گاهی پیش می‌آید که اغلب دلیل آن این است که میزان باد لاستیک ها کم است. به طور معمول هواپیماهای بزرگی مانند هواپیمای ایرباس A380 معمولا بیش از 20 چرخ دارند که ثبات کافی را برای یک فرود ایمن بر روی باند فراهم می کنند.