همواره در هواپیماها از پیشرفته ترین و به روزترین فناوری های روز جهان استفاده می شود تا خطرات ناشی از سقوط یا به وجود آمدن هرگونه حادثه ای در آن ها به علت نقص فنی به حداقل ممکن برسد.
بد نیست بدانید یکی از مهم ترین اجزای هر هواپیما، سیستم پرشرایز کابین آن می باشد که وظیفه تأمین هوای لازم برای تنفس سرنشینان و نیز فراهم آوردن و تنظیم فشار و دمای لازم هوای کابین می باشد. این هوای گرم و فشرده معمولاً از استیج های خاصی از کمپرسور موتور هواپیما گرفته شده و توسط لوله هایی به خارج از موتور هدایت می گردد تا علاوه بر خنک و مرطوب سازی آن، برای توزیع در کابین نیز مورد استفاده قرار گیرد.
این هوا از هر کدام از موتورها و نیز سیستم APU نیز قابل دریافت است. فشار هوای داخل کابین همچنین از دریچه تعبیه شده در انتهای بدنه هواپیما قابل تنظیم می باشد. اما عواملی همچون وجود حفره یا شکستگی در اجزای بدنه هواپیما و نشت تدریجی باعث افت فشار و یا از دست رفتن فشار کابین می گردد که حتی ممکن سوانح مرگباری را نیز حادث شود.
استفاده از این فناوری هواپیما برای پروازهایی که تا ارتفاعات بالای 12500 فوتی صعود می کنند برای جلوگیری از مشکلاتی نظیر Hyperventilation، Barotrauma، هایپوکسی و سایر بیماری ها و عوارض ناشی از ارتفاع بالا لازم و ضروری است!
گفتنی است با استفاده از پرشرایز کابین، فشار کابین هواپیمای در حال پرواز در حد ارتفاع به مراتب پایین تری حفظ می شود؛ به عنوان مثال هواپیما در ارتفاع 35000 پایی پرواز می کند، اما فشار کابین معادل ارتفاع 5000 پایی حفط می شود.
اداره هوانوردی فدرال نیز حد فشار کابین را تا حد 8000 پا قرار داده است. مکانیزم تأمین هوای مناسب در هواپیماهای سبک و فوق سبک با توجه به محدودیت سقف پروازی قابل دسترس این هواپیماها، تا حد زیادی ساده تر بوده و تنها شامل گرم کردن هوای ورودی به کابین می باشد.