سیستم های کمک ناوبری هواپیما

به علم هدایت کشتی ها، هواپیماها و فضاپیماها از نقطه ای به نقطه ی دیگر ناوبری گویند. به عبارت دیگر حرکت یک جسم متحرک در سیال را گویند.

اگر سیال آب باشد دریانوردی و اگر هوا باشد هوانوردی؛ سیستم هایی که کمک می کند جسم در محیط‌‌های عنوان شده حرکت کند را ناوبری گویند که یکی از مهم ترین اجزا در فناوری هواپیما بشمار می‌رود. همچنین سیستم هایی که متحرک به وسیله آن ها مسیریابی را انجام می دهد، سیستم های کمک ناوبری گویند.

انواع سیستم های کمک ناوبری:
Ground System:

• سیستم هایی که در روی زمین قرار داشته و توسط آن ها هواپیما موقعیت خود را در فضا مشخص می‌کند.

Airborne System:

• دستگاه هایی در داخل هواپیما که جهت انجام عملیات ناوبری مورد استفاده قرار می گیرند.

تعریف سیستم های کمک ناوبری:
هنگامی که یک پرواز از سقف پروازی VFR بالاتر پرواز نماید قادر به دید کافی و مطمئن از مسیر پرواز خود نخواهد بود. لذا برای ادامه مسیر پروازی از سیستم های کمکی پرواز که هدینگ (یعنی بطرف ایستگاه رادیویی مورد نظر) و یا رادیال (Azimuth) نسبت به شمال مغناطیسی را نشان می دهند استفاده می کند.

این گونه سیستم ها به عنوان سیستم های کمک ناوبری نامیده می شوند. در این نوع پروازها اصطلاحاً IFR مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع پروازها:
Visual Flight Rules(VFR):

• پرواز متکی بر دید.

Instrument Flight Rules(IFR):

• پرواز متکی بر آلات دقیق پروازی در ارتفاعات بالاتر از 17000 پا به دلیل دید کم.

محل نصب سیستم های کمک ناوبری(به ترتیب اهمیت):

• راه های هوایی(Airways).
• نزدیکی فرودگاه ها(Air Field).
• داخل محوطه فرودگاه ها(Airport).

خدمات ارائه شده توسط سیستم های کمک ناوبری درفرودگاه ها:

• ارائه موقعیت.
• جهت حرکت.
• زمان، فاصله و سرعت و همچنین میزان انحراف از خط مرکزی باند و دادن شیب فرود مناسب هنگام نشستن پرواز در باند فرود می باشد.