قطارهای مغناطیسی به نوعی از سامانه حمل و نقل ریلی اطلاق می شود که از ویژگی شناوری مغناطیسی (maglev یا magnetic Levitation) استفاده می کند. در این شیوه، قطار با استفاده از میدان مغناطیسی از ریل ویژه خود بلند شده و به جلو رانده می شود و به این صورت نیازی به تجهیزات قطارهای معمولی نظیر چرخ و محور نیست.
قطارهای مغناطیسی سریع تر و هموارتر از قطارهای معمولی حرکت می کنند. یکی از باورهای نادرستی که در مورد قطارهای مغناطیسی وجود دارد این است که این قطارها روی تک ریل (منوریل) حرکت می کنند. در حالی که این گونه نیست و فقط برخی از قطارهای مغناطیسی روی تک ریل جابه جا می شوند.
اولین قطار مغناطیسی دنیا در سال 1984 در شهر بیرمنگام انگلستان راه اندازی شد. این قطار می توانست با سرعت 42 کیلومتر در ساعت فاصله بین فرودگاه بیرمنگام تا ایستگاه قطار این شهر را طی کند. اما این سامانه در سال 1995 به خاطر پاره ای از مشکلات بسته شد. در گذشته در شهر ونکوور کانادا و نیز شهرهای برلین و هامبورگ آلمان نیز برای مدتی از این شکل حمل و نقل استفاده می شد، اما هر دو آنها بنا به دلایلی تعطیل شد.
در حال حاضر تنها دو سامانه حمل و نقل ریلی مغناطیسی برای استفاده عموم در دنیا در حال فعالیت است.
سال 2004، قطار مغناطیسی شانگهای آغاز به کار کرد و سال 2005 نیز سامانه قطار مغناطیسی در ژاپن تأسیس شد. جالب اینجاست که در سه ماه اول تأسیس سامانه قطار مغناطیسی در ژاپن، دو میلیون نفر از آن استفاده کردند. همچنین قرار است دو سامانه حمل و نقل مغناطیسی دیگر در چین و کره جنوبی راه اندازی شود.
پرسرعت ترین قطار های دنیا که اکنون فعال هستند