ارسال کالا با پهپاد

پهپادها در چند سال آینده به بخشی جدایی ناپذیر از تجارت الکترونیکی و صنعت حمل و نقل هوایی تبدیل خواهند شد.

آمازون و گوگل در بسیاری از موارد با هم اتفاق نظر دارند؛ اما به نظر می آید که تفاوت های بارزی بین رویکرد این دو شرکت در قبال پرواز پهپادها وجود داشته باشد.

پیشنهاد گوگل این است: باید یک سیستم متمرکز وجود داشته باشد. در این سیستم، پیش از این‌که یک پهپاد به هوا بپرد، باید محل کنونی پهپاد و مقصدش مشخص باشد. سیستم متمرکز باید دستور پرواز را صادر کند. این سیستم بر اساس ترافیک موجود، ممکن است لازم باشد که در برنامه‌های پرواز تغییراتی ایجاد کند. پهپاد با سیستم متمرکز در ارتباط است و در صورت لزوم آپدیت‌های لازم را دریافت می‌کند.

در مدل پیشنهادی گوگل، برنامه‌ی پرواز باید از قبل مشخص باشد. با این‌حال پهپادها می‌توانند برای برخی کارها مثل تصویربرداری از منطقه، تقاضای فضای بیشتری بکنند و مجری قانون هم بر اساس قوانین موجود درخواست آن‌ها را بررسی کند. در طول مسیر اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ داد، پهپاد می‌تواند مشکل را با همکاری سیستم کنترل مرکزی حل می‌کند.

در واقع گوگل می‌خواهد یک نسخه‌ی خودکار از سیستم مراقبت پرواز فعلی (ATC) را طراحی کند. «دیو واس» (Dave Vos) مدیر بخش «پروژه‌ی وینگ» (Project Wing) به یکی از محدودیت‌های سیستم‌های مراقبت پرواز فعلی اشاره می‌کند. او می‌گوید: «[در سیستم مراقبت پرواز فعلی] نیروی انسانی در فرایند کار دخالت دارد. اگر سیستم کاملا خودکار کار کند، سرعت فرایند کنترل پرواز زیاد می‌شود.»

مدل پیشنهادی گوگل یک ویژگی دیگر هم دارد: پهپاد و سیستم متمرکز نیازی ندارند که پیوسته با هم در ارتباط باشند. پهپاد باید قادر باشد که بدون ارتباط با سرورها و اداره‌ی هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) از عهده‌ی کار خود برآید.

در مدل آمازون، تأکید کمتری بر روی سیستم مدیریت و هماهنگی مرکزی وجود دارد. در این مدل، حسگرهای پیشرفته و فناوری‌های مربوط به پیشگیری از برخورد با موانع، نقشی کلیدی را بازی می‌کنند.

«پال مایسنر» (Paul Misener) از مدیران ارشد آمازون با نظرات دیو واس، مدیر پروژه‌ی وینگ گوگل، تا حدی موافق است؛ اما او اعتقاد دارد که پیاده‌سازی یک سیستم هماهنگ برای هدایت و کنترل پروازها کافی نیست. او می‌گوید باید تدبیری برای مواجهه با پرندگان، بادکنک‌ها، بادبادک‌ها و سایر اشیای پرنده اندیشیده شود؛ به‌خصوص در ارتفاعات پایین که سیستم مراقبت پرواز (ATC) نقش مهمی نمی‌تواند بازی کند و کنترل زیادی ندارد.

آمازون به دنبال ساخت پهپادهایی مجهز به حسگرهای مختلف است که خودشان تا حد زیادی از پس موانع پیش رو بربیایند. این مدل همچنین بخشی از یک سیستم هماهنگ خواهد بود. اما دیگر از آن سیستم متمرکز و کنترل‌کننده‌ای که گوگل در پی آن است خبری نیست. هدف آمازون این است که کاری کند پهپادها به‌کمک حسگرهای تعبیه‌شده، خودشان به‌طور مستقل از برخورد با هم جلوگیری کنند.

آمازون و گوگل با وجود این اختلاف رویکرد، در یک موضوع به‌شدت با هم توافق دارند: نباید قوانین مرتبط با چنین پروژه‌هایی را از ابتدا وضع کرد. این‌کار جلوی شکوفایی صنعت پهپادهای تجاری را می‌گیرد. این دو شرکت اعتقاد دارند بر اساس قواعد موجود، باید چارچوبی وضع شود که همه در مورد آن هم‌رای باشند. سپس در قالب این چارچوب، فناوری‌های مورد نیاز تکمیل شوند.

لازم به ذکر است که گوگل، آمازون و تقریبا تمامی شرکت های فعال در زمینه ی پهپادهای تجاری، با ناسا (NASA) و اداره ی هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) همکاری مستمر دارند. این همکاری بخشی از پروژه ی موسوم به UTM است. این پروژه بر روی مدیریت ترافیک پهپادها متمرکز است. در راستای این طرح، ناسا به کمک همکاران اش می خواهد فاصله ی 61 متری تا 152 متری (200 تا 500 پا) از سطح زمین را به پهپادهای تجاری اختصاص بدهد. آن ها سعی خواهند کرد که راهکاری مناسب برای مدیریت پهپادها در این ارتفاع پیدا کنند. این پروژه ی مشترک، بلندمدت است و احتمالا نتایج و دستاوردهای آن تا سال 2019 عملی نخواهد شد. اما آمازون و گوگل تا آن موقع صبر خواهند کرد؟ این طور به نظر نمی رسد. حتما در روزها و ماه های آینده خبرهای زیادی در مورد تلاش های این دو شرکت برای به پرواز درآوردن پهپادها خواهیم شنید. آن ها می خواهند در ارسال کالا انقلاب ایجاد کنند و برای رسیدن به این هدف، رقابتی سخت در راه است.