راهنمای انتخاب نام برای شرکت

• دارای ریشه فارسی باشد.
•  لاتین نباشد.
•  با شئونات انقلاب اسلامی ایران منافات نداشته باشد.
• تکراری نباشد.به سایتwww.ilenc.irمراجعه و نام پیشنهادی را جستجو نمایید توجه کنید که دو کلمه از نام پیشنهادی با اسامی دارای سابقه باید متفاوت باشد.
•  دارای اسم خاص باشد.
•  از اعداد به صورت ریاضی آن استفاده نشود، بلکه به صورت حروف نوشته شود.
•  از عناوین ایثارگران و شاهد و امثالهم که انحصاراً تحت نظارت سازمان محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران می باشد، استفاده نشود.
•  از عنوانهای شعرا، دانشمندان و کاشفان در عصر حاضر استفاده نشود.
•  عدم استفاده از حروف اول چند کلمه به عنوان اسم مخفف و یا ترکیبی از چند حرف.
• عدم استفاده از حرف اول بعضی از کلمات مثل: پی وی سی و......

نامهای زیر نباید جزء اسامی مضاف به عناوین شرکت اضافه شود:
ملی - ایران- ملت- کشور- انتظام- نظام- نفت - پتروشیمی - دادگستر- بنیاد - سازمان - مرکز - بهزیست - بانک - بسیج- جهاد - آسانسور - آژانس- ایثار-ایثارگران - شاهد - شهید- آزاده- جانبازان- تکنو - فامیلی -فیلتر - نیک - باور- میکروبرد- تست - استار - تک - مدرن - پیک - امنیت- کارواش - فانتزی - شهروند - اقتصاد -میهن - جوانان - ایمان - دکوراسیون - هدف - سپاه - تکنیک - دیتا- تک نو- تکنولوژی - اورست - مونتاژ- ونوس - دفتر- ایتال - بیو- کنترل - متریک - مترلژی.

و برای آپارتمان معادل آن  کاشانه، تکنیک و تکنو معادل آن  فن، تکنولوژی معادل آن فن آوری یا فن آوران، کلینیک معادل آن درمانگاه، دکوراسیون معادل آن آرایه سیستم معادل آن چرخه درخواست شود.

از طرفی برابر دستورالملهای صادره در تعیین نام شرکتها حتماً و باید از اسم خاص استفاده گردد، و این موضوع اسم خاص نیز برای بسیاری از شهروندان و متقاضیان درخواست نام شرکت توجیه نشده و یا توجه ای به این موضوع ندارند، لازم است تعریف جامعی از اسم خاص داشته باشیم که ترجیحاً بشرح ذیل بعرض می رسانم:

 اسم کلمه ای است که می تواند مستقیماً نهاد جمله باشد و برای دلالت بر شخص، حیوان، شیئی یا مفهومی به کار می رود. تقسیمات اسم. اسم عام و اسم خاص اسم عام، اسمی است که بر همه افراد و اشیاء و مفاهیم دلالت کند و بین همه آنها مشترک باشد (مانند «کتاب»، «مرد») و اسم خاص، اسمی است که تنها به یک فرد یا شیئی اشاره دارد و همه را شامل نمی شود (مانند «فرزام»، «بیستون»، «آسیا »)

 اسم های خاص را به چهار دسته می توان تقسیم کرد:

•  اسم مخصوص انسان ها مانند «سهراب»، «مهتاب» «حمید» «حسین» «امیر» که در اینجا مورد استفاده قرار نمی گیرد.
•  اسم مخصوص حیوان ها مانند «رخش»، «شبدیز» «ققنوس» «سیمرغ» «عقاب» «طاووس»
•  اسم مخصوص اماکن مختلف جغرافیایی مانند «آسیا»، «گرگان»، «اهواز» «شاهوار» «سبلان»
•  اسم مخصوص اشیائی که بیشتر از یکی نیستند: مانند «انجیل»، «تخت طاووس»، «کوه نور» «گندم» «مروارید» «قرآن».
•  اسم خاص را جمع نمی بندند، مگر در مواردی که مقصود از آن مثال یا مانند و نوع باشد ایران در کنار فردوسی ها و سعدی ها و حافظ ها پرورده است. که مقصود همان فردوسی و سعدی و حافظ است و در حکم اسم عام می باشد و توسط ها جمع بسته می شود. این نوع جمع بستن در ادبیّاتِ فارسی نیز به چشم می خورد.