تایر مقاوم

تاریخچه تایر
بسیاری از ما به تعویض لاستیک های فرسوده خودروی خود به طور منظم عادت کرده ایم؛ اما شاید هیچ اطلاعی از تاریخچه آن ها نداشته باشیم. امروزه نوآوری های زیادی درزمینهٔ لاستیک های خودرو صورت گرفته است مانند تایرهای رادیال، لاستیک های پنچررو، نشانگر میزان باد لاستیک ها و…؛ اما لاستیک ها در سال های اولیه اختراع اتومبیل به چه صورت بودند؟ برای فهمیدن این موضوع با ما همراه باشید.

ساخت تایر مقاوم
در قرن 19، گاری ها و درشکه هایی که توسط اسب کشیده می شدند برای حرکت بر روی زمین های سخت، سنگی و یا غیر مسطح نیاز به چرخ های محکم داشتند. برای این کار از چوب یا فلز استفاده می شد که از استحکام بالایی برخوردار بودند اما به همان اندازه سواری خشک و خشنی داشتند. به همین دلیل لاستیک به عنوان ماده ای جایگزین برای پوشاندن چرخ های درشکه ها در نظر گرفته شد؛ اما این ماده در فقط در دمای طبیعی از مقاومت و چسبندگی مناسبی برخوردار بود و در هوای گرم بسیار نرم و هنگام سرما خشک و شکننده می شد.

اما در سال 1839 مردی بنام «چارلز گودیر» (که نام خانوادگی او برای اکثر ما آشناست) با اختراع فرایندی بنام ولکانیزاسیون (که در آن لاستیک توسط گوگرد و حرارت شدید مقاوم تر می شد)، لاستیک های بادوام تری ساخت که پس از تغییر شکل یا خم شدن به حالت اولیه خود بازمی گشتند. این اختراع تا میزان زیادی به پیشرفت لاستیک ها کمک کرد.

اختراع تایر بادی
در اواسط دهه 1880 اروپاییان به دوچرخه روی آوردند و استفاده از آن افزایش یافت. چرخ دوچرخه ها در آن سال ها از چوب ساخته می شد که توسط لاستیک های توپُر پوشیده می شدند؛ اما این لاستیک ها از راحتی مناسبی برخوردار نبودند و در صورت سواری طولانی مدت با دوچرخه موجب خستگی می شدند. به علاوه با پیشرفت دوچرخه ها و افزایش سرعت آن ها مردم به دنبال راحتی بیشتر این وسیله بودند.

درحالی که در سال 1945 لاستیک بادی توسط شخصی بنام رابرت تامسون اختراع شده بود اما در سال 1888 مردی بنام جان دانلوپ (از دیگر نام های آشنا) به دلیل تمایل پسر جوانش برای داشتن یک سواری راحت تر با دوچرخه، اولین لاستیک بادی عملی و کاربردی را اختراع کرده و بر روی دوچرخه نصب نمود.

تایر قابل جدا شدن
لاستیک های اولیه به طور دائم روی چرخ ها نصب می شدند و قابل جدا کردن نبودند. هنگامی که لاستیک های بادی اختراع شدند مشکل بزرگ تر شد چراکه تعمیر لاستیک های بادی چسبیده به چرخ بسیار دشوار بود. در سال 1890 مردی بریتانیایی بنام «ادوارد میشلن» (باز هم نامی آشنا در صنعت لاستیک سازی) اولین لاستیک بادی قابل جدا شدن را اختراع کرد و با نصب آن بر روی دوچرخه در سال 1891، اختراع خود را به ثبت رساند.

تایرهای آج دار
در اوایل استفاده از لاستیک های بادی، این لاستیک ها کاملاً صاف و بدون آج ساخته می شدند؛ اما پس ازاینکه لاستیک ها در اتومبیل نیز به کار گرفته شد، به دلیل سرعت بیشتر اتومبیل نسبت به دوچرخه و استفاده در شرایط آب و هوایی گوناگون، نیاز به پایداری و کشش بهتر لاستیک ها احساس می شد. در سال 1904 شرکت Continental Tire of Germany برای اولین بار لاستیک های آج دار را اختراع کرد و شرکت گودیر نیز در سال 1908 به تولید این لاستیک ها برای حرکت در جاده های لغزنده اقدام نمود.

تایرهای تیوبلس
تا میانه های قرن بیستم از لاستیک های تیوب دار استفاده می شد و اولین تلاش ها برای ساخت لاستیک های بدون تیوب ناموفق بودند؛ اما در سال 1946 شرکت گودریچ اختراع لاستیک بدون تیوب یا تیوبلس را به ثبت رساند. تا سال 1952 طول کشید تا این نوع تایر به مرحله تولید برسد و سرانجام در سال 1954 اولین اتومبیل تولیدی در ایالات متحده با لاستیک های تیوبلس به حرکت درآمد.

تایرها در قرن بیست و یکم
امروزه نوآوری های بسیاری درزمینهٔ لاستیک خودرو رخ داده است. یکی از این نوآوری ها سیستم نشانگر باد تایرها یا TPMS است که به عنوان آپشنی استاندارد در تمامی خودروهای جدیدی که در ایالات متحده عرضه می‌شوند نصب می گردد. این سیستم میزان باد هریک از لاستیک های اتومبیل را به راننده نشان داده و در صورت کاهش بیش ازحد باد به راننده هشدار می دهد.