تولید ناخالص داخلی در ایران

بر اساس گزارش سالیانهٔ اوپک در سال 2007، رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) در ایران در سال 2006، 4٫9 و در سال 2007، 5٫4 درصد بوده است که در هردو سال کمتر از میانگین کشورهای عضو این سازمان (به ترتیب 5٫8 و 6 درصد) بوده است.

بر اساس آمار بانک جهانی در سال 2008، رشد تولید ناخاص داخلی در ایران 7٫8 درصد بوده است. در سال 2008 میلادی، تولید ناخالص داخلی ایران از لحاظ برابری قدرت خرید (Power Purchasing Parity)در حدود 841٫7 میلیارد دلار بوده، که اقتصاد این کشور را در رده شانزدهم جهانی پس از استرالیا و بالاتر از کشورهای هلند، سوئد و بلژیک قرار می دهد.

اما تولید ناخالص داخلی ایران از لحاظ میزان تبادل (Exchange Rate) در سال 2009 در حدود 382٫3 میلیارد دلار بود که این کشور را در ردهٔ 29 جهان قرار می دهد. و از نظر میزان تولید ناخالص ملی سرانه (per capita GDP) با 12٬800 دلار در رده 78 جهان است.

افت شدید
تولید ناخالص داخلی ایران در دوره 3 ساله تشدید تحریم های غرب (سال های 2011 تا 2014) 160 میلیارد دلار کاهش یافت و ایران در رده بندی اقتصادهای بزرگ دنیا طی این مدت 7 پله نزول کرد. بر این اساس تولید ناخالص داخلی ایران طی دوره سه ساله 2011 تا 2014 با افت 28 درصدی مواجه شد. ایران که در سال 2011 در رتبه 21 بزرگ ترین اقتصادهای جهان قرار داشت در سال 2014 به جایگاه 28 نزول داشته است.

پیش از تشدید تحریم ها یعنی در سال 2011 تولید ناخالص داخلی ایران 576 میلیارد دلار برآورد شده بود که با تشدید تحریم ها این رقم در سال بعد از آن به 557 میلیارد دلار کاهش یافت.

روند نزولی تولید ناخالص داخلی ایران در سال های 2013 و 2014 نیز ادامه یافت و رقم تولید ناخالص داخلی ایران در این سال ها به ترتیب به 493 میلیارد دلار و 415 میلیارد دلار رسید. در عین حال تحریم ها تنها عامل کاهش تولید ناخالص داخلی نبوده است بلکه افت شدید قیمت نفت نیز به ویژه در سال 2014 به این روند دامن زده است.