روابط خارجی و حکومت اسپانیا

حکومت
قانون اساسی 1978 اوج دموکراسی در اسپانیا است. تاریخ تدوین قانون اساسی در این کشور به قانون اساسی 1812 بازمی گردد. پس از مرگ ژنرال فرانکو پادشاه خوان کارلوس برای تسریع روند اصلاحات نخست وزیر دوران فرانکو کارلوس آریاس ناوارو را برکنار و سیاستمدار اصلاح طلب آدولفو سوارز را جانشین او کرد. پس از برگزاری انتخابات عمومی سال 1977 (1356) و در نتیجه آن پارلمان قانون اساسی (پارلمانی که اختیار تدوین قانون اساسی را دارد) با هدف آماده سازی و تصویب قانون اساسی جدید تشکیل شد. پس از انجام همه پرسی در 6 دسامبر 1978 (15 آذر 1357)، 88% رای دهندگان به قانون اساسی جدید رای دادند.

بر طبق این قانون اساسی اسپانیای امروز شامل 17 بخش خودمختار و دو شهر خودمختار با درجه های گوناگونی از خودمختاری می باشد با این حال این قانون اساسی، اسپانیا را صراحتاً کشوری متحد و غیرقابل تقسیم می داند. همچنین بر طبق قانونی اساسی اسپانیا هیچ دینی در این کشور رسمی نیست و همه مردم در اعمال و باورهای دینی خود آزادند.

در کابینه دولت، شورای وزیران، توسط نخست وزیر تعیین می شود. اسپانیا یکی تمرکززدایی شده ترین کشورهای اروپایی است. تمام بخش های خودمختار در اسپانیا دارای مجلس منتخب مستقل، دولت و ادارت دولتی مستقل، بودجه مستقل، نظام آموزشی و بهداشتی مستقل می باشند. بر افزون بر اینها باسک و ناوارا دارای نظام مالی مستقل خود هستند. در بخش های خودمختار کاتالونیا و باسک نیروی پلیس محلی جانشین پلیس ملی شده است.

اسپانیا 17 بخش خودمختار و دو شهر خودمختار دارد که هر دو گروه بالاترین درجه تقسیمات کشوری محسوب می شوند. از سوی دیگر کشور اسپانیا به 50 استان نیز تقسیم شده است که به این ترتیب هر کدام از بخش های خودمختار خود به یک یا چند استان تقسیم گردیده اند. علاوه بر این هر استان به تعدادی شهرستان تقسیم شده است.

روابط خارجی
پس از مرگ فرانکو درسال 1975 (1354) و بازگشت اسپانیا به دموکراسی سیاست خارجی این کشور دچار تغییر شد و انزوای سیاسی دوران فرانکو جای خود را به گسترش دیپلماسی داد. در سال 1986 (1365) اسپانیا به اتحادیه اقتصادی اروپا پیوست و با کشورهای غربی وارد معاملات امنیتی شد.

اسپانیا در سال 1986 به اتحادیه اقتصادی اروپا پیوست. این کشور به عنوان یکی از اعضای ناتو در فعالیت های امنیتی چند جانبه بین المللی شرکت داشته است. عضویت این کشور در اتحادیه اروپا یکی مهم ترین بخشهای سیاست خارجی اسپانیاست. حتی در مواجه با بسیاری از بحرانهای فراروی کشورهای اروپای غربی، اسپانیا ترجیح داده است تا اقداماتش را با سازوکارهای سیاسی اتحادیه اروپا هماهنگ کند.

اسپانیا روابط ویژه خود را با فیلیپین و کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی حفظ کرده است. سیاست روابط خارجی اسپانیا با این کشورها بر پایه ایجاد و تقویت یک جامعه ایبری-لاتین و تقویت روابط زبانی، فرهنگی، بازرگانی و تاریخی بین شبه جزیره ایبریا و کشورهای آمریکای لاتین استوار است.