فرهنگ مردم و حمایت از کالای تولیدی کشور کره جنوبی

آداب لباس پوشیدن
داشتن ظاهری شیک و مرتب در موقعیت های رسمی و غیررسمی از نظر کره ای ها و بسیاری از دیگر کشورهای آسیایی بسیار مهم است. کره ای ها هنوز هم سنت محافظه کارانه پوشیدن کت و شلوار، پیراهن، و کراوات تیره را رعایت می کنند. زمستان های کره بسیار سرد و تابستان های آن بسیار گرم است. هنگام سفر به این کشور لباس مناسب به همراه داشته باشید.

پذیرایی و مهمان نوازی
بخش عمده ای از فرایند تحکیم و توسعه روابط تجاری و کاری در کره جنوبی در رستوران ها صورت می گیرد. اگر شما را به شام بیرون دعوت کردند، دعوت آنها را بپذیرید، چون معمولاً کره ای ها در این موقعیت ها است که ارزیابی نهایی خود را در مورد قابل اطمینان و محترم بودن یا نبودن شما (و در نتیجه، در مورد این که با شما کار کنند یا نکنند) انجام می دهند. معمولاً شام توسط میزبان سفارش داده می شود.

غذاهای کره ای معمولاً پرادویه هستند، ولی غذاهای ملایم تر نیز دارند. منتظر شوید تا میزبان، شما را دعوت به خوردن کند. اگر از چوب های غذا خوری استفاده نمی کنید آنها را داخل کاسه برنج رها نکنید. چوب ها را بردارید و در جای مخصوصی که دارند در کنار خود قرار دهید. سر میز غذا، زمانی که می خواهید چیزی را به سایرین بدهید از دست راست خود استفاده کنید. از نظر کره ای ها، این کار نشانه ادب است.

انعام دادن در کره جنوبی چندان مرسوم نیست، اما اکثر رستورا ن ها مبلغی را به عنوان هزینه سرویس به صورتحساب خود اضافه می کنند.

مردم کره در کل آدم های میهن پرستی هستند. تفاوت ها را از همان بدو ورود به خاک این کشور می شود به وضوح مشاهده کرد؛ تقریبا بیشتر اجناس فروشگاه ها کره ای است، کمتر کسی به زبان دیگری حرف می زند و جالب اینجاست که در شهر بزرگی مثل اینچئون، تابلوهای راهنمایی در سطح شهر نوشته دیگری به غیر از نوشته کره ای ندارد. البته این حس را تا قبل از اینکه با آنها برخورد نداشته باشید، چندان متوجه نمی شوید.

فلسفه کره ای ها این است؛ آنها عرق ملی دارند و برای حمایت از کشورشان باید هر کاری انجام دهند. آنها مردمی هستند با عقاید خاص، به سرسختی همسایگان شمالی، پایبند به سنت ها و باز در اجرای سیاست ها. فرهنگی که توانسته در 50 سال گذشته این امپراتوری پیر شرق دور را به قدرتی در اقتصاد دنیا تبدیل کند.

از زمان ورود به اینچئون تقریبا هیچ ماشینی به غیر از اتومبیل های ساخت شرکت های خودروسازی هیوندا و کیاموتورز در سطح شهر به چشم نمی خورد. البته خودروسازهای کشورهای بزرگ در این شهر نمایندگی دارند اما سرشان خلوت تر از آن است که فکرش را بکنید.

(کره ای جنس کره ای بخر)؛ این فرهنگ غالبشان است. چیزی که باورش دارند. شاید خیلی از آنها وضعیت مالی مناسبی داشته باشند اما در خیابان هایشان کمتر می بینید که کسی سوار بنز یا بی ام دبلیو شده باشد. (لی) یکی از مردم اینجاست. یک مهندس ساختمان که برای تماشای مسابقه های شنا به ورزشگاه آمده و گالکسی سری پنجش را در دست دارد تا مدام از خود و همراهش سلفی بگیرد. او که ماشینش هم محصول کارخانه کیاست، می گوید:معمولا آدم های سیاسی و شخصیت ها سوار ماشین های لاکچری خارجی می شوند.

کره ای ها حتی خودروهای سنگین را هم خودشان تولید می کنند و شرکت هایی مثل هیوندا و دوو وظیفه تولید این ماشین ها را بر عهده دارند؛ وقتی خودمان می توانیم چیزی را تولید کنیم چرا باید برای مشابه خارجی اش پول بدهیم؟ تولیدات کشور من همه دنیا را گرفته اند.

اما این تمام ماجرا نیست. حس میهن پرستی آنها به اینجا ختم نمی شود. در اینچئون رستوران های معروف جهان هم شعبه دارند اما مشتریانشان بیشتر خارجی ها هستند و کره ای ها سعی می کنند در رستوران های خودشان که فضای متفاوتی دارند و در بعضی از آنها باید روی زمین بنشینند، غذا بخورند. بخشی از این اتفاق به سلیقه غذایی این مردم مربوط است اما بخش اصلی اش برمی گردد به پولی که نباید از مرزهایشان خارج شود.

آنها که دو غول بزرگ تولیدکننده تلفن همراه در کشورشان دارند، تقریبا بعید است به غیر از گوشی های سامسونگ و ال جی از گوشی های دیگری استفاده کنند. وقتی از آنها سوال می کنی که مثلا چرا تلفن همراه شما آیفون نیست، واکنش های متفاوتی نشان می دهند. هیون می که در شهر اینچئون از کارمندان برگزارکننده مسابقه هاست در این باره می گوید: اینجا همه محصولاتی را که تولید خودمان است، استفاده می کنند. البته سامسونگ بیشتر.

امکاناتی که آنها به ما می دهند سازگار با محیط خودمان است، ارزان تر است و کارایی های بیشتری دارد. درحالی که تب آیفون دنیا را تسخیر کرده، کره ای ها اسمارت فون داخلی را به هر چیزی ترجیح می دهند: خیلی از مردم جهان هم می گویند که گوشی های کره ای بهترین هستند و بیشتر مردم جهان هم از محصولات سامسونگ استفاده می کنند. ما در کره جنس کره ای می خریم چون هم محصولات خوبی دارد و هم هزینه ای که می کنیم برای کشور خودمان است. پولمان هم صرف پیشرفت کشور خودمان می شود. پیدا کردن کره ای آیفون دار خیلی کار ساده ای نیست اما کیم هایکو یکی از استثناهاست.

او از مسئولان رسانه ای بازی هاست. گفت: آیفون من هدیه است. خودم نخریده ام اما گوشی خوبی است. با این حال در کره مردم ترجیح می دهند تلفن های ساخت کشور خودشان را استفاده کنند. آنها با این کار راحت تر هستند. محصولات ما اگر چیز بیشتری از سایر محصولات نداشته باشد، کمتر از این گوشی ها نیست.

این میل به پیشرفت ملی در وجودشان ریشه دوانده و مرزهایشان به روی دنیا باز است و برای نشان دادن خودشان و تأکید بر اعتقادات شان نیازی به بستن مرزها یا در افتادن با بقیه دنیا ندارند. آنها در زندگی شخصی بسیار مقتصد و بسته عمل می کنند و در سطح اجتماع و سیاست های حکومتی لیبرال اند، شاید درست برعکس همسایه های شمالی شان!