وضعیت اقتصادی کره جنوبی

کره جنوبی از سال 1964 پی ریزی سیاستهای خویش را بمنظور توسعه تجاری آغاز نمود. این کشور با اتخاذ استراتژی های مناسب و تقسیم بندی زمانی صحیح ازسال 1964 تا 1977 به تقویت زیرساختهای اقتصادی و نیروی انسانی جهت نیل به اهداف کلان توسعه ای برای ورود به بازارهای جهانی و افزایش ضریب رقابتی تولیدات صنعتی پرداخته و برنامه های توسعه خود را در قالب برنامه های 5 ساله به مرحله اجرا در آورده است.

این کشور از سال 1998 همواره در تلاش برای افزایش اقلام تجاری و حفظ مازاد تجاری خود بود و تنوع بخشیدن به محصولات صادراتی و کیفیت آنان را نیز در دستور کار داشت. کره همچنین در همین دوره وضعیت رقابتی صنایع را از طریق توسعه فنآوری های جدید، تسهیل نمودن صنعت خدمات رسانی اطلاعاتی و تأسیس موسسات تحقیقات و توسعه (R&D) تقویت نمود.

در نتیجه اقدامات فوق، صادرات کره در پنج بخش نیمه هادیها (Semiconductors)، صنایع خودروسازی (Automobile)، وسایل ارتباط سیار تلفن همراه (Mobile Communication Equipment، رایانه (Computers) و کشتی (Ship) افزایش یافت. کشورهای چین، ژاپن و آمریکا بازار مصرف حدود 45 درصد از تولیدات کره شدند.

کره قبلاً برنامه ریزی نموده که در سال 2008 درآمد سرانه خود را به 20 هزار دلار (با رویکرد افزایش حجم صادرات تا سقف 400 میلیارد دلار) برساند. در سال 2008 درآمد سرانه به 21هزار دلار و صادرات به 420 میلیارد دلار افزایش و از پیش بینی ها فراتر رفت.

اما در اواخر سال مذکور، بحران مالی و اقتصادی جهانی اقتصاد کره را نیز متاثر ساخت و سال 2009 میلادی سال رکود اقتصاد جهانی گردید. با اینحال طی سال های اخیر اقلام صادراتی متنوع شده و محصولات صنایع IT و BT براساس تقاضای بازار جهانی تولید و تا سقف 800 قلم افزایش یافت. تجارت الکترونیکی به 70 درصد افزایش یافت.

کره برای رسیدن به اهداف مذکور استراتژی های ذیل را اتخاذ نمود:

• ارتقاء سطح رقابتی محصولات صادراتی.
• تقویت بازاریابی خارجی و همکاریهای تجاری.
• توسعه زیرساخت های پیشرفته تجاری.

نتیجه اینکه کره با نگاه توسعه ای به اقتصاد کشور و سرعت بخشیدن به انجام برنامه های توسعه ای سعی نمود با توجه به حضور کشورهای قدرتمند در همسایگی خود مانند ژاپن، روسیه و چین قدرت رقابتی خود را افزایش داده تا از گردونه تحولات عظیم اقتصادی این منطقه و جهان عقب نماند. اگر چه این کشور با الگوبرداری از اقتصادهای موفق و کمک کشورهای صنعتی بزرگ از قبیل ژاپن، آمریکا و استرالیا توانست به این پیشرفت ها نایل گردد، اما نبایستی نظم، پشتکار و همت مقامات دولتی و مردم را در این میان نادیده گرفت.

کره جنوبی امروزه به عنوان چهارمین اقتصاد قاره آسیا و سیزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می شود. کره جنوبی یکی از اعضای فعال سازمانهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد ( عضو غیر دائم شورای امینت در دوره زمانی 2013 تا 2015)، سازمان تجارت جهان(WTO)، سازمان توسعه همکاریهای اقتصادی(OECD) و گروه G20بوده و یکی از اعضای موسس APEC و اجلاس سران شرق آسیا می باشد.

همچنین کره جنوبی در حال حاضر با 45 کشور در جهان (با احتساب کشورهای اتحادیه اروپا واتحادیه جنوب و شرق آسیا) به توافقاتی در زمینه مکانیسم تجارت آزاد دست یافته و فعالانه درصدد است با دیگر کشورها نیز قراردادهای مشابه منعقد نماید. مقامات کره جنوبی امیدوارند که در آینده نزدیک کشورشان به عنوان یک مرکز بین المللی (International Hub) در زمینه تجارت آزاد FTA با دیگر کشورها مطرح شده و اقدامات اساسی را نیز در این زمینه انجام داده اند.

این کشور هم اکنون پنجمین کشور بزرگ تولید کننده صنایع مربوط به انرژی هسته ای در جهان است و در نظر دارد به یکی از عمده ترین صادرکنندگان انرژی هسته ای تبدیل گردد. همچنین در زمینه کشتی سازی نیز رتبه نخست جهانی را دارد. علاوه بر آن به دلیل ظرفیتها و قابلیتهای چند کمپانی معروفش نظیر سامسونگ، ال جی و هیوندایی، هانجین، اس کی، کیا و.... یکی از قویترین بازیگران جهانی در عرضه صنایع الکترونیک، خودرو، ماشین آلات، فولاد، پتروشیمی، ساخت و ساز و غیره است.

این کشور دارای بزرگ ترین برنامه های رشد سبز در جهان می باشد. دولت و شرکتهای کره ای همواره در حال سرمایه گذاری در بخشهای مبتنی بر رشد سبز نظیر انرژی سبز، تکنولوژیهای کم انرژی بر و دیگر فناوری های مربوطه مخصوصا در بخشهای کشتی سازی، خودرو سازی و فناوری اطلاعات می باشند.

کره جنوبی در زمینه رتبه سنجی های بین المللی نیز به موفقیت های خوبی دست یافته است. موسسه معروف رتبه سنجی مودیز در آخرین گزارش خود در آگوست 2012 به دلیل مقاومت و انعطاف پذیری این کشور در برابر شوکهای اقتصادی خارجی و نیز به دلیل زیرساختهای مالی قوی آن رتبه اعتباری کره جنوبی را یک درجه بالا برد و آن را به Aa3 ارتقاء داد که چهارمین رتبه برتر این شرکت می باشد. رتبه کره از نظر مودیز هم اکنون همسان با کشورهای ژاپن و چین است.

البته در سال 2012 کره جنوبی از افزایش رتبه دیگر موسسات اعتبار سنجی نیز بهره مند گردید که رتبه بندی جدید موسسه مودیز شاخص ترین آنها بوده است. اما با وجود پتانسیل رشد بالا و ساختار باثبات اقتصادی موجود در کره جنوبی، بازار سهام و رتبه اعتباری آن همواره در معرض ضربه پذیری از ناحیه تنش ها و تهدیدهای گاه و بیگاه کره شمالی قرار دارد که این تهدیدات اغلب مواقع بر بازارهای مالی کره جنوبی تأثیرات منفی بر جای می‌گذارد.

با این حال بسیاری از تحلیلگران اقتصادی معتقدند که برقراری صلح و ثبات و یا اتحاد دو کشور و در نتیجه رفع اینگونه تهدیدها و نگرانی ها، می تواند به کره جنوبی کمک کند تا به عنوان یکی از موتورخانه های بزرگ اقتصاد جهانی ظهور نماوده و علاوه بر آن حتی این پتانسیل را نیز دارد که تا سال 2030 به یکی از 5 اقتصاد برتر جهان تبدیل شود.

در ادامه این روند و با هدف حصول به دورنمای مد نظر، کره جنوبی در بخش تجارت خارجی نیز به موفقیت هایی نائل آمده است و در سال 2011 نهمین کشوری بود که به باشگاه کشورهای دارای حجم تجاری بیش از یک تریلیون دلاری ملحق گردید. برپایه گزارش جدید سازمان تجارت جهانی، کره جنوبی در سال 2012 با حجم کل تجارت خارجی 07/1 تریلیون دلار ( مجموع صادرات و واردات) و با پیشی گرفتن از ایتالیا به جایگاه هشتمین کشور بزرگ تجاری جهان صعود کرده است.

نگاهی به گذشته تجاری این کشور نشان می دهد که طی سال های اخیر همواره رتبه خود را بسرعت ارتقاء داده بگونه ای که در سال 2000 میلادی جایگاه سیزدهم، سال 2007 جایگاه یازدهم، سال 2009 جایگاه دهم، سال 2010 جایگاه نهم و بالاخره در سال 2012 جایگاه هشتم جهانی را بخود اختصاص داده است.

سازمان های عمده اقتصادی
اتاق بازرگانی و صنعت کره KCCI، سازمان تجارت و توسعه صادرات KOTRA، آژانس تجارت بین المللی کره KITA، انجمن واردکنندگان کره KOIMA، فدراسیون صنایع کره FKI، فدراسیون صنایع کوچک و متوسط کره Kbiz، فدراسیون کارفرمایان کره KEF

درکره جنوبی 158 دانشگاه وجودداردکه ازمیان آنها 24دانشگاه دولتی و134دانشگاه خصوصی است.

محصولات عمده صنعتی:
کشتی، خودرو، کالاهای الکترونیکی (کامپیوتر، تلفن، تلویزیون، ویدئو، دستگاههای تهویه مطبوع، یخچال و...)

محصولات عمده معدنی:
سنگ آهن، زغال سنگ، تنگستن و گرافیت

وضعیت کشاورزی:
حدود13میلیون تن تولیدات کشاورزی تنها از20 هزارکیلومترمربع برداشت می شود. 5/20 درصد ازخاک این کشور مزارع کشاورزی است. عمده کشاورزی وباغداری این کشور به صورت گلخانه ای می باشد.

محصولات عمده کشاورزی:
برنج( 07/4میلیون تن)، میوه (سیب، هلو، خرمالو، انگور ونارنگی)5/2 میلیون تن

وضعیت منابع آب:
98 درصد جمعیت شهری و 88 درصد جمعیت روستائی کره جنوبی به آب لوله کشی دسترسی دارند. میزان متوسط آب اختصاص یافته به هرنفر درروز380 لیتر است. صنعت وتکنولوژی مهار آب دراین کشورتوسعه یافته است.

فرودگاه ها:
این کشور دارای 16 فرودگاه برای پروازهای داخلی و بین المللی است که مهم ترین آنها فرودگاه بین المللی اینچون، گیمپو (سئول)، جیجو (جزیره جیجو)، گیم هی (بوسان)، ته گو، یانگ یانگ و چونگیو می باشد.

وضعیت راه های مواصلاتی:
2640 کیلومتر بزرگراه، 70140 کیلومترجاده آسفالته و400کیلومتر