تأثیر تجارت دانه های روغنی چین بر حمل و نقل دریایی جهان

بانچروکاستا در تحلیل تولید دانه های روغنی در کشورهای پیشرو در این صنعت اعلام کرد، چین به عنوان چهارمین کشور تولیدکننده دانه های روغنی در جهان تنها چهار درصد از تولید جهانی را در اختیار دارد.

بر اساس تحلیل منتشر شده از گروه بانچروکاستا بزرگ ترین تولیدکنندگان دانه های روغنی ایالات متحده، برزیل، و آرژانتین هستند که پیش بینی می شود در سال زراعی 2019-2018 هر یک به ترتیب 34، 32 و 16 درصد از تولید جهانی دانه های روغنی را داشته باشند. در حالی که چین چهارمین کشور تولیدکننده دانه های روغنی در جهان است، تنها چهار درصد از تولید جهانی را در اختیار دارد.

در طول 10 سال گذشته، میانگین رشد سالانه تولید دانه های روغنی در سطح جهان 4.5 درصد بوده که عمدتاً تحت تأثیر رشد تولید ایالات متحده و برزیل با میانگین رشد 3.3 و 7.6 درصد بوده است. با وجود این، پیش بینی می شود، تولید جهانی در سال زراعی 2018-2017 به میزان 1.3 درصد کاهش یابد چرا که کاهش تولیدات آرژانتین و برزیل بیشتر از افزایش تولید ایالات متحده و چین خواهد بود.

علاوه بر این، طی دهه گذشته، تولید دانه های روغنی به طور میانگین سالانه 2.3 درصد کاهش یافته و این امر به دلیل رقابت بیشتر تولیدات داخلی با واردات محقق شده است لذا به دلیل تغییرات سیاست ها در زمینه ذرت و توسعه زمین های زراعی پیش بینی می‌شود در سال زراعی 2018-2017 تولید داخلی چین با رشد 10.1 درصدی به 14.2 میلیون تن افزایش یابد.

در اواخر ماه مارس 2016، کمیسیون اصلاحات و توسعه ملی چین (NDRC) به برنامه 9 ساله ذخیره ذرت خود پایان داد چرا که این برنامه منجر به افزایش غیرواقعی قیمت ذرت داخلی نسبت به بازار جهانی شده بود. این سیاست در ابتدا برای کمک به افزایش درآمدهای مناطق روستایی و برآوردن نیاز داخلی به مواد غذایی ایجاد شد. اما افزایش قیمت ذرت محرکی بود برای کشاورزان چینی تا ذرت بیشتری تولید کنند و در نتیجه ذخایر ذرت افزایش یابد و فشار مالی زیادی بر دولت چین وارد شود.

با تغییر سیاست، سوددهی دانه های ذرت در مقایسه با محصولات جایگزین دیگر مزیتی نداشت. با توجه به اینکه چین به دنبال کاهش ذخایر عظیم ذرت بود، استان های اصلی تولید غلات چین نیز به کشاورزانی که دانه های روغنی تولید می کردند، یارانه بیشتری نسبت به کشاورزان تولیدکننده ذرت ارائه دادند.علاوه بر این، چین طرح افزایش اراضی زیر کشت دانه های روغنی و کاهش زراعت ذرت را در برنامه پنج ساله خود گذاشته است. بر اساس این برنامه، زمین های زراعی تحت کاشت دانه های روغنی از سطح 6.5 میلیون هکتار در سال 2015 به 9.3 میلیون هکتار تا سال 2020 خواهد رسید.