تشخیص مزایای اقتصادی که از عملیات موجود در مسیرهای بین المللی کشتیرانی به دست می آید مجلس نیکاراگوئه را در مسیری قرار داد که طرح ها و برنامه هایی را برای توسعه کانال "نیکاراگوئه" به طول 173 مایل تصویب کند. این طرح در ژوئن 2013 میان دولت نیکاراگوئه و شرکت چینی «HKND» به عنوان مجری امضا شد. ساخت کانال در دسامبر 2014 آغاز و زمان پایان آن سال 2019 میلادی اعلام شده است.
کانال جدید با ایجاد شرایط عبور کشتی های بزرگ بین دریای کارائیب و اقیانوس آرام، قادر به دریافت 416 میلیون تن محموله دریایی (3.9 درصد از محموله جهانی) است. این کانال سه برابر بزرگ تر و دو برابر عمیق تر از رقیب خود یعنی کانال پاناماست. به بیانی دیگر ابعاد آبراه های این کانال به ترتیب عبارتند از 520 متر طول، 75 متر عرض و 27.6 متر عمق که در مقایسه با 427 متر طول، 55 متر عرض و 3/18 متر عمق کانال پاناما، فضای بهتر و گسترده تری را در اختیار شناورهای غول پیکر برای تردد قرار می دهد.
کانال جدید نیکاراگوئه به احتمال قوی یک تأثیر منفی بر تجارت کانال پاناما خواهد گذاشت. با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی این کانال، شناورهای بیشتر و بزرگ تری این مسیر را برای خدمات رسانی به بنادر انتخاب خواهند کرد.
حال با توجه به اینکه دو کانال پاناما و سوئز بیش از این در رقابت با یکدیگر بودند، آیا حجم تجارت جهانی به اندازه ای هست که هر سه کانال با سهمی تقریباً برابر بتوانند در میدان رقابت باقی بمانند؟ اگر پاسخ به این پرسش مثبت باشد، آیا رقابت موجود قادر به کاهش درآمد حاصل از مالیات و عوارض خواهد بود؟ اگر چنین شرایطی در آینده ای نزدیک پیش آید خبر بسیار خوبی برای حمل کنندگان بار در راه است چرا که می توانند با خیالی آسوده تر روانه اقیانوس شوند و بدون نگرانی در خصوص پرداخت عوارض سنگین به مقصد رسیده و عملیات تخلیه و بارگیری را به راحتی انجام دهند.