دردسرهای تولید سوخت کم سولفور کشتی ها در ایران

با خروج شرکت‌های خارجی به بهانه تحریم‌های ثانویه آمریکا از پروژه‌های اعلام شده؛ تولید سوخت با «سولفورکم» در ایران ممکن است با مشکل مواجه شود.

بر اساس نظر متخصصان؛ تجهیز پالایشگاه‌های موجود از طراحی تا تولید سوخت «کم‌سولفور» (زیر0.5 درصد) پنج سال زمان می‌برد، بنابراین عدم‌توانایی پالایشگاه‌های ایران برای تولید سوخت کم‌سولفور و محدودیت پالایشگاه‌های دیگر منطقه، تقاضا برای گازوئیل با سولفور کم را بیشتر می‌کند. طراحی پالایشگاه‌ها اصولاً برای محصولات گران‌تر مانند گاز، بنزین و سوخت هواپیما است و سوخت سنگین دریایی یک محصول نیست، بلکه ضایعات پالایشگاهی است که باید دفع شود تا در روند تولید محصولات دیگر دچار مشکل نشود.

باید توجه داشت که بیشتر مصرف سوخت‌های فسیلی در حمل‌ونقل هوایی و جاده‌ای است! شاید مصرف سوخت در دریا پنج تا ده درصد کل سوخت دنیا باشد لذا پالایشگاه‌های دنیا اکثراً به علت ارزش‌افزوده معتدل در مقابل سرمایه‌گذاری هنگفت برای تجهیزات جدید مانند «کُوک کراکر» علاقه‌ای به تولید سوخت با سولفور بالا ندارند.بنابراین در شرایط فعلی تولید سوخت کم‌سولفور با توجه به ساده‌تر و نیز تمیزتر بودن نسبت به سوخت سنگین، ارجحیت دارد.

سوخت های دیگر
سوخت‌های سبک مانند سوخت دیزل و گازوئیل با قیمت بالاتر هم‌اکنون در اروپا خصوصاً اروپای شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به نظر می‌رسد حتی در شرایط بد اقتصادی موجود، بازار حمل‌ونقل پذیرای آن شده است. با توجه به قیمت بسیار بالای سوخت سنگین در سال‌های رونق اقتصادی تا قبل از بحران اقتصادی 2006 تا 2008 غیرمنتظره نیست. به عبارتی بازار حمل‌ونقل دریایی قابلیت هضم سوخت گران را قبلاً تجربه کرده است.باید توجه داشت که حمل و نگهداری سوخت با نقطه اشتعال زیر 60 درجه سانتی‌گراد به علت ایمنی بر روی شناورها مجاز نیست. مقدار سولفور موجود در دیزل و گازوئیل قابل استفاده در دریا بر اساس ایزو 8217 به جز سوخت‌های مصرفی در اروپا که زیر 0.1 درصد است فعلاً حدود 1.5 تا دو درصد است.

یک شرکت ایتالیایی که در تولید سوخت سبک در اروپا تخصص دارد درصدد است تا در پالایشگاه خود در پرتغال، سوخت سبک را با سیستم امولسیون (ترکیب با آب) برای استفاده در سطح وسیع، تولید کند. این شرکت بر اساس اطلاعات موجود درصدد است با استفاده از ترکیبی از تکنولوژی نانو با پیشنهاد شرکت‌های داخلی ایرانی و امولسیون، به تولید سوخت مورد نیاز با استفاده از سوخت سنگین اقدام کند ولی تاکنون به نتیجه ملموس نرسیده است.

از سوی دیگر بلندینگ با سوخت‌های سولفور پایین و سوخت‌های سنتتیک (غیرطبیعی و مصنوعی) نیز از جمله راه‌حل‌های دیگر است.استفاده از سوخت سبک با تعدیل سرعت موتور علاوه بر پدیده Nocking در موتورهای اصلی که باعث کاهش سرعت و طولانی‌تر شدن زمان آن می‌شود موجب نشت سوخت در پمپ‌های فشار بالای اینژکسیونا High Pressure Pumps نیز می‌شود و از سوی دیگر عمر طولانی‌تر قطعات را به همراه خواهد داشت و یکی از گزینه‌های قابل توجه خواهد بود.