معرف های علامت دار حساس به اشعه مادون قرمز می تواند در یک مرکب به کار رود. بعضی از ترکیبات شیمیایی بی رنگ در اثر جذب اشعه مادون قرمز یا سایر اشعه ها با داشتن ساختمان ترکیبی خاص، طرحی واحد و الگویی خاص را از خود ظاهر می سازند. آن ها معمولاً با جذب اشعه ی مادون قرمز یا هر اشعه دیگری یک تصویر را از خود بازتاب می دهند و با مقایسه طول موج برگشت با طول موج نمونه ی درست -که در حافظه وسیله تشخیص ذخیره است- قابل تفکیک و تمایز خواهد بود.
خاصیت فلوئورسنت متداول (مربوط به قابلیت و توانایی ترکیب) در یک طول موج جذب انرژی کرده و بازتاب در طول موج بلندتر است. این پدیده به نام لومینانس معروف است. تعداد کمی از ترکیبات با خاصیت ضد تابش در مقابل انرژی جذبی وجود دارند که معمولاً ضد حالت لومینانس عمل می کند که بازتاب آن ها در طول موج های کوتاه تر خواهد بود. برای مثال بازتاب تابش اشعه مادون قرمز لیزری می تواند موجب تحریک و خروج نور سبز شود. تبدیل قرمز به IR پایین یک فناوری جایگزین است.
طول موج های قرمز به وسیله ی ترکیب شیمیایی جذب و بخشی از انرژی اشعه ی نزدیک به منطقه مادون قرمز را از خود ساطع می کند. اشعه ی بازتابی قابل رؤیت برای چشم انسان نیست، ولی می توان آن را با یک وسیله ی الکترونیکی ظاهر کرد.
امنیت این چنین وسیله ی بازرسی و تحقیق از ساختمان یک مرکب، کاملاً در منطقه کوری دید انسان قرار دارد و در شرایط معمولی و با دید معمولی قابل رؤیت نیست. در حقیقت طول موج دقیق و شدت بازتاب به آن مربوط به ویژگی ترکیب موجود (از گزینه های متعدد) و غلظت آن است.مرکب های علامت دار منحصر به فرد دارای لایه های متعددی از ذرات رنگی هستند که با خود کد منحصر به فردی را در لایه های رنگی حمل می کنند، DNA سنتزی و سایر مولکول های ارگانیکی ساده به وسیله ی تجربه های اسپکتروسکوپی حاصل شده اند.
یک معرف میکرو علامت دار از یک ذره میکروسکوپی کوچک از پلاستیک تشکیل شده که ناگهان و تصادفی با شکل بی قاعده، از ده لایه رنگی مختلف ساخته شده است. هر رنگ با یک ارزش عددی از صفرتا 9 مطابقت داده می شود. توالی رنگ ها به یک کد منحصر به فردی از معرف علامت دار اشاره می کند. همانند پردازش های ذره ای تولید شده برای یک مشتری که همگی دارای یک عدد مشابه هستند.
مجموعه شماره کدهای ممکن درست با ساختمان لایه ای رنگ پایه تقریباً 37 میلیون کد هستند. خصوصیات اختیاری دیگری همانند فلوئورسنت و مغناطیسی را نیز می توان به آن اضافه کرد. ترتیب و توالی رنگ ها و کد آن را می توان با به کارگیری یک میکروسکوپ خواند که قدرت میکروسکوپ باید یک صد برابر ( x100) باشد.
به صورت دیگر این هدف را می توان با کاربرد دستگاه تجسمی، مغناطیسی و اسکن لیزری نمایش داد. میکرومعرف های علامت دار را می توان در یک مرکب بی رنگ قرار داد و چاپ های حاصله را می توان با منابع مختلف تشخیص، تفکیک و شناسایی کرد.
مرکب های ساخته شده از رزین های ترموپلاستیک پایدار، «میکرومعرف های علامت دار» در مقابل آب، حلال ها و بیشتر اسیدها مقاوم هستند و حتی می توانند در یک انفجار نیز سالم بمانند. آن ها را به صورت متراکم یا مقدار کم به مرکب اضافه می کنند تا حضورشان را آسان تر تشخیص دهند و به سختی غیرقابل دید شوند. آن ها را نمی توان توسط کپی یا در هر فرآیند چاپ و تکثیر کرد، بدین ترتیب در مقابل هر نوع تکنیک بالای جعل سازی کاملاً غیرقابل مشابه سازی هستند.
مرکب «علامت دار زیستی» (Biotag)، یک فناوری انحصاری مربوط به شرکت بیو کد است که بر پایه حساسیت منحصر به فرد این مرکب بنا شده است. این روش شامل یک علامت گذار شیمیایی بی اثر است که می توان آن را با مرکب همراه کرد. علامت گذار که یک ماده شیمیایی ساده آلی است به مرکب به مقدار کم و به اندازه یک در مقابل میلیارد اضافه شده است.