کاربردهای مرکب های پلی یورتانی

یکی از مناسب ترین رزین ها برای چاپ روی پلاستیک، رزین پلی یورتان است. این رزین ها از نوع ترموپلاستیک است و خواص انعطاف و ارتجاعی خوب و مقاومت حرارتی مطلوبی دارند. مهم تر از همه این رزین ها چسبندگی خوبی به فیلم پلاستیکی دارند.پلی یورتان هایی که با وزن مولکولی کم و ویسکوزیته پایین به نوعی نفش نرم کننده را ایفا می کنند، در حالی که رزین هایی با وزن مولکولی بالا خشک تر بوده و حلال را بیشتر در خود نگه می دارند. ولی در عوض برای بهبود چسبندگی و کاهش مهاجرت و نفوذ به فیلم پلاستیکی بکار می روند.

از مشخصه های مرکب های پلی یورتانی مخصوص پلاستیک، براقیت پایین و پشت پوشانی آنها است. درجه براقیت را می توان با مصرف دقیق و متعادل رزین کتنی جبران کرد. رزین های کتنی حتی حلالیت رزین پلی یورتان را در سیستم های حلالی آن بهبود می بخشد.برای دستیابی به براقیت های خیلی بالا می توان به مرکب های پلی یورتانی کمی رزین مالئیک افزود. این رزین به بهبود خواص تیکسوتروپی مرکب نیز کمک می کند.

( ویژگی مرکب های نیمه خمیری که با هم زدن روان می شوند و چنانچه به حال خود باقی گذارده شوند؛ به حالت ژله ای و سفت بر می گردند). بالا بردن براقیت مرکب با استفاده از رزین های پلی آمیدی هم امکان پذیر است.این رزین ها مقاومت بالا و قابلیت چاپ بسیار خوبی دارند. اشکال این رزین ها بوی زیاد، خاصیت تیکسوتروپی و نامناسب بودن برای مراحل دیگر مثل لمینیت کردن و سایر عملیات حرارتی با دمای بالا است.مرکب های بسیار براق با مقاومت زیاد در مقابل خراش از ترکیبی از دو رزین اکریلیک و پلی استر، همراه با هاردنر ایزوسیانات تهیه می شوند.

مقاومت نوری

مرکب هایی که بر پایه نیترو - یورتان هستند، مقاومت نوری بالایی ندارند و در حقیقت نیتروسلولز و یورتان های آرواتیک به راحتی در نور تغییر رنگ داده و زرد می شوند. در صورت استفاده از یورتان های آلیفاتیک خطی، زرد شدگی کمتر اتفاق می افتد. در کل پلی یورتان های آلفاتیک با این ویژگی شناخته می شوند که نسبت به ترکیب های آروماتیک آنالوگ؛ نرمی بیشتر و چسبندگی کمتری دارند.

پایدار کننده

ماده دیگری که در بیشر فرمولاسیون های مرکب مخصوص پلاستیک دیده می شود، پایدار کننده است. این ماده جهت جلوگیری از اکسداسیون ناخواسته بکار می رود. از جمله رایج ترین پایدارکننده ها که در قدیم بسیار مورد استفاده قرار می گرفت می توان به BHT اشاره کرد. بتاهیدروکسیل تالوئن که متاسفانه در واکنش با اکسیژن سبب زردی ترکیبات کتنی می شود و مهاجرت و نفوذ بالا از معایب مشخصه این ترکیب است.