ژجیانگ یکی از ثروتمندترین استان ها در کشور چین است. این استان از نظر تولید ناخالص داخلی، رتبه چهارم را در اقتصاد چین از آن خود کرده است. میزان تولید ناخالص اسمی این استان در سال 2018 میلادی، 849 میلیارد دلار آمریکا بوده است. بخش عمده اقتصاد در ژجیانگ مبتنی بر صنایع الکترومکانیک، منسوجات، صنایع شیمیایی و مصالح ساختمانی است.
ژجیانگ در سال های اخیر یک مدل توسعه اقتصادی ویژه را طراحی و اجرا کرده است که "مدل ژجیانگ" نام گرفته است. اجرای این مدل اقتصادی، این استان را به یکی از پیشرفته ترین مناطق کشور چین مبدل کرده است. چنان که برخی از مقامات، ژجیانگ را "ستون فقرات چین" نامیده اند. از جمله ویژگی های مدل اقتصادی ژجیانگ می توان به این موارد اشاره کرد:
صنایع فعال در ژجیانگ چین
کشور چین صنایع تولیدی خود را به 100 بخش یا خوشه صنعتی تقسیم کرده است. اهمیت ژجیانگ در صنعت چین در شرایطی بیشتر روشن می شود که بدانیم 36 خوشه از 100 خوشه صنعتی چین در این استان قرار دارد. بعضی از خوشه های مهم صنعتی در استان ژجیانگ چین عبارتند از:
حمل ونقل کالا بین ایران و استان ژجیانگ
برای انجام هرگونه فعالیت بازرگانی بین ایران و استان ژجیانگ چین بهتر است از امکانات و شبکه های حمل ونقل کالا بین ایران و ژجیانگ آگاه باشید. حمل ونقل کالا بین ایران و ژجیانگ از سه طریق امکان دارد. استفاده از استفاده از شبکه حمل ونقل هوایی، استفاده از شبکه حمل ونقل ریلی و استفاده از شبکه حمل ونقل آبی یا دریایی.
امکان حمل ونقل هوایی بین ایران و ژجیانگ به دلیل وجود 4 فرودگاه در این استان امکان پذیر است. این فرودگاه ها در شهرهای هانگژو (Hangzhou)، ایوو (Yiwu)، نینگبو (Ningbo) و کوجاو (Quzhou) واقع شده اند. اسامی این فرودگاه ها به ترتیب عبارت است از:
حمل ونقل بار بین ایران و کشور چین از طریق شبکه حمل ونقل دریایی، یکی از بهترین راه های انتقال بار بین این دو کشور است. معمولا حمل کالا بین این بنادر این دو کشور چیزی در حدود 35 تا 55 روز طول می کشد. برای حمل کالا بین ژجیانگ و بنادر ایران می توانید از بندر بزرگ نینگبو-ژوشان استفاده کنید. در حال حاضر حمل کالا بین این بندر و بندرعباس در ایران انجام می شود.
یکی دیگر از شیوه های مهم حمل ونقل کالا بین ایران و ژجیانگ استفاده از مسیر ریلی بین المللی چین به سمت ایران است. این مسیر از شهر ایوو در استان ژچیانگ آغاز می شود، از مسیر شینجیانگ ایغور به قزاقستان و سپس به ترکمنستان می رسد و در نهایت به شهر تهران و شهرهای غربی کشور متصل می شود.