نقش موثر رنگ سوله بر سازه های فولادی

رنگ سوله به واسطه ی داشتن خاصیت ضدخوردگی معمولا اولین انتخاب برای پوشش دهی بافت فلزی ساختمان های صنعتی هستند. در طول سالیان گذشته پروژه های رنگ آمیزی سازه های فولادی همواره متناسب با پروتکلهای تنظیم شده در حیطه ی حفاظت از محیط زیست بوده است و علاوه بر عدم تأثیر سوء و به نوعی سازگاری با فضای اطراف بهترین عملکرد را برای افزایش دوام و پایداری سازه های فولادی ارائه می دهند.

سیستم های اولیه اغلب اعمال پنج و شش لایه رنگ سوله را ترجیح می دهند که قطعاً به دلیل ضعف در فرمولارنگ پلی اورتان سیون محلول بود اما اکنون با توسعه ی ماشین آلات و دستگاه های فرآوری پیشرفته تنها اعمال سه لایه از رنگ که شامل پرایمرها هم می شود، کفایت می کند.

با این حال تحقیقات گسترده برای استفاده از لایه های کمتر رنگ های سوله اما با ضخامت بیشتر همچنان ادامه دارد تا از این طریق هم انرژی نیروی انسانی و هم بودجه ی خریداران حفظ شود. به عنوان نمونه می توان به پوشش های براق رنگ اپوکسی و پلی استر ها اشاره کرد که غالباً برای ارائه ی یک ضخامت بالا مورد استفاده قرار می گیرند.

در مواردی هم می توان با بکارگیری رنگ پلی اورتان تک لایه به ضخامت فیلم (film) تا 1000 میکرومتر هم رسید. امروزه استفاده از رنگ سوله روی ساختار و اسکلت فلزی سازه به گونه ای برنامه ریزی می شود که چند لایه ی متوالی را در بر بگیرند که در این حالت به آن ها پوشش های دوبلکس نیز می گویند.

همان طور که می دانید عناصر فولادی علاوه بر مقاومت ذاتی خود که به جهت تحمل بار و وزن سازه طراحی شده اند نیازمند یک پوشش رنگی ثانویه هستند که این ماهیت قدرتمند و بسیار مستحکم فولاد ها را برای یک مدت طولانی حفظ و تداوم بخشد لذا نقش کلیدی و موثری که این محلول ها در قبال این سازه ها دارند.

درواقع جداسازی سطوحی خارجی آن ها و قطع تماس با عوامل محیطی آسیب زننده است. به طور کلی رنگ سوله تشکیل شده از پرایمر، پوشش زیرین و پوشش پایانی است. هر کدام از لایه ها با توجه به مکانیزم دفاعی خود عملکرد به خصوصی را در پیش می گیرند.