تفاوت میان پوشش دهی تئوری و عملی پرایمرها

پوشش دهی تئوری پرایمر زینک فسفات اپوکسی برگرفته از یکسری محاسبات ریاضی و همچنین برقراری یک رابطه میان ضخامت، غلظت رنگ، حجم و جرم آن می باشد که در نهایت یک عدد را به ما می دهد. از آنجایی که قدرت پوشش دهی پرایمر زینک فسفات اپوکسی برابر 10٫83 متر مربع به ازای 1 لیتر تعیین شد، باید این نکته را در نظر بگیریم که این مقدار در ضخامت یکسان 60 میکرون قابل اجرا خواهد بود اما آیا می توان یک ضخامت دقیق از لایه ی رنگ را در طول سطح فلز ایجاد کرد؟

قطعاً در حالت عملی بنا به نوع عملکرد تکنسین که ممکن است از اسپری یا غلتک های رنگ استفاده کند، اعمال دقیق 60 میکرون قدری مشکل خواهد بود و این احتمال وجود دارد که در یک ناحیه بنا به حرکت رفت و برگشتی اسپری یا غلتک ضخامت 65 میکرون اعمال شود که این موضوع کاملاً اجتناب ناپذیر است.

همه ی این عوامل با همپوشانی یکدیگر باعث می شوند تا مقدار پوشش دهی سطح به ازای یک لیتر کاهش یا افزایش یابد. بنابراین همواره یک ضریب خطا در مقادیر مذکور وجود دارند که مستقیما روی درصد پوشش دهی زینک فسفات اپوکسی تأثیر می گذارند. نوسانات ضخامتی، البته در برخی نقاط و نه در همه ی سطوح، بیشتر در کفپوش ها رخ می دهد. به عنوان مثال اگر این نوع اتفاق در فرآیند اعمال کفپوش پلی اورتان رخ داد کاملاً طبیعی است.

در برخی مواقع بنا به ملاحظات ساختاری و شرایط بستر فلز لازم است که حداقل دو پوشش را با پرایمر زینک فسفات اپوکسی اعمال کنیم. اینکه علت این کار در چیست به عوامل متعددی بستگی دارد که از جمله ی آن می توان به میزان ناهمواری سطوح، وجود خوردگی های عمیق و همچنین درجه ی اهمیت فلز اشاره کرد.

از طرفی برای آنکه ضخامت لایه یا فیلم زینک فسفات اپوکسی را افزایش دهیم بهتر است پس از رنگ آمیزی لایه ی اول صبر کنیم تا قدری از حالت مرطوب خارج شود و مجددا لایه بعدی را با اسپری یا غلتک، روی لایه ی قدیمی اعمال کنیم. ممکن است این سوال پیش بیاید که چرا در همان مرتبه ی اول به ضخامت ایده آل یا فزاینده ی خود دست پیدا نمی کنیم و باید چندین لایه را به طور متوالی روی سطح قرار دهیم تا به ضخامت مد نظر برسیم؟

سعی می کنیم با یک مثال واضح و شفاف به سوال پاسخ بدهیم به این صورت که یک ساختمان چندین طبقه زمانی دارای حداکثر پایداری و دوام است که هر یک از طبقات به طور جداگانه دارای چارچوب قوی و مستحکمی باشند درواقع این طبقات یکدیگر را مورد حمایت قرار می دهند.در مورد پرایمر زینک فسفات اپوکسی نیز همین موضوع صدق می کند و لایه های رنگ نیز یکی پس از دیگری همدیگر را پشتیبانی و به نوعی منجر به افزایش دوام کلی زینک فسفات اپوکسی می شوند. اما یکسری شرایط ویژه وجود دارد که باید آن ها را رعایت کنیم.

به عنوان یک قاعده ی کلی هرچقدر دمای بالاتری در محیط حاکم باشد لایه ی رنگ نیز زودتر خشک می شود لذا برای رنگ آمیزی مجدد فرض کنید سه دمای 10، 25 و 40 درجه سانتیگراد در محیط حاکم است، زمان ایده آل برای اینکه بتوان لایه دوم را قرار داد به ترتیب برابر 20، 9 و 4 ساعت است. با این نوع عملکرد در اجرای پوشش مجدد یا recoat عملاً مقاوم ترین لایه ها را ایجاد کرده اید.