تفاوت در ترکیبات آن ها
اگر برایتان سوال پیش آمده که مهم ترین تفاوت رنگ دو جزئی و رنگ ترافیکی تک جزئی چیست بهتر است نگاهی به ترکیبات آن ها بیندازید. همین تفاوت نام نشان می دهد که اصلی ترین فرق این دو رنگ در نوع ترکیبات آن هاست. در رنگ های تک جزئی تنها از رزین استفاده شده ولی رنگ های دو جزئی علاوه بر رزین شامل عامل پخت نیز می شوند.
دستگاه ها و نحوه پاشش رنگ متفاوت
علاوه بر این نوع دستگاه های موردنیاز و نحوه پاشش این رنگ ها نیز با هم متفاوت است. دستگاه هایی که برای پاشش رنگ دو جزئی استفاده می شوند، دارای دو ورودی مجزا هستند و ترکیب اجزای آن ها در درون دستگاه انجام می شود.اما رنگ های تک جزئی باید قبل از ورود به دستگاه با حلال ترکیب شده و به غلطت کافی رسیده باشند. علاوه بر این شدت پاشش رنگ نیز باید متناسب با نوع آن تنظیم شود تا خط کشی به درستی انجام شده و رنگ ها بر روی سطح خیابان و جاده پخش نشوند.
نیاز به حلال در رنگ های تک جزئی
یکی از مهم ترین تفاوت های میان این دو رنگ، نیاز به حلال در رنگ های تک جزئی است. این رنگ ها باید با استفاده از آب یا حلال مخصوص ترکیب شده و از این طریق کمی رقیق تر شوند؛ اما رنگ های دو جزئی نیازی به حلال ندارند و به راحتی با تنظیم مقدار اجزا می توان آن ها را به غلظت موردنظر رساند.
این ویژگی باعث افزایش سازگاری رنگ های دو جزئی با طبیعت می شود. حلال های مورد استفاده در رنگ های تک جزئی اغلب شیمیایی هستند و به همین دلیل باعث تخریب زیست محیطی می شوند؛ البته اگر از آب استفاده شود این مشکلات وجود ندارد؛ اما در رنگ های دو جزئی دیگر نیازی نیست بابت این مسئله نگران باشید.
مقاومت بیشتر رنگ های دو جزئی
اگر به بخش کاربرد رنگ دو جزئی و تک جزئی توجه کنید، متوجه یکی دیگر از تفاوت های موجود خواهید شد. مقاومت بیشتر رنگ های دو جزئی در برابر سایش و چسبندگی بالاتر آن ها باعث می شود که بتوان از این محصولات در جاده های برون شهری و مسیرهایی که ماشین های سنگین باری و مسافری رفت و آمد دارند استفاده کرد.رنگ های تک جزئی اغلب برای خط کشی خیابان های شهری و مسیرهایی که خودروهای سواری در حرکت هستند استفاده می شود.