کاربرد آمینو رزین­های پودری در ترکیبات قالبگیری

قالب گیری اولین کاربرد بزرگ برای آمینو رزین ها بود. ترکیبات قالب گیری پیچیده تر از رزین های لمینیت یا چسب ها هستند. یک ترکیب ساده قالب گیری رزین آمینه ممکن است با ترکیب ملامین با فرمالین 37% به نسبت 2 مول فرمالدئید/ 1 مول ملامین در pH خنثی یا کمی قلیایی و دمای 60 درجه سانتیگراد ساخته شود.

برای ساختن مواد قالب گیری، سلولز به همراه رزین ملامین در یک آسیاب توپی با کاتالیزور، تثبیت کننده، رنگ دهنده ها و روان کننده ترکیب می شود. برای دستیابی به توزیع یکنواخت مواد و شکل تزئینی مطلوب در قالب، مواد باید چند ساعت آسیاب شود.

یک ترکیب مناسب برای قالبگیری را می­توان با استفاده از رزینی که با نسبت 1.5-1.3 مول فرمالدئید به 1 مول اوره ساخته شده است، تهیه کرد. ترکیبات قالبگیری رزین اوره در صنعت دستگاه های سیم کشی و سطوح الکتریکی استقبال گسترده ای پیدا کرده است.

آمینو رزین های پخته شده بسیار شکننده هستند و نمی توانند به تنهایی به عنوان پوشش سطحی برای لایه های فلزی یا چوبی مورد استفاده قرار گیرند، اما در ترکیب با سایر مواد سازنده فیلم (آلکیدها، پلی استرها، اکریلیک ها، اپوکسی ها) طیف وسیعی از ویژگی­های قابل قبول را می توان به دست آورد.

این دسته مواد پوشش دهنده ترکیبی به سرعت در دمای کمی بالا پخت و سفت می شوند، و آنها را برای کاربردهای صنعتی مناسب می کند. معمولا در کاربرد پوشش همه رزین­های آمینو تا حدودی آلکیله می شوند تا با سایر سازنده های فیلم که در فرمولاسیون پوشش استفاده شده است، سازگاری داشته باشند.

آمینو رزین­های مورد استفاده در صنعت پوشش نه تنها در نوع آمین (ملامین، اوره، بنزوگوانامین و گلیکولوریل) استفاده شده بلکه در مقدار مولی فرمالدئید استفاده شده و نوع و درصد الکل آلکیلاسیون (n-بوتانول، الکل ایزوبوتیل و متانول) نیز متفاوت هستند.

اکثر آمینو رزین ها که به صورت تجاری برای بهبود خواص پارچه های نساجی استفاده می شود مشتقات متیل­دار شده اوره یا ملامین هستند. اگرچه این محصولات معمولاً مونومری هستند، اما ممکن است حاوی مقداری محصول جانبی پلیمری باشند. آمینو رزین ها با الیاف سلولزی واکنش نشان می دهند و خصوصیات فیزیکی آنها را تغییر می دهند. که منجر به تغییر در سختی یا انعطاف پذیری آن می شود.